Page 30 - Culture3-2016
P. 30
๒
๑-๒ จากดนิ มาสงู่ านเขา้ ขผี้ งึ้ ชา่ งปน้ั เรมิ่ เกบ็ รายละเอยี ดทกุ สดั สว่ น
ขององคพ์ ระพทุ ธรปู ใหเ้ ปน็ ไปดงั ตอ้ งการมากทสี่ ดุ ทงั้ สว่ นของ
พระกร จวี ร หรอื เสน้ โคง้ เวา้ ตา่ งๆ ลว้ นคอื เอกลกั ษณข์ อง
พระพทุ ธรปู ในแตล่ ะยคุ สมยั ทชี่ า่ งปน้ั จดจาํา ไดข้ นึ้ ใจ
๓ เครอื่ งมอื โบราณอยา่ งคราด ขอเหลก็ ไมเ้ สนยี ด ลว้ นตกทอด
ทงั้ รปู แบบและการใชม้ าแตช่ า่ งปน้ั พระรนุ่ บรรพบรุ ษุ
๔ การลม้ หนุ่ พระเพอื่ ถอดเปน็ พมิ พก์ อ่ นทงี่ านของชา่ งหลอ่
จะเรมิ่ ตอ่ ยอดการทาํา พระพทุ ธรปู ตอ่ จากชา่ งปน้ั
๑
งานช่างด้านปั้นหล่อพระพุทธรูปแบบไทยประเพณีนั้นเป็นแขนงหนึ่ง
ในงานช่างสิบหมู่ของไทย กว่าจะปรากฏเป็นความงดงามของพระพุทธรูป
สักองค์ ล้วนต้องผ่านฝีมือ ทักษะ และประสบการณ์ที่สั่งสมกันมาหลายต่อ
หลายรุ่นของช่างทาพระอันหลากหลายกระบวนการ
สาหรับการกาเนิดพระพุทธรูปนั้น พบหลักฐานเกี่ยวกับบรรดาศิลป-
วัตถุสถานอันเกี่ยวกับพระพุทธศาสนา ณ ประเทศอินเดียในสมัยพระเจ้า
อโศกมหาราช ราวปี พ.ศ. ๒๗๐-๓๑๑ จากการทพี่ ระองคเ์ ลอื่ มใสในพระพทุ ธ-
๓
ศาสนา จนถึงกับยกพระพุทธศาสนาเป็นศาสนาของประเทศ แรกเริ่มนั้น
28
