Page 57 - CultureMag2015-2
P. 57
ห่นุ แสดงเครื่องแต่งกำยของเนียยำหรอื ย่ำหยำในพธิ ีไว้อำลัย
กำรเสยี ชวี ติ ของคนในครอบครวั เกอบำญำจะเปน็ กลมุ่ สเี ดยี วหรอื สองส ี
ไมฉ่ ดู ฉำด โดยสที อ่ี ย่ใู นกลุ่มไว้อำลยั ได้แก ่ ขำว ด�ำ เขียว ฟ้ำ
(พพิ ธิ ภัณฑสถำนเปอรำนำกนั ประเทศสิงคโปร์)
(ภาพ : ชยุตม ์ ประกอบแกว้ )
หากจะสืบย้อนค�าอธิบายนามทใี่ ช้เรียกเครือ่ ง เสอ้ื คลมุ ยาว ผา่ ดา้ นหนา้ แตม่ าหม์ ดู แสดงความเหน็ ไวว้ า่ ค�า
แตง่ กายของยา่ หยา มาหม์ ดู (Datin Seri Endon Mahmood) อธบิ ายดังกล่าวไม่ถูกต้องนัก เพราะเกอบาญานัน้ แตกต่าง
ได้ให้คา� อธบิ ายเกยี่ วกับเร่ืองน้ีไวใ้ นสามลกั ษณะ จากฮาบาญาอย่างสน้ิ เชิง
ประการแรก บาจ ู ปนั จาง (Baju Panjang) ในภาษา ประการทีส่ าม มีความเป็นไปได้ทีบ่ าจู ปันจาง
มาเลย์ หากแปลตามตัวอักษร หมายถึงชุดขนาดยาว หรือ นา่ จะไดร้ บั อทิ ธิพลจากวฒั นธรรมอาหรบั เพราะหากพจิ ารณา
longdress ลกั ษณะเปน็ เสอ้ื คลมุ หลวมๆ แขนเส้อื มคี วามยาว อิทธพิ ลทางศาสนาอิสลามทเี่ ข้ามาในคาบสมุทรมลายูตั้งแต่
ถึงข้อมือ โดยจะเรียวลงในช่วงปลายแขน เพื่อความสะดวก ครสิ ตศ์ ตวรรษท่ี ๑๕ บนั จ ู ปนั จาง เปน็ เครอ่ื งแตง่ กายท่ไี ดร้ บั
ในการรับประทานอาหารด้วยนิว้ มักสวมใส่กับโสร่งผ้าพิมพ ์ การออกแบบให้สอดคล้องกับหลักปฏิบัติทางศาสนาทปี่ กปิด
หรอื โสร่งปาเตะ๊ ท่ีน�าเขา้ จากอินโดนเี ซยี สว่ นตา่ งๆ ของรา่ งกายสตร ี อกี ประการหน่งึ โดยธรรมเนยี ม
พ้นื ถ่นิ แลว้ สตรใี นภมู ภิ าคเอเชยี ตะวนั ออกเฉยี งใตน้ งุ่ หม่ ดว้ ย
ประการทสี่ อง มีข้อสันนิษฐานเกี่ยวกับทีม่ าของค�า ผา้ เพยี งไมก่ ช่ี น้ิ เน่อื งจากภมู อิ ากาศท่ีรอ้ นชน้ื รวมท้ังความเช่อื
บนั จ ู ปนั จาง เปน็ คา� ยมื จากภาษามาเลย ์ และคา� เรยี กในภาษา ในสง่ิ ศกั ดส์ิ ทิ ธ์ิ พทุ ธ หรอื ฮนิ ดเู องกไ็ มม่ ขี อ้ กา� หนดในเร่อื งการ
มาเลย์นั้น น่าจะมีทีม่ าจากภาษาต่างชาติด้วยเช่นกัน ดังเช่น แต่งกายแต่อย่างใด
เกอบาญา ประยุกต์ใช้ค�าว่า ฮาบาญา (habaya) ทหี่ มายถึง
เมษายน-มิถุนายน ๒๕๕๘ 55
