Page 46 - CultureMag2015-2
P. 46

“แข่งเรอื เป็นพิธกี รรมศกั ดสิ์ ิทธ์ิ
  ของผู้คนทกุ ชาติพนั ธุ์ 
  บนดินแดนสวุ รรณภูม ิ (อุษาคเนย)์  
  ยุคดึกดา� บรรพร์ าว ๓,๐๐๐ ปีมาแล้ว”

               สจุ ิตต์ วงษเ์ ทศ
               ผเู้ ชี่ยวชาญด้านประวตั ศิ าสตร์/โบราณคดีไทย

     ตั้งแต่ต้นทศวรรษ ๒๕๕๐ การแข่งเรือของหลายจังหวัด 
     ถกู ถา่ ยทอดสดไปท่วั ประเทศในฐานะประเพณกี ารแขง่ ขนั ของ
     ท้องถ่นิ ทต่ี ้องร่วมกันรกั ษาเอาไว้ 

           ทวา่ ในความเปน็ จรงิ น้นั การแขง่ เรอื ในเมอื งไทยมคี วาม
     เป็นมาทยี่ าวนานเกินกว่าทีห่ ลายคนคาดคิดและยังเชือ่ ม 
     เข้ากับความเป็นเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ หรือ “อุษาคเนย์” 
     อย่างแยกไม่ออก และมีนัยลึกซึง้ ไปกว่าแค่ประเพณีการ 
     ละเล่นเพื่อความสนุกสนานและความบันเทิงอย่างทเี่ รารับรู้ 
     กันในยุคหลงั

  “แขง่ เรอื ” พิธีกรรมอษุ าคเนย์
            
           ในอดีตบ้านเมืองบนแผ่นดินใหญ่อุษาคเนย์มักถือ
     ก�าเนิดริมแม่น�า้ สายส�าคัญ  ชีวิตผู้คนจึงหลีกไม่พ้นทจี่ ะต้อง
     ผกู พนั กบั สายนา้� และฤดกู าลท่ีผลดั เปล่ยี นหมนุ เวยี นเขา้ มาใน
     แตล่ ะปี  การข้นึ ลงและปรมิ าณน้�าในแม่น้า� ยงั สง่ ผลถงึ การหา
     อยหู่ ากนิ และการท�าการเกษตร

           สุจิตต์ วงษ์เทศ ระบุว่าการแข่งเรือเป็นพิธีกรรมที่
     เกีย่ วข้องโดยตรงกับการนับถือผี  ด้วยนี่เป็นการสื่อสารกับ 
     สิ่งเหนือธรรมชาติทีค่ นสมัยโบราณเชื่อว่ามีอา� นาจในการดล
     บนั ดาลความอดุ มสมบูรณแ์ ละปรมิ าณน�้า 

44 วฒั นธ รม
   41   42   43   44   45   46   47   48   49   50   51