Page 87 - นิตยสารวัฒนธรรม ปีที่ ๕๒ ฉบับที่ ๑ มกราคม-มีนาคม ๒๕๕๖

๘๕
มกราคม-มีนาคม ๒๕๕๖
ด ว ยค ว ามพา ก เ พี ย ร แล ะทุ ม เ ทชี วิ ต ใ ห กั บ
การอนุรั กษจิ ตรกรรมอย างต อเนื่องนานหลายป มู ลนิ ธิ
รางวัลแม็กไซไซ จึงมอบรางวัลแม็กไซไซ สาขาบริการชุมชน
ใหแก เฟอ หริพิทักษ เมื่อ พ.ศ.๒๕๓๓ เฟอกลาววา “ขาพเจา
ขอนอมรั บรางวัลและเกียรติ ยศนี้ไวด วยความเจียมใจ
และเจียมกายเป นที่สุ ด” ซึ่ งแสดงให เห็ นกิริ ยาและใจ
ที่นอบน อมของศิลปนผูนี้ไดเปนอยางดี
แมว า เฟอ หริพิ ทั กษ จะสร างผลงานศิ ลปะ
ชั้นเยี่ ยมไวมากและทําคุณประโยชนดานอนุรักษจิตรกรรมไทย
ไวเอนกอนั นตก็ตามแต “ชีวิตนี้เพื่อศิลปะ” ของเขาก็ไมเคยไกล
จากความจน ความทุ กข และจากโลกนี้ไปอยางเดี ยวดาย
ที่โรงพยาบาลศิ ริราช เมื่อวันที่ ๑๙ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๓๖
ไมใชทําเอกเทศ มันอยู ในระดับอาจารย เพียงแตมือเบากวา
แตความเชี่ยวชาญอยูที่ การควบคุมของอาจารย ในการ
บูรณปฏิสั งขรณ ผมยกของเดิ มขึ้ นไมได เปลี่ยนแปลงอะไร
ยกของเดิมทุกอยาง จะมี อันเดียวที่หนาตาง ลายหน าตาง
อาศัยเคาเดิม ไดลายของเดิมฝมื อยอดเยี่ยมที่ สุดเหมือนกั น
แตวาทําไม ไดฝมื อเราไมถึง ผมไปจั บรูปไดหมด ตามหลั ง
พระอาจารยนาค โอ มั นลายยังกับลายไม แตความจริงมันเปน
ลายทั้งนั้ น ผมคนจนกระทั่ งเอาเปนรู ปได ทําทุ กอยางได
ผมไมสบาย เพราะเรื่องนี ้ แหละ ผมยกลายตอนนั้น ผมเกือบลม
เมื่อเอารูปนั้ นเข าไปที่เดิ มแลว ช วยเติมลายเข าไป อันนี้
อันเดี ยวที่ทํา...” ภาพชายชราผมสีดอกเลา นุงกางเกงสีกากี
เสื้อแขนสั้นสี ขาว หนี บม วนกระดาษสีน้ํ าตาลไวใต เขน
เดินออกจากประตูวังทาพระ มหาวิทยาลัยศิลปากร ขามเรือ
จากทาชางไป ท าวัดระฆังฯ แทบทุ กวั นเปนเวลาหลายป
จนหอไตรวัดระฆั งฯ กลั บมามีชีวิ ตอีกครั้ งดวยฝ มือของ
ศิลปนชรานาม เฟอ หริพิทักษ
เฟอ หริพิทักษ เขารับพระราชทานโลและเข็มเชิ ดชูเกียรติศิลปนแหงชาติ
จากพระบาทสมเด็จพระเจาอยูหั วภูมิพลอดุลยเดช