Page 93 - Culture3-2016
P. 93
๒
๑ รถมา้ แลน่ ผา่ นกเู่ จา้ ยา่ สตุ าบนถนนวฒั นธรรม พาหนะโบราณกบั ยา่ นเกา่ ดเู ขา้ กนั ดี
ปจั จบุ นั รถมา้ เมอื งลาํา ปางมอี ยไู่ มต่ าํา่ กวา่ ๑๐๐ คนั หากวงลอ้ ไมไ่ ดท้ าํา ดว้ ยเหลก็
กเ็ ดาไดเ้ ลยวา่ สว่ นใหญค่ อื ฝมี อื การทาํา วงลอ้ ไมข้ องสลา่ จนั ทร์
๒ กวา่ จะมาเปน็ รถมา้ สกั คนั ตอ้ งอาศยั ชา่ งฝมี อื อยา่ งนอ้ ย๕คนนอกจากสลา่ จนั ทรท์ เี่ชย่ี วชาญ
การทาํา วงลอ้ ไม้ ยงั มสี ลา่ เสรมิ แกว้ ธรรมไชย ซงึ่ ขน้ึ ชอื่ ในเรอื่ งการทาํา ตวั ถงั รถมา้ ดว้ ยไม้
ไมว่ า่ งานสรา้ งหรอื งานซอ่ ม บรรดาคนขบั รถมา้ ตา่ งนกึ ถงึ สลา่ เสรมิ แหง่ บา้ นวงั หมอ้ คนนี้
๓ หอนาฬกิ าเปรยี บดงั แลนดม์ ารก์ ของตวั เมอื งลาํา ปาง รถมา้ แทบทกุ คนั จงึ ตอ้ งผา่ นบรเิ วณ
น้ี แมก้ ารจราจรจะคอ่ นขา้ งคบั คงั่ แตร่ ถยนตส์ ว่ นใหญก่ พ็ รอ้ มหลกี ทางใหร้ ถมา้ เสมอ
๓
ตัวถังรถม้าที่สล่าเสริมกาลังประกอบอยู่น้ันกาลังรอ
วงล้อไม้จากสล่าจันทร์ ด้วยเพราะเป็นงานทามือทุกขั้นตอน
ประกอบกบั สลา่ ผเู้ ฒา่ ทง้ั สองกอ็ ายมุ ากแลว้ โดยเฉพาะอยา่ งยงิ่
สล่าจันทร์เป็นท่ีรู้กันดีว่าแต่ละวันทางานได้น้อยลง ลูกค้าท่ี ยังมีวงล้อไม้อีกกว่า ๖ ชุดรออยู่ ใจจริงก็อยากให้พ่อวางมือ
มาสั่งบางคนก็เข้าใจ ขณะท่ีบางคนไม่อาจรอได้ ต้องหันไป เสียที แต่สล่าจันทร์เห็นงานอยู่ตรงหน้าก็อดไม่ได้ท่ีจะต้อง
หาช่างเหล็กแทน รถม้าเมืองลาปางทุกวันน้ีจึงมีทั้งล้อเหล็ก สะสางให้เสรจ็
และล้อไม้ หากแต่ความนิยมในงานไม้กลับเพิ่มขึ้น บ่อยคร้ัง “พอ่ ทํา เหมอื นมนั งํา่ ยมํากครบั หยบิ จบั อะไรกค็ ลอ่ งแคลว่
สล่าจันทร์จาต้องปฏิเสธเพราะทาไม่ไหว ถึงกับคิดไว้แล้วว่า ไปหมด” ซ่ึงก็จริง สล่าจันทร์ทาราวกับว่าน่ีไม่ใช่งาน แต่คือ
ปีนอี้าจจะวางมอืเสียด้วยซา้
กิจวัตรประจาวันที่แสนคุ้นเคย
ทวา่ กอ่ นวางมอื กไ็ ดถ้ า่ ยทอดภมู ปิ ญั ญาทมี่ ใี หก้ บั ทองสขุ
ลมรอ้ นระออุ า้ วพดั เขา้ มาในเพงิ รมิ รวั้ สลา่ จนั ทรน์ ง่ั มอง
ขัตตินนท์ ลูกชาย ซ่ึงแม้เพิ่งหัดทาเมื่อไม่ก่ีเดือนก่อนหน้า แต่
สล่าจันทร์ก็ออกปากชมว่าเริ่มเก่งแล้วและค่อยเบาใจขึน้มาบ้าง ลกูชายตอกสลกัยดึระหวา่งฝกักบัซลี่อ้ดว้ยขวานทสี่ว่นดา้ม
ว่างานวงล้อไม้อย่างไรเสียก็มีคนสืบทอด แต่ก็อีกนั่นแหละ เปน็ มนั เลอื่ มบง่ บอกถงึ การใชง้ านมาอยา่ งยาวนาน ลกึ ลงไป
ทองสุขเป็นข้าราชการประจามีเวลาว่างแค่เสาร์-อาทติย์เท่านนั้
ในดวงตาฝ้าฟางชายชราอาจกาลังคิดถึงวัยเด็กที่ผ่านการ
“ตอนน้ชี่วยพ่อทําไปเรือ่ยๆก่อนครับคงต้องรอเกษยีณ เคยี่วกราอยา่งหนกัจากผเู้ปน็พอ่กระทงั่กาลเวลาเวยีนมาถงึ
อีก ๖ ปีนั่นล่ะ ถึงเวลําน้ันก็ยังไม่รู้เลยว่ําจะทําไหวหรือเปล่ํา” วนัทตี่อ้งถา่ยทอดสลู่กูชายชวีติกเ็ชน่น้ีตา่งอะไรกบัวงลอ้ไม้
ลูกชายวัยกลางคนของสล่าจันทร์หัวเราะเบาๆ เขาบอกว่า
ซงึ่ ไมเ่ คยหยดุ หมนุ
91
กรกฎาคม-กนั ยายน ๒๕๕๙
