Page 58 - วารสารวัฒนธรรม ปีที่ ๕๖ ฉบับที่ ๑ มกราคม - มีนาคม ๒๕๖๐
P. 58
ศตวรรษแห่งการฟื้นฟู
โบราณราชประเพณี
ทองแถม นาถจ?านง เรื่อง
“...งานด้านการศึกษาศิลปวัฒนธรรมนั้น คือ งานสร้างสรรค์ความเจริญทางปัญญาและทางจิตใจ
ซึ่งเป็นทั้งต้นเหตุทั้งองค์ประกอบที่ขาดไม่ได้ของความเจริญด้านอื่น ๆ ทั้งหมด และเป็นปัจจัยที่จะช่วยให้
เรารักษาและด?ารงความเป็นไทยได้สืบไป...”
(พระบรมราโชวาทในพิธีพระราชทานปริญญาบัตรของมหาวิทยาลัยศิลปากร
เมื่อวันที่ ๑๒ ตุลาคม ๒๕๑๓ ณ วังท่าพระ)
การทรงงานตลอดช่วงรัชสมัยของพระบาท- พระราชกรณียกิจของพระองค์ที่มีการกล่าวถึง “พระราชพิธีพระบรมราชาภิเษก
สมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช รัชกาล กันมากมักจะเป็นเรื่อง “การช่วยเหลือ” “การแก้ ๕ พฤษภาคม ๒๔๙๓”
ผู้ฉาย ไพบูลย์ มุสิกโปดก
ที่ ๙ พระมหากษัตริย์ผู้ทรงอุทิศทุกอย่างเพื่อการ ปัญหา” “การชี้น?าแนวทางพัฒนา” ให้แก่พสกนิกร ศิลปินแห่งชาติ สาขาทัศนศิลป์
พัฒนาประเทศชาติและความผาสุกของปวงราษฎร คือเป็นคุณค่าที่เห็นผลในปัจจุบันและอนาคต (ภาพถ่าย) พุทธศักราช ๒๕๔๗
ตลอดมา เป็นภาระอันยิ่งใหญ่ที่ไม่อาจสรรหาถ้อยค?า บทความนี้จึงจะเน้นกล่าวถึงพระราชกรณียกิจ
ใดมาเปรียบปานได้ ที่ทรงน?าเรื่องอดีตมาปรับปรุง พัฒนา สร้างคุณค่า
พระราชกรณียกิจที่พระองค์ทรงปฏิบัติมี และชื่อเสียงเกียรติยศให้ประเทศชาติและประชาชน
คุณประโยชน์ทั้งต่อ “อดีต ปัจจุบัน และอนาคต” ในปัจจุบัน นั่นคือ งานด้าน “ฟื้นฟูพระราชประเพณี”
ที่สร้างคุณค่าให้สังคมได้อย่างครบครัน แม้จะเน้นเกี่ยวกับงานฟื้นฟูพระราชประเพณี
ด้านเดียว ก็มีเนื้อหาที่ควรกล่าวถึงมากมายเกินกว่า
ที่บทความขนาดสั้นนี้จะกล่าวถึงได้หมด จึงท?าได้
เพียงน?าเสนอบางเรื่องอย่างย่นย่อเท่านั้น
56
