Page 98 - นิตยสารวัฒนธรรม ปีที่ ๕๒ ฉบับที่ ๑ มกราคม-มีนาคม ๒๕๕๖

๙๖
นอกจากพิพิธภัณฑแลวภายในบริ เวณวั ด ยังมี
พระบาทไมสี่รอย ซึ่งมีขนาดใหญมาก ยาวประมาณ ๕ เมตร
กวางประมาณ ๒ เมตรเศษ แกะดวยไมสักสวยงามมาก อยู ภายใน
วิหารหนาโบสถ และองคพระประธานในโบสถเนื้ อสําริด ซึ่งตอนนั้ น
พม ามาเผาบ านเผาเมืองแลวเหลื อองคพระนี้ ไว เราได ไป
อัญเชิญทานมา สมัยที่ หลวงพอจะสรางโบสถ แตอัญเชิญมากอน
พอสรางโบสถ เสร็จโบสถ เล็กเขาไมได ก็สร างโบสถใหม แล วก็
มีเรื่องเลา ตอกันมาวาในขณะที่นําพระเขามานั้น ทีมช างหันหลัง
ท านเขามา เพื่อที่ จะไมตองมากลับอี ก ขึ้นแท นไดเลย แตทํ า
อย างไงก็ ยกท านไมได ใช คนมากมายยังไงก็ ยกท านไม ขึ้น
สุดทายตองจุ ดธูปบอก แลวก็หั นหนาท านเขาให เปนเหมื อน
ธรรมชาติ คือ หันหนาเขาวัด หันหลั งเขาวัดไมได ไมถูกตอง
ก็ทําการยกทานเขาโบสถสําเร็จไป
เรื่องมหัศจรรยอี กเรื่องก็คือ ที่ วัดมี ตนโพธิ์ ใหญ
อายุ ประมาณสัก ๒๐๐ กวาป วันหนึ่งทางวั ดไดทํ าพิธีหลอ
พระใหญ และหลอรูปเหมือนหลวงปูยิ้ม หลวงปู เหรียญพรอมกัน
อยูๆ ตนโพธิ์ก็แตกตนออนขึ้นมา ตนขนาดเทาปากกา ผลิ ใบ
สีชมพูสวยมาก และก็ มีเปนสีขาวบาง ในชวง ๓ ปที่ ผานมา
ใบเปนสี ชมพูและสีขาวตลอด จึงเรียกวาโพธิ์เงิน โพธิ์ทอง
ซึ่งน าแปลกทั้งๆ ที่แตกมาจากรากตนใหญ แตวาใบกลับไมเขียว
เหมือนตนใหญ ชางเปนเรื่องมหัศจรรยพันลึกจริง
หลวงปูยิ้มเหรียญลือเลื่อง พระเครื่ องดี
ประเพณีรอยพรรษา สถานศึกษา ม.ราชภัฏ
แจมจํารัสพิ พิธภัณฑ คาอนั นตพระทองคํา
สวยล้ําพระบาทไม เย็นสบายสวนสาธารณะ
ถ้ําพุพระถ้ํามะเกลือ อรอยเหลือแกงบวน
ชาวบานลวนสกุล “บัว”
ความนาสนใจอีกอยางของพิพิธภั ณฑก็คือ เรื่ อง
ของการกอสร างในสมัยนั้ นหลวงพ อเหรี ยญทานบู รณะวั ด
ท านใช พระกับชาวบ านไปช วยกั นขนเอาหิ นที่ภู เขามา
โดยบรรทุกเกวี ยนเอามาไวที่ ริ มแมน้ํ าซึ่ งอยูคนละฝ งกัน
เอามาเผาในเตาเผา จนหินนั่นมันเปนผง นํ าผงขามกลับมา
ผสมกับปูนแลวกอสราง ทานเปนคนที่ใฝรูไปศึกษาดูจากที่ อื่น
แลวเก็ บเอามาประยุกตใช ซึ่ งเราดูแล วไมวาจะเปนกระจก
