Page 110 - วารสารวัฒนธรรม เมษายน - มิถุนายน ๒๕๕๖

108
“เบื้องต้น ในเรื่องของการให้ความรู้ เพลงพื้นบ้าน
ต้ องมี การปรั บปรุ งให้บันเทิ งกว่ านี้ และให้ ทันสมัยกั บ
สื่อต่างๆ โดยเฉพาะสื่อที่สนับสนุนโดยทางการ ก็จำ�เป็นต้อง
เปลี่ยนรูปแบบการเผยแพร่ให้ เข้ากับความต้องการของวัยรุ่น
ว่ าจะทำ �อย่างไรให้ วั ยรุ่นมาสนใจ นอกจากนั้ นแล้ว คือ
การสนั บสนุนตัวศิลปินที่ทำ�เพลงพื้ นบ้านโดยตรง แต่ก่อน
ตอนเด็ กๆ เห็นว่า ลำ�ตัดก็จะเป็ นการแสดงที่เข้ าถึงรูปแบบ
งานบันเทิงร่วมสมัยอยู่เรื่อยๆ คื อ ไปดูหนังรอบปฐมทั ศน์
ก็ จะมีคณะลำ�ตัดหวังเต๊ะ-แม่ ประยู ร ไปร่วมแสดงอยู่เลย
ซึ่งเราตั้งใจไปดูหนัง แต่มีการแสดงลำ�ตัดด้ วย ซึ่งผมก็มั่นใจ
ว่ าลักษณะดนตรีพื้นบ้านของไทยนั้นออกแนวบันเทิงมากพอ
ถ้าได้ดูก็จะสนุก ตอนหลังไม่ค่อยได้ดู ซึ่ งคนที่ทำ�งานลั กษณะนี้
เมื่ อเวลาผ่านไป คนจ้างน้ อยลง เขาก็อาจจำ�เป็นต้ องไป
ทำ �งานอย่างอื่ น งานก็ไม่ ต่ อเนื่อง เดี๋ยวนี้ น้อยคนนั กที่
จะนึกถึงลำ�ตัด
“ก็คล้ายๆ กันกับภาครัฐ ถ้าตอบรวมๆ ก็คือทั้งภาค
รัฐภาคและเอกชนควรให้การส่งเสริม แต่ว่าจริงๆ ภาครัฐนั้น
จะได้ เปรียบกว่าภาคเอกชน เพราะว่ ามีงบประมาณมากมาย
เช่น ที่ กระทรวงวัฒนธรรม หรือสำ�นักงานศิลปวั ฒนธรรม
ต่ างๆ เพียงแค่ว่า จะใช้อย่างไร แล้วจะมีวิ ธีการสนับสนุน
อย่างไร”
ท�ำยังไงให้เพลงพื้นบ้านไทยอยู ่ได้ หรือ
ให้ วัยรุ่นกลั บมาฟั งเพลงพื้นบ้านไทย?
แล้วภาคเอกชนจะช่ วยส่งเสริมสนับสนุ น
เพลงพื้ นบ้านอย่างไร?
ส่วนใหญ่เราจะเห็ นเพลงโคราช เมื่อเราไปแถวๆ
อนุสาวรีย์ย่าโม ก็จะเห็นคนจ้างคณะเพลงโคราชไปแก้บนกัน
ซึ่งมันกลายเป็นอีกบริบทหนึ่ ง วัตถุประสงค์เดิมที่ทำ�เพื่ อ
ความบันเทิ งก็หายไป คือ ผมว่ ารัฐบาลจะต้องสนับสนุ น
อย่างจริงจัง จะเชิ ดชูให้เป็ นศิลปินแห่งชาติอย่ างเดียวนั้น
คงไม่พอ เพราะคนที่ จะได้เป็นศิลปินแห่ งชาตินั้น ได้ทีก็ต้อง
มีอายุมากแล้ว ผ่ านความสำ�เร็จมาแล้ว แต่คนที่ต้องทำ�งาน
ต่างหากที่ จะต้องสนับสนุน ซึ่ งเราก็จะเห็นการประกวดเพลง
ลูกทุ่งอยู่มากมาย แต่ เรากลับไม่ค่อยเห็นการประกวดเพลง
พื้นบ้าน ถึงจะมีก็ในลักษณะเล็กๆ เพื่อการศึกษา และไม่ได้
รับการเผยแพร่ ซึ่งผมมั่นใจว่า ถ้าเผยแพร่ออกมาในสังคม
ปัจจุบัน ผมว่ ามันน่าสนใจมาก”