Page 10 - Culture3-2016
P. 10
ในชีวิตประจาวัน นอกจากกินผลไม้เป็นกับข้าวเรายังกินผลไม้ “พวกบา้ นนอกไมส่ สู้ รุ ยุ่ สรุ า่ ยในเรอ่ื งอาหารการกนิ เลย้ี งชวี ติ
เป็นของว่างและของหวาน ก็เพราะภูมิศาสตร์ของประเทศ อย่ดู ้วยข้าว ปลาแห้ง กล้วย หน่อไม้ แพงพวยกบั ผกั น้าอย่างอนื่
เอื้ออานวยให้เรามีพชืผักผลไม้อย่างสมบูรณ์ตลอดทง้ัปี
ใช้จิ้มนา้ ผสมเผ็ดๆ อย่างหนึ่งเรียกว่า นา้ พรกิ ”
(มงเซเญอร์ ปาลเลกวั ซ์,
น้าพริก เคร่อื งจิม้
เล่าเรอื่ งกรุงสยาม, หน้า ๑๔๕)
“พวกเขาชอบบริโภคน้าจิ้มเหลวชนิดหนึ่งคล้ายมัสตาร์ด เม่ือกินผักปลาเป็นกับข้าวหลัก ส่วนสาคัญอีกอย่างคือ
ประกอบด้วยกุ้งเคยเน่าเพราะหมกั ไม่ได้ที่ เรยี กว่า กะปิ”
น้าพริก อันเป็นเครื่องจ้ิมของผักนานาชนิด น้าพริกน้ันถือเป็น
(มองซิเออร์ เดอ ลาลูแบร์, ศูนย์กลางของสารับกับข้าวเลยทีเดียว กับข้าวอย่างอื่นๆ
จดหมายเหตุ ลา ลูแบร์ ราชอาณาจกั รสยาม, หน้า ๑๒๑)
ท่ีประกอบขึ้นในสารับล้วนแต่เพื่อส่งเสริมให้กินน้าพริกได้
๑
8
