Page 64 - วารสารวัฒนธรรม ฉบับอาเซียน

62
เทศกาลทาเดา คาอามาตัน (Tadau Kaamatan)
เป็ นเทศกาลประจำ�ปีในรัฐซาบาห์ ซึ่งจะจัดในช่วงสิ้นเดื อน
พฤษภาคม อันเป็นช่วงเวลาสิ้นสุดของฤดูกาลเก็บเกี่ยวข้าว
และเริ่มต้นฤดูกาลใหม่ ซึ่งจะมีพิธีกรรมตามความเชื่อในการ
ทำ�การเกษตร และมี การแสดงระบำ�พื้นเมือง และขับร้อง
บทเพลงท้องถิ่ นเพื่อเฉลิมฉลองด้ วย
การแต่งกาย
ชุดประจำ�ชาติของมาเลเซียของฝ่ายชายเรี ยกว่า
“บาจูมลายู” (Baju Melayu) หมายถึง เสื้ อมลายู โดยสวม
เสื้ อคอตั้งแขนยาว กั บกางเกงขายาวซึ่ งตัดจากผ้าชนิ ด
เดียวกัน และมีโสร่งพันเอวทับอีกชั้น สวมหมวกกำ�มะหยี่
แบบมุ สลิมที่เรี ยกว่า “ซอเกาะ” หรือมีผ้าพัน และสวม
รองเท้ าหนังแบบสากล
ส่วนของฝ่ ายหญิงเรียกว่า “บาจู กุรุง” (Baju
Kurung) สวมเสื้อแขนยาว ชายเสื้อยาว บางครั้งอาจยาวถึง
เข่ า หรือเสื้อ “คะบาย่า” เป็ นเสื้อแขนยาวสีสดใสและมีลาย
ฉลุดอกไม้ ขนาดพอดีตัวปิดถึงสะโพก ส่วนกระโปรงยาวคลุม
เท้ าหรือผ่าข้าง บางครั้งมี ผ้าคล้องคอ สวมผ้าคลุมผมและ
สวมรองเท้ าแตะหรือรองเท้าส้นสูงแบบสากล
อาหารการกิน
อาหารมาเลเซียมีจุดเด่นที่การใช้ เครื่องเทศและ
สมุนไพร มี ความคล้ายคลึงกับอาหารสิงคโปร์ บรูไน และ
อินโดนี เซีย เนื่ องจากประชากรส่วนใหญ่ เป็นชาวมลายู
เหมือนกัน
นาชิ เลอมัก (Nasi Lemak) เป็นข้ าวผัดกั บกะทิ
และสมุนไพร พร้อมกับปลากะตักทอด มีแตงกวาหั่ น ไข่
ต้ มสุก และถั่ วอบ นิยมรับประทานเป็ นอาหารเช้า โดยนาชิ
เลอมัก แบบเดิมนั้นจะห่อในใบตอง
ฉ่าก๋วยเตี๋ยวหรือผั ดหมี่ (Char Kway Teow)
เป็ นการนำ�เส้นก๋วยเตี๋ยวไปผัดกั บเครื่องต่างๆ สมั ยก่อนจะ
การแต่งกายชุดประจำ �ชาติ ในวันตรุษอีด หรือวันอีด ซึ่งเป็น
วันเฉลิ มฉลองในศาสนาอิสลาม โดยในวันนี้ ชาวมาเลเซียจะ
แต่งกายให้ สะอาดเรียบร้อย ร่วมกันทำ�พิธีละหมาดที่สนามหรือ
ในมัสยิด
นาซิ เลอมัก
ฉ่ าก๋วยเตี๋ ยวหรือ
ผัดหมี่