Page 7 - Culture3-2016
P. 7
“ขา้ พเจา้ ไมท่ ราบวา่ ในโลกนจี้ ะยงั มปี ระเทศใดบา้ งทมี่ คี วามอดุ มสมบรู ณย์ งิ่ ไปกวา่ ประเทศสยาม
หรือหาไม่ โคลนตมของแม่น้า ได้ทาให้ผืนแผ่นดินอุดมไปด้วยปุ๋ยอยู่ทุกปี โดยแทบจะไม่ต้องบา รุง
ผนื ดนิ เลย กไ็ ดต้ น้ ขา้ วกอใหญอ่ นั มรี สดวี เิ ศษ ซงึ่ ไมเ่ พยี งแตพ่ อเลยี้ งประชาชนพลเมอื งเทา่ นน้ั ยงั สง่ ออก
ไปขายยังเมืองจีนและที่อื่นๆ... ในเวลานา้ ท่วม จานวนปลาได้เพิ่มพูนขึ้นอย่างนับไม่ถ้วนในท้องทุ่ง
ตามกอกกและแพผกั ครนั้ นา้ ลดลง ฝงู ปลากจ็ ะเคลอื่ นยา้ ยไหลตามนา้ ไปลงแมน่ า้ ลา คลองดว้ ย มากมาย
กา่ ยกองราวกบั ฝงู มด”
(มงเซเญอร์ ปาลเลกวั ซ,์ เลา่ เรอื่ งกรงุ สยาม, หนา้ ๓๓, ๓๔)
5
กรกฎาคม-กนั ยายน ๒๕๕๙
