Page 84 - CultureMag2015-3
P. 84
รับพระราชทานโล่และเขม็ เชดิ ชูเกียรตศิ ิลปนิ แหง่ ชาติ
ดังนั้นนักศึกษาคณะจิตรกรรมที่เข้าเรียนพร้อมกับ โรงเรียนเตรียมมหาวิทยาลัยศิลปากร (ปัจจุบันคือวิทยาลัย
ประยรู อลุ ชุ าฎะ ราว ๒๐–๓๐ คนในชน้ั ปที ่ี ๑ จงึ ลดลงครงึ่ หนงึ่ ช่างศิลป)์
ในปีท่ี ๒ และเมอ่ื ถึงปที ่ี ๓ ก็มีเหลืออยู่เพยี ง ๗ คน
ภายในไม่ก่ีปี ประยูร อุลุชาฎะ อาจารย์หนุ่มหล่อ
เม่ือจบชั้นปีท่ี ๓ ได้อนุปริญญา ประยูรถูกเกณฑ์ แต่งตัวทันสมัยคนนี้ก็ได้เล่ือนต�ำแหน่งเป็นอาจารย์ใหญ่ของ
เป็นทหารเรือตามภูมิล�ำเนา แต่เน่ืองจากเขาเคยเรียนจบ โรงเรียนแห่งน้ัน ช่วงน้ีเช่นกันท่ีเขาเริ่มมีช่ือเสียงด้านงาน
หลักสูตรยุวชนนายสิบมาแล้ว จึงได้ลดหย่อนเหลือเวลารับ จิตรกรรม
ราชการทหารเพียง ๓ เดือน เมื่อปลดจากทหารมา ประยูร
กลับมาสมัครเรียนศิลปากรต่อในช้ันปริญญาอีก ๒ ปี คราวนี้ การประกวดศิลปกรรมแห่งชาติที่เร่ิมต้นข้ึนตั้งแต่
ทั้งรุ่นเหลือเพียงเขากับเพื่อนรวมเป็นสองคนเท่าน้ัน ทว่า ชว่ งทา้ ยๆ ทเี่ ขายงั เรยี นอย ู่ กลายเปน็ เวทสี ำ� คญั สำ� หรบั จติ รกร
หลังจาก ๒ ปีผ่านไป การณ์กลับกลายเป็นว่ามหาวิทยาลัย และประตมิ ากรรนุ่ เยาวข์ องเมอื งไทย ประยรู ไดร้ างวลั เหรยี ญ
ศิลปากรยังไม่สามารถประสาทปริญญาให้ได้ แม้จะเหมือน ทองแดงจากงานนี้มาแล้วหลายหน จนถึงคร้ังหนึ่งท่ีเขาเดิน
เป็นการเสียเวลาเปล่า แต่เขาก็คิดปลอบใจตัวเองว่าได้รับ ทางไปวาดภาพและไปเทยี่ วบา้ นเพอ่ื นทเ่ี มอื งจนั ทบรุ ี เมอื่ ลง
ความรเู้ ตม็ เมด็ เตม็ หนว่ ยตามหลกั สตู รทอี่ าจารยศ์ ลิ ป ์ พรี ะศรี จากรถเมลส์ องแถวโกโรโกโสในขากลบั เขาจงึ พบวา่ รปู สนี ำ�้ มนั
วางไวท้ ุกประการ ขนาดใหญ่นับสิบรูปท่ีวาดข้ึนท่ีเมืองจันท์ แล้วมัดซ้อนๆ กัน
มาบนหลังคารถ ถูกเด็กกระเป๋ารถที่ปีนข้ึนปีนลงเก็บหยิบ
งานแรกในชีวิตของเขาคือการเขียนป้ายโปสเตอร์ สัมภาระผู้โดยสาร เหยียบย่�ำจนทะลุป่นปี้แทบทั้งหมด เหลือ
โฆษณาจักรเย็บผ้า ติดตามมาด้วยงานร้านเฟอร์นิเจอร์ และ รอดมาเพยี งรปู เดียว
ครสู อนวาดเขยี น กระทง่ั อาจารยฝ์ รง่ั ใหค้ นไปตามเขากลบั มา
ช่วยสอนในโรงเรียนศิลปศึกษาที่จัดต้ังขึ้นใหม่ เพ่ือให้เป็น และนั่นคือภาพที่ได้รางวัลเกียรตินิยมอันดับ ๑
เหรียญทอง ในงานแสดงศิลปกรรมแห่งชาติ คร้ังท่ี ๙ ปี
82 วัฒนธ รม
