Page 31 - วารสารวัฒนธรรม ปีที่ ๕๖ ฉบับที่ ๒ เมษายน - มิถุนายน ๒๕๖๐
P. 31
มีลวดลายสะท้อนเอกลักษณ์ของภาคเหนือและมีสีสัน จากแต่เดิมที่สานเพื่อแลกกับข้าวจากหมู่บ้านอื่น
สวยงาม จนในวันที่การซื้อขายแลกเปลี่ยนกันด้วยเงิน ชาวบ้าน
ที่บ้านไผ่ปง ต?าบลเมืองมาย อ?าเภอแจ้ห่ม ไผ่ปงจึงพัฒนางานสานก่องข้าวดอกเป็นหัตถกรรม
จังหวัดล?าปาง หมู่บ้านกสิกรรมที่เก่าแก่มาแต่โบราณ ท้องถิ่นเพื่อขายเป็นของใช้และของที่ระลึก
นอกจากการเพาะปลูกที่เคียงข้างชุมชน พวกเขา กล่าวส?าหรับชาวแจ๊ะและชื่ออ?าเภอแจ้ซ้อน
ยังสืบสานการสานก่องข้าวดอกมาแต่ยุคบรรพบุรุษ จากต?านานที่เล่าถึงชุมชนในเมืองแจ้ห่ม ว่าเมืองเก่าแก่
“ชาวแจ๊ะ” ที่ถือเป็นชนพื้นเมืองเก่าแก่ตั้งแต่ยุค กลางขุนเขาแห่งนี้ แต่เดิมเป็นถิ่นที่อยู่ของชาวลัวะ
ก่อร่างประวัติศาสตร์ล้านนานับหลายร้อยปี พวกเขา ซึ่งแบ่งเป็น ๒ กลุ่ม คือ กลุ่มที่อาศัยอยู่บนดอยมักเรียก
สืบสานภูมิปัญญาดั้งเดิมในการท?าก่องข้าวดอก ตนเองว่า “ลัวะ” ส่วนอีกกลุ่มที่อาศัยอยู่แถบที่ลุ่ม
เมษายน-มิถุนายน ๒๕๖๐ 29
