Page 96 - นิตยสารวัฒนธรรม ปีที่ ๕๒ ฉบับที่ ๑ มกราคม-มีนาคม ๒๕๕๖

๙๔
พิ พิ ธภั ณฑ พื้ นบานตํ าบลหนองบั ว
เป นสถานที่จัดแสดงโบราณวัตถุ
และครื่ องมือเครื่ องใช ในชี วิ ตประจํ าวั นของ
ชาวตําบลหนองบัว ที่นี่เป นชุมชนเก าแก และตั้งอยูริมฝงแมน้ํ า
แควใหญหรือแมน้ําศรีสวัสดิ์ในอดีตมีอายุยาวนานกวา ๒๐๐ ป
นั บตั้งแต กรุงศรีอยุ ธยาตอนปลาย จนถึงกรุ งรั ตนโกสินทร
ที่ หนองบัวจะมีเกจิอาจารยที่ มี บารมีแกกลาจั ดอยู ในระดับ
แนวหนาของประเทศไทย นั้นก็คือ หลวงปูยิ้มท านมีเครื่องราง
ของขลังเปนที่เลื่องลือ ต อมาเมื่อท านมรณภาพหลวงปูเหรียญ
ศิษย กนกุ ฏิท านจึงขึ้นมาเปนเจาอาวาสแทน และทานไดทํ า
คุณประโยชน ใหกั บชาวหนองบัวมากมายจนเป นที่ นับถื อ
ของคนทั่วไป
ชวงประมาณป พ.ศ.๒๔๙๘ ทานไดจัดตั้งพิพิธภัณฑ
ขึ้ นที่โรงเรี ยนวัดศรีอุ ปลารามโดยใช ห องมุ ขของอาคาร
นิวิฐพิทยาเป นหองพิพิธภัณฑ ภายในจัดเก็ บโบราณวัตถุตางๆ
เหตุผลสําคัญที่ท านจัดตั้งพิพิธภัณฑขึ้นมาเปนเพราะวา แตเดิม
วัดมีของวัตถุโบราณอยูเยอะเปนจําพวกลายคราม เครื่องใช
ไมสอย ถวยชามตางๆ มากมาย ทานก็มีแนวคิดที่จะทําเปน
พิพิธภัณฑเพื่ อใหลูกหลานรุนหลังได ศึกษาคนควา ตอมา
ประสบปญหาเรื่องความไมปลอดภัยและสถานที่คับแคบ จึงได
ยกเลิกหองพิพิธภัณฑและเก็บของเขาตูเหล็กโดยไม อนุญาตให
ใครเขาชมอีกเลย จนกระทั่ งเมื่อป พ.ศ.๒๕๔๐ คณะกรรมการวัด
ไดมีแนวคิดที่จะฟนฟูพิพิธภัณฑ ขึ้น จึงไดสํารวจวัตถุโบราณ
และอุปกรณเครื่องใชที่เกาแก เครื่ องลายคราม เครื่ องทองเหลือง
เครื่องแกว เครื่ องปนดินเผา เครื่องจักสาน เครื่องมือเครื่องใช
และของอื่นๆ เพื่อเก็ บรักษาไว โดยไดเอาตึกปริยัติธรรม
สมาจาร ซึ่งเปนตึกที่สร างขึ้นเมื่อป พ.ศ.๒๔๗๑ ซึ่งหลวงพอ
พระครูโสภณสมาจารทานไดกอสรางไว มาซ อมแซมปรับปรุง
แล วนําวั ตถุ โบราณมาจัดแสดงไวเป นหมวดหมู เพื่ อเปน
การถายทอดใหเห็น วาวิถีชีวิตคนในชุมชนเดิมๆ เปนมาอยางไร
ซึ่งดูไดจากเครื่ องใชไมสอย เครื่องทํามาหากิน อุ ปกรณที่ใชใน
การประกอบอาหารโดยวั ตถุประสงค หลั กก็เพื่ อจะให เด็ ก
รุ นหลังไดสืบค นเรื่องราวตางที่มาที่ไปของคนรุนปูยาตายาย
ว าเปนมาอย างไร แลวทํ าการเปดใหประชาชนไดชมเปน
ครั้ งแรกเมื่อป พ.ศ.๒๕๔๒
อาบน้ํ า กินขาวเสร็จก็รวมตัวกันประมาณ ๕ คน ๑๐ คน ผูหญิงบาง
ผูชายบาง พากันออกไปร องเพลงเชิญชวนใหเขามารวมทําบุญ
ทอดกฐิน บ างคนไมมีโอกาสไดมาทํ าบุญที่วัด ชาวบานชุดนี้
เขาก็จะเคาะประตู บาน พอเขาไดยินเสียงเพลงเขาจะรูกัน
พากันเตรียมเงิ นใหบ านละเล็กละนอยรวมไวเพื่ อทอดกฐิน
นี ่แหละเป นประเพณีรอยพรรษา วันเวลา มั นสั้ นเขามา
หดเขามา รอยๆ หรอๆ เขาจึงเรียกวาร อยพรรษา
เสร็ จจากทําบุญบ านพี่ สาวแลว ผมก็ พาเด็ กๆ
เดินทางไปยั งพิพิธภัณฑ ตามคําเรียกรองทันที ซึ่งก็ไมผิดหวัง
เพราะพิพิธภัณฑ พื้นบ านตําบลหนองบัวคื อ แหล งเรียนรู
ที่น าคนหาจริ งๆ
๑. น้ําพริกกะปปลา
๒. แมเพลงรองเพลงรอยพรรษา
๓. กาน้ําชา เครื่องลายคราม
๔. ถวยชามโบราณ
๕. การจัดแสดงวัตถุโบราณในพิพิธภัณฑ
๑ ๒