Page 22 - Culture3-2016
P. 22
๑-๒ ก่อนการแสดงจะเริ่มต้น
วงกันตรึมจะทาพิธีไหว้ครูอย่าง
เรียบง่าย ด้วยเครื่องเซ่นอาหาร
คาวหวาน อันแสดงให้เห็นถึง
ความสัมพันธ์ระหว่างคนกับ
เครื่องดนตรี ที่พวกเขาปฏิบัติต่อกัน
เสมือนหนึ่งมีชีวิตและจิตวิญญาณ
๑
กลองและซอ
หัวใจของจงัหวะและ
ทานองกันตรึม
กลองกนั ตรมึ จดั เปน็ เครอื่ งดนตรหี ลกั
เป็นเอกลักษณ์ของวงกันตรึม มีลักษณะเป็น
กลองกน้ ยาวคลา้ ย ‘โทน’ ทเี่ ลน่ ในวงมโนราห์
หรือชาตรีภาคใต้และโทนมโหรีภาคกลาง
ทา ดว้ ยไมไ้ ดห้ ลายชนดิ ทงั้ ไมม้ ะมว่ ง มะพรา้ ว
๒
ขนุน หรือทาจากดินเหนียว ขึ้นหน้าด้วย
หนังวัว หนังงู หนังตะกวด สุ้มเสียงของ
กลองกันตรึมเสมือนพระเอกที่นอกจาก
จะคอยกากับจังหวะของวง ยังทาให้เกิดความรู้สึกเร้าใจ เสียง “ติง” คือ เสียงตีท่ีก่ึงกลางของหน้ากลองโดย
สนุกสนาน
ใช้มอือดุที่ก้นกลอง
“ครูบุญถึง ปานะโปย (สัมภาษณ์, ๑๒ พฤษภาคม ครูคาเรียบ สุทันรัมย์ ผู้เชี่ยวชาญการตีกลองกันตรึม
๒๕๔๙) ศิลปินกันตรึม จังหวัดบุรีรัมย์ อธิบายถึงเสียงท่ีเกิด กล่าวว่า “กลองกันตรึมนั้นมีหลายเสียง แต่เสียงที่ใช้
จากการตกี ลองกันตรมึ ว่ามีจานวน ๓ เสยี งหลกั อันได้แก่
อยู่เป็นประจามีเสียงโจ๊ะ กัน ติง เทิ่ง” (สัมภาษณ์, ๑๖
เสียง “โจ๊ะ” คือ เสียงตีที่ขอบกลองโดยไม่ใช้มืออุด มิถนุ ายน ๒๕๔๙)” ๑
ทกี่้นกลอง
บุษกร บณิ ฑสนั ต์ และคณะ. กันตรมึ . (๒๕๕๖) หน้า ๘.
เสียง “คร่ึม” คือ เสียงทตี่ ีแล้วปล่อยกลางหน้ากลอง ๑
20
