Page 91 - Culture1-2018
P. 91

ฝีมือกำรวำดลำยเรือกอและของชำวหมู่บ้ำนทอนฮีเล ทั้งล�ำจริงและล�ำจ�ำลองที่ไม่ต้องมีแบบร่ำง "วำดสด" ด้วยใจและฝีมือโดยแท้


               สถานการณ์ของเรือกอและเริ่มเปลี่ยนไปพร้อมกับวิถีชีวิตการท�า    ด้วยความห่วงใยในภูมิปัญญาบรรพบุรุษและความ
           ประมงของชาวเลที่ผันแปร ท�าให้เรือกอและแท้หาดูหาชมได้ยากยิ่ง  ผูกพันที่มีต่อเรือกอและ ไม่อยากให้สูญหายไปกับกาลเวลา
           ส่วนใหญ่ที่พบเจอจะเป็นเรือกอและท้ายตัด เพื่อวางเครื่องยนต์และใส่ ด้วยที่ว่าเขาเติบโตมาพร้อมกับการได้เห็นภาพของเรือกอและ

           หางยาวแทนการใช้เรือพายและแล่นใบออกทะเลดั่งกาลก่อน เรือเกือบ วิ่งโต้คลื่นเข้าฝั่งและออกทะเลไปหาปลา ยังคงเป็นความ
           ทั้งหมดถูกน�าไปดัดแปลงติดเครื่องยนต์เพื่อใช้เป็นเรือประมงออกทะเล รู้สึกที่ดีงาม เขากับเพื่อน รุสลี บินดอเลาะ จึงเกิดแนวคิดว่า
           หาปลาและสัตว์น�้าอื่นๆ ให้ได้ในปริมาณมากยิ่งขึ้น แต่ยังหลงเหลือ  จะท�าให้ชุมชนบ้านทอนเป็นศูนย์กลางการเรียนรู้การท�าเรือ
           เค้าเดิมของเรือกอและในสมัยที่คนเฒ่าคนแก่คุ้นเคยอยู่บ้างด้วยการทาสี กอและจ�าลอง เพื่ออนุรักษ์ภูมิปัญญาการท�าเรือกอและ และ
           และลงลวดลายของเรือนั้นเอง                                 พัฒนาต่อยอดองค์ความรู้สู่สังคม เพื่อสร้างรายได้และ

               อีกทางเลือกหนึ่งของชาวชุมชนบ้านทอนฮีเล (บ้านทอน) จึงใช้วิธี ชื่อเสียงให้กับชุมชน
           อนุรักษ์เรือกอและไว้ด้วยการท�า “เรือกอและจ�าลอง” เพื่อทดแทนใน    ต่อมาจึงได้มีการชักชวนเด็กและเยาวชนเข้ามาฝึกหัด
           บางสิ่งที่สูญหายไป                                        ท�าเรือกอและจ�าลองอย่างจริงจัง เกิดการรวมกลุ่มกันขึ้น
               มะตัรมีซี บิน มามุ ช่างท�าเรือกอและจ�าลองฝีมือดีคนหนึ่ง   ในช่วงเวลาหลังเลิกเรียนแล้วในแต่ละวัน โดยจัดสถานที่
           เล่าว่า เมื่อสิบปีที่ผ่านมาที่บ้านทอนฮีเล (บ้านทอน) ต�าบลโคกเคียน  เป็นลานกิจกรรม ทางศูนย์ฯ จัดหาอุปกรณ์ ประกอบด้วย
           อ�าเภอเมือง จังหวัดนราธิวาส ซึ่งเป็นหมู่บ้านชาวประมง ชุมชนมี กระป๋องสี พู่กัน ดินสอ เครื่องกรอไม้ เสื่อกระจูด

           ฐานะค่อนข้างยากจน ประกอบอาชีพชาวประมง และไปรับจ้างท�างาน หลอดไฟนีออน และจ้างครูผู้เชี่ยวชาญมาสอนการท�าเรือ
           นอกพื้นที่ ท�าให้บางครอบครัวมีเพียงแม่และเด็กที่ต้องอยู่กันเองและ  เพื่อให้เกิดการต่อยอดและถ่ายทอดองค์ความรู้จากรุ่น
           รอคอยการกลับมาของหัวหน้าครอบครัว เด็กวัยรุ่นที่ไม่ได้เรียนหนังสือ ปัจจุบันสู่รุ่นใหม่ในอนาคตออกมาเป็น “เรือกอและจ�าลอง”
           และไม่มีงานท�า ก็จะจับกลุ่มนั่งคุยนั่งเล่นปล่อยให้วันเวลาผ่านพ้น  ล�าน้อยแต่ทว่างดงาม สะท้อนภาพความงามของจิตใจ

           กันไปโดยไม่ได้ก่อเกิดประโยชน์ใดเป็นชิ้นเป็นอัน            เยาวชนตัวเล็กๆ
                                                                                                มกราคม - มีนาคม ๒๕๖๑  89
   86   87   88   89   90   91   92   93   94   95   96