นิตยสารวัฒนธรรม ฉบับ ๓ ปีพ.ศ.๒๕๕๗ - page 5

5
กรกฎาคม-กันยายน ๒๕๕๗
เรื่องจากปก
ศ.วิบูลย์ ลี้สุวรรณ
ค�ำสองค�ำนี้ มี ความหมายเฉพาะที่แตกต่างกั น
ศิลปะ หมายถึง สิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้นด้วยความช�ำนาญ และ
ก่อให้เกิดความรู้สึ กอย่างใดอย่ างหนึ่ง เช่น ความรู้สึ ก
สะเทือนใจ ความปิติ ชื่นชม และรู้สึ กว่างาม ดั งนั้ น
ผู ้สร้ างงานศิ ลปะจะต้ องมีความช� ำนาญในสาขาที่ ตน
สร ้ างและสามารถสนองตอบความรู ้ สึ กของตนได ้
นอกจากนี้ ศิลปะยังแบ่ งออกเป็นวิจิตรศิลป์ (Fine art)
และศิลปะประยุกต์ (Applied art) วิจิตรศิลป์เป็นงานศิลปะ
ที่ให้ ความส�ำคัญกับการชื่นชมมากกว่าประโยชน์ใช้สอย
ในขณะที่ศิลปะประยุ กต์เป็ นการน�ำความรู ้ทางศิ ลปะ
มาใช้ให้ เกิดประโยชน์ ศิลปะประยุ กต์จึงเป็ นศิลปะของ
ประชาชน เพราะเป็นผลงานที่สร้างเพื่อใช้ สอยในชีวิ ต
อย่ างมี ศิลปะ ดั งนั้น ศิลปะประยุ กต์ จึงรวมถึ งศิ ลป
หัตถกรรม ศิลปะพื้นบ้ าน และเครื่องมือเครื่องใช้ในชีวิต
ประจ�ำวันที่ช่างสร้างขึ้ นด้วยทักษะจนเกิดความงามควบคู่
กับประโยชน์ใช้ สอย
ศิ ลปะ กั บ อาชี พ