Page 37 - Culture1-2018
P. 37
สืบสาวเล่าเรื่อง
เรื่อง : ส.พลายน้อย
ภาพ : อภินันท์ บัวหภักดี
สัตว์หิมพานต์
อดุล ตัณฑโกสัย
ถ้าจะถามว่าคนไทยรู้จักป่าหิมพานต์มาจากที่ไหน ก็เห็นจะตอบได้ทันทีว่า
รู้มาจากเรื่องพระเวสสันดรชาดก ซึ่งเป็นเรื่องที่พระใช้เทศน์มาแต่ครั้งกรุงสุโขทัย
และกรุงศรีอยุธยา เรื่องพระเวสสันดรเป็นเรื่องในพระพุทธศาสนา ฉะนั้นจึงเชื่อได้ว่า
เข้ามาพร้อมกับพระพุทธศาสนา พระสงฆ์รุ่นเก่าจึงคุ้นกับเรื่องป่าหิมพานต์และ
เชื่อว่าเป็นป่าที่อยู่ไกล ไม่มีใครไปได้
โดยเหตุที่เชื่อกันว่าป่าหิมพานต์อยู่ไกลแสนไกล ใครไป
ไม่ถึงนี่เอง ถ้าใครมาพูดว่า ได้ไปถึงป่าหิมพานต์ ก็ถือว่าพูด
ไม่จริง แม้ในสมัยรัชกาลที่ ๕ ที่บ้านเมืองเจริญขึ้นมากแล้ว ก็ยัง
มีคนไม่เชื่อเช่นนั้นอยู่ สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยา
ด�ารงราชานุภาพ ได้ทรงเล่าถวายสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ
เจ้าฟ้ากรมพระยานริศรานุวัดติวงศ์ มีความตอนหนึ่งว่า
เมื่อครั้งหม่อมฉันกลับจากยุโรปมาทางอินเดีย พระยา
ศิริธรรมบริรักษ์ (ทัย) เวลานั้นยังเป็น นายทัย มหาดเล็ก
รับใช้ของหม่อมฉันออกไปรับที่เมืองกาลกัตตา หม่อมฉันพา
ไปเที่ยวถึงเมืองดาชีลิง ที่บนภูเขาหิมาลัยด้วย หม่อมฉันบอกว่า
ที่เรามานี้อยู่ในป่าหิมพานต์ เมื่อกลับมาถึงกรุงเทพฯ พระยาศิริ
ธรรมฯ ไปหาท่านธรรมนาจารย์ (จุ่น) วัดสระเกศ พระผู้เป็น
อาจารย์ท่านถามว่าได้ไปถึงไหน พระยาศิริธรรมฯ บอกว่า
“ผมได้ไปถึงบนเขาในป่าหิมพานต์” เลยถูกท่านเจ้าจุ่นเอ็ด
ขนาดใหญ่ ว่าไปเมืองนอกประเดี๋ยวเดียว ไปเรียนวิชาโกหก
กลับมา พระยาศิริธรรมฯ ว่า หม่อมฉันได้บอกว่าไปถึงป่า
หิมพานต์ ท่านยิ่งโกรธว่า “พูดดูราวกับข้าไม่รู้ ป่าหิมพานต์
นั้นไปได้แต่เทวดากับฤาษีสิทธิวิทยาธร ที่รู้เหาะเหิน เอ็งเป็น
มนุษย์เดินดินจะไปได้อย่างไร ข้าไม่เชื่อ” พระยาศิริธรรมฯ
ก็สิ้นพูด
ภูเขาหิมาลัยหรือที่เรียกในหนังสือวรรณคดีว่า ไกรลาส
(Kailasa) เป็นสวรรค์ของพระศิวะ และโดยเหตุที่ปกคลุมด้วย
สัตว์หิมพานต์หลากชนิดยืนเรียงราย รอบชั้นแรกของพระเมรุมาศ หิมะขาวโพลนจึงเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า ภูผาเผือก หรือรัชดาฑริ
มกราคม - มีนาคม ๒๕๖๑ 35
