Page 64 - วารสารวัฒนธรรม เมษายน - มิถุนายน ๒๕๕๖

62
ในปัจจุบันยาหอมมีมากกว่า ๕๐๐ ตำ�รับ หากแต่
ที่ได้ ขึ้นบั ญชียาแผนโบราณสามั ญประจำ�บ้ านเมื่อปีพ.ศ.
๒๕๔๒ และอยู่ในบั ญชี ยาหลักแห่ งชาติ หมวดบั ญชี ยา
สมุ นไพร พ.ศ. ๒๕๕๔ ประกาศโดยกระทรวงสาธารณสุขนั้น
มี ๔ ตำ�รับ ประกอบด้วย ๑. ยาหอมเทพจิตร มีตัวยา ๔๘ ชนิด
มีสรรพคุณแก้ ลมวิงเวี ยน หน้ามื ดตาลาย และบำ�รุ งหัวใจ
๒. ยาหอมทิพโอสถ มีตัวยา ๔๘ ชนิด มีสรรพคุ ณแก้ลม
วิงเวียน ๓. ยาหอมอินทจั กร์ มีตัวยา ๕๐ ชนิด มีสรรพคุ ณ
แก้ คลื่ นไ ส้ อา เจี ยน และหงุ ดหงิ ดกร ะวนกร ะวาย
(ลมบาดทะจิต) ๔. ยาหอมนวโกฐ มีตั วยา ๕๘ ชนิด
มี สรรพคุณแก้คลื่ นไส้ และลมปลายไข้ (อาการ
ท้องอืด เฟ้ อ เบื่ออาหาร)
ยาหอมทั้ ง ๔ ตำ � รั บนั้ น ไ ด้ มี
การกำ�หนดสูตร ส่วนประกอบ วิ ธีทำ� สรรพคุณ
ข น า ด รั บป ร ะ ท า น แ ล ะ ข น า ดบ ร ร จุ
เรี ยบร้ อยแล้ว โดยได้ ผ่ านการรับรอง
จ า ก คณะ ก ร ร ม ก า ร อ า ห า ร แ ล ะ ย า
สามารถนำ�ไปผลิตซ้ำ�เพื่อการรับประทานได้
ย า ห อ ม เ ป็ น ผ ล ผ ลิ ต ท า ง
ภู มิปั ญญาของบรรพบุ รุ ษ จากการนำ�
สมุ นไพรหลากหลายชนิ ดมาผสมปรุ ง
รวมกั นเป็ นยา อาศั ยองค์ ความรู้ และ
ความเชี่ ยวชาญด้านสมุนไพร เพราะสมุนไพร
มี ทั้ งคุณอนั นต์ และโทษมหั นต์ ซึ่ งยาหอม
ก็ถื อเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตประจำ �วันของบรรพบุรุษ
โดยมั กจะพกยาหอมติ ดตั วไว้ในล่ วมยาใช้ รั กษา
ยามฉุ กเฉิน แล้วค่อยจ่ายยาต้มภายหลัง หากแต่ความนิยม
ในการบริ โภคยาหอมลดลง อันเนื่องมาจากความเชื่ อ และ
ทัศนคติต่อยาหอมที่กลับถูกมองว่าล้าสมัย คร่ำ �ครึ เป็นยา
ของคนแก่ นอกจากนี้ วิ ทยาการทางการแพทย์สมัยใหม่จาก
ประเทศตะวันตกก็ได้เข้ ามามีอิทธิพลต่อการรักษาพยาบาล
ยาแผนปัจจุ บันได้ รับการรั บรองทางวิทยาศาสตร์ ระบุ
สรรพคุ ณชัดเจน และหาซื้อได้ทั่วไป อีกทั้งคนที่ ป่วยเป็น
โรคง่ายๆ ที่รักษาตนเองได้ ก็เลือกใช้ยาแผนปัจจุบันมากกว่า