ฉบั
บพิ
เศษ ประชาคมอาเซี
ยน
35
จ๊
ะ (บาด) ซกสะบายด
ี
= สบายดี
ค่
ะ / ครั
บ
ซกสะบายดี
= สบายดี
หรื
อ
ออกุ
น / ออกุ
นเจริ
ญ
= ขอบคุ
ณ
ขยม
= ผม / ฉั
น
เตอเนี้
ยะชั
วเว่
ย
= คุ
ณชื่
ออะไร
ขยมฉม้
วกสมชาย
= ฉั
นชื่
อสมชาย
ขยมเมิ่
นยวลเต
๊
= ฉั
นไม่
เข้
าใจ
ขยมโซ้
มโต๊
ก
= ฉั
นขอโทษ
ประเทศเพื่
อนบ้
าน เช่
น ภาษาไทย ภาษาลาว และภาษา
เวี
ยดนาม เนื่
องจากไม่
มี
เสี
ยงวรรณยุ
กต์
สำ
�หรั
บอั
กษรกั
มพู
ชานั้
นก็
จะมี
อยู่
ด้
วยกั
น ๒ แบบ
แบบแรกคื
อ
“อั
กษรเชรี
ยงหรื
ออั
กษรเอน”
ซึ่
งนิ
ยมใช้
กั
น
ทั่
วไป เป็
นอั
กษรตั
วยาว มี
เหลี่
ยม เขี
ยนง่
าย ถื
อเป็
นอั
กษรที่
เขี
ยนแบบหวั
ด แต่
เมื่
อมี
ระบบการพิ
มพ์
เกิ
ดขึ้
น ชาวกั
มพู
ชา
ก็
ประดิ
ษฐ์
อั
กษรแบบเส้
นตรงขึ้
น แล้
วก็
เรี
ยกว่
า
“อั
กษรยื
น”
แบบที่
สองคื
อ
“อั
กษรมู
ลหรื
ออั
กษรกลม”
เป็
น
อั
กษรที่
ใช้
เขี
ยนบรรจง นิ
ยมใช้
เขี
ยนคั
มภี
ร์
ในพระพุ
ทธศาสนา
หรื
อเขี
ยนในหั
วข้
อที่
ต้
องการให้
โดดเด่
น หรื
อใช้
จารึ
กในสถาน
ที่
สาธารณะต่
างๆ
ประโยคง่
ายๆ รู
้
ไว้
ใช่
ว่
า…
ซั
วซไดย
= สวั
สดี
(ใช้
กั
บเพื่
อนและผู้
อ่
อนวั
ยกว่
า)
จุ
มเรี
ยบซั
ว
= สวั
สดี
(ใช้
กั
บผู้
สู
งวั
ยกว่
าและใช้
กล่
าวสวั
สดี
แบบเป็
นทางการ)
ฟ้
อนรำ
�แบบพื้
นเมื
อง
ตั
วอย่
างการเขี
ยนภาษากั
มพู
ชา