Page 82 - E-Book Culture 02_20182
P. 82
“ ... มีอยู่วันหนึ่งไปท�างาน
ที่ห้างตามปกติ (หมายถึงห้าง
กมลสุโกศล จ�ากัด ย่านวังบูรพา-
ผู้เขียน) แล้วนั่งรถรางไปห้อง
อัดเสียง พองานเสร็จตกเย็นก็นั่ง
รถรางกลับ ขณะที่รถวิ่งมารับคน
ที่สามย่านมีนิสิตชายหญิงคู่หนึ่ง
ขึ้นมานั่งฝั่งตรงข้าม รถวิ่งถึง
หัวล�าโพงก็เห็นว่าสองคนนี้เริ่มมี
ปากเสียงกัน ทุกครั้งที่ฝ่ายชายพูด
จะถูกสาวหยิกแขนทุกที ๑. ธานินทร์ อินทรเทพ
เมื่อรถแล่นถึงเยาวราชสอง และ สง่า อารัมภีร
คนนี้ทะเลาะกันเสียงดัง จนมาถึง ๒. กับเปียโนหน้าเวที
หน้าวังบูรพาโรงหนังแกรนด์เมื่อ ละคร “ศาลาเฉลิมกรุง”
รถจอดป้ายรับคนโดยสาร นิสิต สร้างผลงานอมตะ “น�้าตา ๑
แสงใต้”
หญิงลุกยืนแล้วเอากระเป๋าถือฟาดใส่หน้าอกเพื่อนชายที่
นั่งอยู่ พร้อมก้าวลงรถอย่างรวดเร็ว หนุ่มนั้นเมื่อรู้สึกตัว
ก็ลุกขึ้นแล้วตะโกนตามหลังไปว่า
‘นี่...นุช ฉันมีสิทธิ์จะรักเธอนะ’ แล้ววิ่งตามหญิงสาว
ลงไป พ่อผมนั่งมองดูสองคนจากไป พลันก็ได้เนื้อร้อง
ท่อนแรกของเพลงว่า ดวงใจ ทุกคนมีสิทธิ์จะรักกันได้ ...”
จากหนังสือ โลกนี้สีทองด้วยเพลงของพ่อ เขียนโดย
บูรพา อารัมภีร พิมพ์ครั้งแรก : ส�านักพิมพ์มติชน พ.ศ.
๒๕๕๒
เพลงดังของครูแจ๋วส่วนหนึ่งจึงมาจากประสบการณ์
ของตัวเอง บางเพลงมาจากหนังสือที่อ่านเจอก็มีไม่น้อย
ด้วยเป็นหนอนหนังสือตัวยงมาแต่เด็ก เวลาไปไหน
มาไหนมักจะเหน็บหนังสือติดกระเป๋ากางเกงอยู่เสมอ
หนังสือที่อ่านมีทุกประเภททั้งประวัติศาสตร์ วรรณคดี
นิยาย เรื่องสั้น บทความ รวมไปถึงโคลง ฉันท์ กาพย์
๒
กลอน บทละครก็ไม่เว้น ผู้เขียนเคยถามว่าเนื้อบางเพลง
พ่อเอามาจากหนังสือ ก็ได้ค�าตอบว่า
80