หนาตาง หรื อเปนชองลมเพื่อใหลมระบายได ดี ซึ่งทานทําไว
เปนอยางดี ในตัวอาคารชั้นใตดินทานสรางถังน้ําขนาดใหญ
ซึ่งสมัยกอนจะเก็บน้ํ าฝนไว ทานเพื่อบริโภคเวลาแล งมากๆ
ไมมี น้ําทาน เป นน้ําฝนสะอาด ในรูปแบบของกอกน้ําที่ทํ า
ออกมาเป นรู ปหัวช าง ความจุ ไม น อยกวาสองหมื่ นลิ ตร
ใชบริโภคไดตลอดทั้งป ซึ่ งแสดงใหเห็นถึงภูมิปญญาของทาน
อีกอยางหนึ่ง จะเห็นไดวารูปแบบอาคารไมมีอะไรที่สึกหรอเลย
ตั้งแตป พ.ศ. ๒๔๗๑ ผ านมา ๘๐ กวาป ทุกอยางยังสมบูรณ
อยูเลย
อีกอยางที่นาชื่นชมคือการมีสวนรวมของประชาชน
กับการชวยกันดูแลพิพิธภั ณฑก็เปนอีกปจจัยที่ สําคัญ เพราะ
โดยเริ่มแรกก็ อาศัยคนที่มี จิตอาสาเขามาชวยกันพั ฒนารวม
ทั้ งชาวบานใหความร วมมือรวมแรง เปนน้ํ าหนึ่งใจเดียวกัน
ทั้งชวยกันรื้อ ชวยกันเก็บเช็ดลาง จัดเปนหมวดหมู จัดหาตูมาใส
และรวมทั้งชาวบานได นํ าของที่เขาเก็บไวตั้งแต บรรพบุ รุ ษ
บริ จาคมาด วยซึ่ งชาวบ านเ องก็ ได ตั้ งคณะกร รมการ
ของพิ พิธภัณฑให ดูแลตรงนี้ดวย และเป ดใหเยี่ ยมชมทุกวัน
เพื่อเปนแหลงการเรียนรูใหคนทั่วไปไดศึกษา
จนถึงปพ.ศ.๒๕๔๗ ชาวตํ าบลหนองบัวก็ไดดี ใจ
อี กครั้ง เมื่ อตํ าบลหนองบัวไดรับเลื อกจากอํ าเภอใหเปน
ศูนยบูรณาการวัฒนธรรมไทยสายใยชุ มชนประจําอําเภอเมือง
กาญจนบุ รี ซึ่งชาวหนองบั วมี ความภาคภูมิ ใจที่ มี มรดก
วัฒนธรรมสืบตอกันมา ดังคําขวัญที่วา
แคได ฟ งไดเห็ นเรื่ องราวของพิ พิธภั ณฑ
พื้นบานหนองบัว ทํ าใหเราได รูไดเห็นอะไรหลายอยาง
คําวาวัตถุโบราณ จะไมเป นแคของเก าแกที่เก็ บไวดู
กั นเลนๆ แตหากเขาใจถึ งที่มาที่ไปของคนรุนปูยาตา
ยายของเราแลวเราจะรูวา สิ่งเหลานี้ทํ าใหเราเห็ นถึง
ความมุงมั่ นและตั้งใจจริงเพื่ อใหรุนลูกรุนหลานไดดูได
ศึกษาเพื่อมองไปขางหน าอยางมี จุดหมายที่ ถูกตอง
เหมื อนดั่ งคํ าพู ดที่วา “หากเรารูอดี ตเราก็ จะ
เห็นอนาคต...”
๖. โบสถ วัดศรีอุ ปราราม
๗. พระประธานเนื้ อสําริด ที่เหลือจากการเผาของพมา
๘. ตนโพธิ์ อายุ ๒๐๐ ป แตกหน อ โพธิ์เงิน โพธิ์ทอง
๙. พระพุทธรูป และ รูปเหมือนหลวงปู ยิ้ม หลวงปูเหรียญ