Page 32 - Culture3-2016
P. 32
๑
ช่างปั้นพระโบราณจะเรม่ิ “ขนึ้ หนุ่ ” โดยปั้นดินแกน หรือดินหุ่น เพื่อ อย่างละเอียด ขณะที่เครื่องมือที่ตกทอดมาแต่
เปน็ “หนุ่ แกนทราย” ชนั้ ใน วา่ กนั วา่ ในปจั จบุ นั นี้ “ดนิ ขงี้ เู หลอื ม” จากแถบ โบราณอย่างกราด ขอเหล็ก ไม้เสนียด กท็ า หน้าที่
บางบวัทองคอืดนิชนั้ดีสว่นทรายทเ่ีปน็สว่นผสมนน้ัคอื“ทรายมอญ”จากแถบ ของมันในการเหลารูปเกลาขดูแต่งให้ส่วนต่างๆ
บางพดูในนนทบุรเีช่นกันช่างปั้นแถบภาคกลางต่างรู้ว่ามันผสมกันได้อย่างของหนุ่จนสมบรูณ์หรอืทชี่า่งเรยีกกนัวา่“รดัรปู”
ลงตัว นอกจากน้ันสูตรของแต่ละช่างปั้นจะเต็มไปด้วยส่วนผสมต่างๆ อย่าง ในองค์พระขณะปั้น ช่างปั้นจะทารางรูป
ดินนวล ดินเหนียว ข้ีผิ้ง ขี้วัว น้ามันยาง สีฝุ่นแดง ข้ีเถ้าแกลบที่ป่นเป็นผง ตัววี (V) มีทั้งรางแกนและรางกิ่ง สา หรับให้โลหะ
30
