Page 67 - E-Book Culture 02_20182
P. 67
ภาษาญ้อ
คนญ้อหรือไทญ้อ เป็นกลุ่มคนดั้งเดิมบน
ดินแดนอุษาคเนย์กลุ่มหนึ่ง อพยพเข้ามาตั้ง
ถิ่นฐานริมแม่น�้าโขงฝั่งไทย และลึกเข้ามาใน
แผ่นดินอีสาน คนญ้อ มีภาษาของตนเอง
เรียกว่า ภาษาญ้อ ซึ่งมีความไพเราะมีศัพท์
เฉพาะหลากหลายน่าสนใจ เป็นภาษาที่จัดอยู่
ในตระกูลไท (Tai) แต่ก่อนที่จะเรียนรู้ลักษณะ
ภาษาญ้อ จะขอกล่าวถึงประวัติและการตั้ง
ถิ่นฐานของคนญ้อพอเป็นสังเขป
ถิ่นฐานคนญ้อ
เมื่อ ๒๐๐ ปีก่อน คนญ้ออพยพมาจากเมืองค�าเกิด แขวงค�าม่วนใน สปป.ลาว เข้ามาตั้งถิ่นฐานเป็นเมือง
ชัยสุตอุตมะบุรี ต�าบลไชยบุรี อ�าเภอท่าอุเทน จังหวัดนครพนม (ปัจจุบันเมืองชัยสุดอุตะมะ ในสปป.ลาว
หลงเหลือร่องรอยเป็นวัดร้าง ๓ แห่ง ได้แก่ วัดกลาง วัดศรีบุญเรือง และวัดยอดแก้ว เท่านั้น) ต่อมาเกิด
สงครามจึงได้มีการอพยพออกไปตั้งเมืองที่อ�าเภอโปงเลงใกล้ประเทศเวียดนาม และสุดท้ายได้ย้ายกลับมาตั้ง
ถิ่นฐานที่อ�าเภอท่าอุเทนอีกครั้ง อย่างไรก็ตามปัจจุบันพบผู้ที่พูดภาษาญ้อในหลายพื้นที่ เช่น อ�าเภอท่าบ่อ และ
อ�าเภอเมือง จังหวัดหนองคาย, อ�าเภอท่าอุเทน ต�าบลธาตุเชิงชุม อ�าเภอนาหว้า อ�าเภอศรีสงคราม และอ�าเภอ
เรณูนคร จังหวัดนครพนม, เขตอ�าเภอวานรนิวาส สว่างแดนดิน อากาศอ�านวย กุดบาก กุสุมาลย์ และอ�าเภอ
เมืองสกลนคร จังหวัดสกลนคร, บ้านโพนสิม ต�าบลหัวนาค�า อ�าเภอยางตลาด จังหวัดกาฬสินธุ์ และบ้านท่า
ขอนยาง ต�าบลท่าขอนยาง อ�าเภอกันทรวิชัย จังหวัดมหาสารคาม นอกจากนี้ยังมีพูดกันในอ�าเภอคลองน�้าใส
จังหวัดจันทบุรี อีกด้วย
เมษายน - มิถุนายน ๒๕๖๑ 65
