Page 80 - นิตยสารวัฒนธรรม ปีที่ ๕๒ ฉบับที่ ๑ มกราคม-มีนาคม ๒๕๕๖

คําวา “ลานแลวจา” ดอกดินไดบอกเลาประสบการณ
จากหนาโรงหนังใหฟงวา เด็ กหองขายตั๋ วบอกวาอีกสิบบาทได
ครบหนึ่งลานพอดี ก็ไดเขาไปนั่งลุนว าใครจะเปนคนซื้อตั๋วใบที่
ครบหนึ่ งลานนั้น เปนแมลูกออนอุมลูกมาซื้อตั๋ว เขาซื้อ ๑๐ บาท
ก็เลยครบลานบาทพอดี ดอกดินก็ตะโกนออกมาดวยความดีใจ
วา “ลานแลวจา” แลวออกไปซื้อทองหนักบาทหนึ่ง(เทากับสี่ ร อย
บาทตอนนั้น) มาให เปนรางวัลกั บเขา ก็เลยเปนกระแสขาวดัง
ภายในชั่วขามคืนวาดูหนัง ”ลานแลวจา” แลวไดทอง ผูคนก็เริ่ม
ใหความสนใจเขามาดูหนังมากขึ้นเรื่อยๆ แมน้ําจะทวมหนาโรงหนัง
คนก็ยังแหมาดูกัน เพราะคําวา “ลานแลวจ า” และทําใหขาย
ตั๋ วหนังเรื่องนกนอยไดยอดเงินมากถึงหนึ ่ งลานแปดแสนบาทเศษ
ซึ่งถาเทียบกับคาเงินทุกวันนี้น าจะใกลเคียงหลักรอยลานบาท
เลยทีเดียว
๗๘