Page 81 - นิตยสารวัฒนธรรม ปีที่ ๕๒ ฉบับที่ ๑ มกราคม-มีนาคม ๒๕๕๖

ดอกดินเปนผูที่ มีความคิดริเริ่ มสรางสรรคและเปนตัว
ของตัวเอง เพราะเปนคนที่มีความคิดแปลกๆ ใหมๆ อยูเสมอ
จนบางครั้งก็ เปลี่ ยนแปลงบท เปลี่ยนเรื่องราวใหน าสนใจ
หากเห็นวาบทเดิ มจะบอกเลาเรื่ องราวอยางตรงไปตรงมา
แบบทื่อๆ มากเกินไป บางครั้ งก็พลิกแพลงไปตามสถานการณ
หรือเหตุการณสําคัญที่ทําใหเกิดแรงบั นดาลใจใหมๆ เชน ขาว
เรื่องแหลมตะลุกพุก ที่มี ผูคนลมตายเปนจํ านวนมากผูคน
สะเทือนใจกับเรื่องนี้เปนอยางมาก ก็นํามาดัดแปลงใชในเรื่ อง
ทําใหทันตอเหตุการณ และสรางอารมณรวมได มากขึ้น นับเปน
ความกลาหาญที่ ชาญฉลาดและยังไม เคยมีผูใดทํามากอน
ในยุคนั้น
วันนี้ “ดอกดิน” คือศิลปนแหงชาติประจําป ๒๕๕๕
คนเกงที่สามารถปนดินใหเปนดาว ปนคนธรรมดาใหกลายเปน
ดาราดังโลดแล นบนแผนฟลมจนเปนที่รูจั กหลายคน รวมทั้ง
มยุรา ธนะบุตร ดาราที่มาจากพรีเซ็นเตอรหนังโฆษณา ที่กลาวได
เต็มปากวา ดอกดินเปนผูปลุกปนเธอขึ้นมา มยุราเปนนักเรียน
กรมศิลป เธอสวยมีเอกลักษณ เตะตา ยิ้มสวย นัยน ตาแวววาว
มีประกายงดงาม ทั้ งที ่ อายุเพียงแค 16 ป อุปนิสัยราเริงสนุกสนาน
เสียงหัวเราะคือเอกลักษณอยางหนึ่งของเธอ ชวงหนึ่งของชีวิต
การแสดง เธอประสบกับอุบัติเหตุ ทําใหแสดงหนังที่สมบุกสมบัน
ไมได ดอกดิ นจึงมีนางเอกเพิ่มขึ้ นเพื่อเปนอีกทางเลือกในคาย
ของเขาคือ เนาวรัตน ยุกตะนันท ดอกดินเรียกเธอวา "แมยอดยุง"
ป จจบัน "ดอกดิน" ยุติการสรางหนัง แตก็ยังเข ามา
ชวยกิจการหนังไทยดวยการเป น ที่ปรึกษากิ ตติมศักดิ์ใหกับ
สมาคมสมาพันธภาพยนตร แหงชาติ ในสมัยที่ “เสี่ยเจี ยง"
สมศักดิ์ เตชะรัตนประเสริฐ เปนนายกสมาคมฯ ดอกดินยังมี
โรงถายหนังไว ใหคนเชากลางใจเมื องอีกดวย ดอกดินยังไดฝาก
วาทะที่นาสนใจกับคนรุนใหมๆของวงการดวยวา “คนเราตองมี
ความซื่อสั ตย ตอตนเอง ซื่ อสั ตยต องาน และซื่อสั ตย ตอ
ประชาชน ทุกอยางที่เราทําตองเกิดความบริสุทธิ์ขึ้น เขียนบท
ตองดี ไมดีก็เขียนใหม ถายทําก็ตองดี ไมดีก็ถายใหม อยาไปคิดวา
เอาหมดนะ เพราะประชาชนที่มาดูหนังเราไมไดใชเงินปลอม
มาซื้อตั๋วหนัง ฉะนั้นเราต องซื่อสัตยตอคนดู ”
และอีกหลายคนที่ดอกดินภาคภูมิใจและเฝ ามองความสําเร็จ
ของแตละคนที่ เกิดมาจากฝ มือของตัวเองอยางชื่นชม
ทุกครั้งที่เปนสุข ดอกดิ นก็จะฮัมเพลง "ชะตาชีวิต"
เพราะดอกดิน ไมเคยลืมหนังเรื่อง "นกนอย" ที่เขาสรางและ
เปนความภาคภูมิใจสูงสุดในชีวิตก็วาได หากบังเอิญวาคุณได ยิน
เสียงคลอทวงทํานองของบทเพลงพระราชนิพนธนี้ คนๆ นั้น
อาจเปน “ดอกดิน กั ญญามาลย” ผูนี้ ก็เปนได
"นกนอยคลอยบินมาเดียวดาย.... คิดๆ มิ วายกังวล
ใหหมนฤทั ยหมอง ขาดมวลมิตรไรคนสนิทคู เคียงครอง....."
๗๙
มกราคม-มีนาคม ๒๕๕๖