นิตยสารวัฒนธรรม ฉบับ ๓ ปีพ.ศ.๒๕๕๗ - page 63
63
กรกฎาคม-กั
นยายน ๒๕๕๗
สื่
อส�
ำเนี
ยงเสี
ยงเลอเวื
อะ
เลอเวื
อะวิ
กฤติ
ภาษาที่
ถาโถม
ภาษาเลอเวื
อะ มี
หลายส�
ำเนี
ยงท้
องถิ่
น อาทิ
ส�
ำเนี
ยงบ้
านป่
าแป๋
ส�
ำเนี
ยงบ้
านละอุ
บ ส�
ำเนี
ยงบ้
านบ่
อหลวง
เป็
นต้
น ภาษาเลอเวื
อะเป็
นภาษาที่
ไม่
ใช้
ลั
กษณะน�้
ำเสี
ยง
(register) หรื
อวรรณยุ
กต์
(tone) ในการแสดงนั
ยส�
ำคั
ญ
ทางความหมาย โดยเฉพาะส�
ำเนี
ยงท้
องถิ
่
นบ้
านป่
าแป๋
เป็
นส�
ำเนี
ยงที่
ยั
งคงลั
กษณะดั้
งเดิ
มทางภาษาของตระกู
ล
ออสโตรเอเชี
ยติ
กไว้
ได้
มาก กล่
าวคื
อ มี
หน่
วยเสี
ยงพยั
ญชนะ
ต้
นเดี่
ยว (๓๗ ตั
ว) พยั
ญชนะต้
นที่
สามารถควบกั
บตั
วอื่
น
นอกจาก ร ล ว แล้
วยั
งมี
ย ด้
วย เช่
น กยั
ก “ควาย” พยุ
“ผ้
าห่
ม”
หน่
วยเสี
ยงสระเดี่
ยว (๙ ตั
ว) และสระประสม (๑๔ ตั
ว) ที
่
ออก
เสี
ยงต่
างจากภาษาไทย โดยออกเสี
ยงสระสองเสี
ยง
เรี
ยงต่
อเนื่
องกั
นอย่
างสมบู
รณ์
ในการเขี
ยนแทนเสี
ยงสระ
เรี
ยงด้
วยอั
กษรไทยนั้
น จะใช้
รู
ปสระภาษาไทยที่
ออกเสี
ยง
เหมื
อนหรื
อใกล้
เคี
ยงกั
บสระแต่
ละตั
วโดยแทรกเครื่
องหมาย
- (ยั
ติ
ภั
งค์
) ระหว่
างสระทั้
งสองเพื
่
อแสดงว่
าออกเสี
ยงเชื่
อมโยง
ต่
อเนื่
องกั
น และหน้
ารู
ปสระตั
วหลั
งจะเติ
มพยั
ญชนะ อ
เพื่
อให้
สระได้
เกาะไว้
เช่
น เลอ-อิ
จ “หมู
” เมอ-อุ
ก “วั
ว”
พยั
ญชนะสะกด (๑๐ ตั
ว) โดยเฉพาะอย่
างยิ่
งการใช้
ตั
วสะกด
จ ญ และ ฮ ซึ่
งเป็
นเอกลั
กษณ์
ของภาษาตระกู
ลมอญ-เขมร
ไวยากรณ์
ภาษาเลอเวื
อะโดยทั่
วไปมี
ลั
กษณะเรี
ยงค�
ำ
แบบประธาน – กริ
ยา – กรรม เช่
นเดี
ยวกั
บภาษากลุ
่
ม
ออสโตรเอเชี
ยติ
กอื่
นๆ เช่
น ประโยคว่
า กวนโดะ โซม อา-โอบ
<เด็
ก-กิ
น-ข้
าว> = เด็
กกิ
นข้
าว ลั
กษณะไวยากรณ์
ที่
เป็
น
เอกลั
กษณ์
คื
อลั
กษณะประโยคค�
ำถาม เช่
น อั
ม-กอ-เปอะ
<ไหม-สบาย-คุ
ณ> = คุ
ณสบายดี
ไหม ปะ-เออ-อิ
ญ-เปอะ -
เ’นอ-อุ
ม - นาทู
ม? <คุ
ณ-มา-คุ
ณ-จาก-ที่
ไหน>=คุ
ณไปไหนมา
ประโยคปฏิ
เสธ เช่
น ญื
ม - เตอ-อู
- โซม <อร่
อย-ไม่
-กิ
น> =
กิ
นไม่
อร่
อย แกฮ-โซม-เตอ-อู
<ได้
-กิ
น-ไม่
> = กิ
นไม่
ได้
เป็
นต้
น
ด้
วยกระแสโลกาภิ
วั
ตน์
ที่
ก�
ำลั
งถาโถมเข้
าสู่
สั
งคมคนเลอเวื
อะ ภาษาที่
ใช้
ในระบบการศึ
กษา
การสื่
อสาร ที่
มิ
ได้
ใช้
ภาษาท้
องถิ่
น การด�
ำรงชี
วิ
ตที่
เปลี่
ยนจากการปลู
กพื
ชพื้
นถิ่
นมาเป็
นพื
ชเศรษฐกิ
จ
การเปลี่
ยนแปลงระบบความเชื่
อดั้
งเดิ
มมานั
บถื
อศาสนาใหม่
การแต่
งงานข้
ามกลุ
่
ม การออกไปท�
ำงาน
นอกหมู
่
บ้
าน เหล่
านี้
ล้
วนเป็
นเหตุ
ให้
ภาษาและวั
ฒนธรรมเลอเวื
อะอ่
อนแอลง นิ
ทานพื้
นบ้
าน วรรณกรรม
มุ
ขปาฐะที่
เรี
ยกว่
า “เลอซอมแล” ในบางพื้
นที่
บางบริ
บท ก็
เริ่
มเลื
อนหาย
I...,53,54,55,56,57,58,59,60,61,62
64,65,66,67,68,69,70,71,72,73,...122