Page 82 - Culture4-2017 วารสารวัฒนธรรม ปีที่ ๕๖ ฉบับที่ ๔ ตุลาคม - ธันวาคม ๒๕๖๐
P. 82
อาจารย์ยรรยง โอฬาระชิน เกิดเมื่อปี พ.ศ. ๒๔๘๑
ในครอบครัวคนไทยเชื้อสายจีน ในวัยเด็กทางบ้านเปิดกิจการ
ร้านขายยาอยู่ในอ�าเภอพระประแดง จังหวัดสมุทรปราการ
ท่านจึงมีโอกาสเดินทางเข้ากรุงเทพฯ เพื่อติดต่อซื้อยา แล้วพบว่า
ร้านขายยาหลายร้านมักเปิดกิจการร้านถ่ายรูปควบคู่กัน
“ผมต้องเดินทางจากพระประแดงไปกรุงเทพฯ เพื่อซื้อยา
มาขาย หรือไปสั่งแล้วให้เขาส่งให้ ก็ได้เห็นร้านขายยาเช่นร้าน
หมอชิด หรือร้านลูกสาวหมอมีที่สี่พระยาเขาเปิดร้านถ่ายรูป
ควบคู่ไปด้วย ผมเลยคิดว่าถ้าไปเรียนถ่ายรูปแล้วมาเปิดร้านอยู่
ข้างร้านขายยาของทางบ้านก็น่าจะดี”
ประกอบกับได้ไปเห็นการท�างานในห้องมืดที่ร้านถ่ายรูป
ของเพื่อนแล้วเกิดความสนใจ อาจารย์ยรรยงจึงตัดสินใจเข้า
ศึกษาต่อที่วิทยาลัยเทคนิคกรุงเทพ (ปัจจุบันคือ มหาวิทยาลัย
เทคโนโลยีราชมงคลกรุงเทพ) แผนกช่างภาพ-ภาพยนตร์ โดย
ได้เรียนกับอาจารย์ผู้มีชื่อเสียงหลายท่าน เช่น อาจารย์รัตน์
เปสตันยี อาจารย์พูน เกษจ�ารัส (ศิลปินแห่งชาติ) อาจารย์จ�ารัส
เอี่ยมพินิจ ฯลฯ
ช่วงเวลานั้นอาจารย์ยรรยงมุมานะเรียนรู้ฝึกฝนทั้งด้าน
การถ่ายภาพ และการล้าง อัด ขยายภาพในห้องมืด พยายาม
พัฒนาฝีมือของตนให้ดียิ่งขึ้น ก็เพราะได้เห็นภาพถ่ายชั้นเยี่ยม
ของช่างภาพมีชื่อเสียงในงานประกวดภาพถ่ายระดับประเทศ
จึงอยากสร้างสรรค์งานที่มีคุณภาพเช่นนั้นบ้าง
๑
“ตอนผมเรียนอยู่ปีสอง สมาคมถ่ายภาพแห่งประเทศไทย
ได้จัดการประกวดภาพถ่ายทั่วประเทศครั้งแรก โดยสมัยนั้น
ประกวดภาพถ่ายขาวด�าอย่างเดียว ยังไม่มีภาพสีหรือภาพสไลด์
ผมได้ไปดูภาพที่เขาติดแสดง อย่างงานของอาจารย์จิตต์ จงมั่นคง
(ศิลปินแห่งชาติ) หรือคุณไพบูลย์ มุสิกโปดก (ศิลปินแห่งชาติ)
แล้วประทับใจว่าท�าไมเขาอัดขยายภาพได้สวยคมชัดขนาดนี้
จนเราอยากท�าได้แบบนั้นบ้าง”
“นับจากนั้นผมเลยสนใจเรื่องการส่งภาพเข้าประกวด
ท�าให้ยิ่งต้องศึกษาหาความรู้ เพราะภาพถ่ายที่ส่งเข้าประกวด
มันต้องมีพร้อมทั้งเรื่องราวที่ดี การจัดองค์ประกอบภาพที่ดี
แล้วกระบวนการล้างฟิล์มหรืออัดขยายภาพต้องสุดยอด”
ระหว่างเรียนอยู่ที่วิทยาลัยเทคนิคกรุงเทพ อาจารย์ยรรยง
ได้ตระเวนไปถ่ายภาพตามสถานที่ต่าง ๆ อยู่เสมอ จนท�าให้เลิกล้ม
ความคิดที่จะเปิดร้านถ่ายรูปในที่สุด
๒
80
