Page 78 - Culture1-2016
P. 78
ตัวอย่างคําาในภาษาพวนที่ต่างหรือออกเสียงต่างจาก คําาใช้ต่างจากภาษาไทย เช่น มื้อ ‘วัน’ เผอ ‘ใคร’
ภาษาไทย เช่น เสียง [ช] ในภาษาไทยออกเสียงเป็น [ซ/ส] ผิเหลอ ‘อะไร’ เอ็ดเฮี้ย ‘ทาํา ไม’ เฮอะ ‘ขเ้ี หร่ ไมส่ วย’ กะไต
ในภาษาพวน เช่น ซ้าง ‘ช้าง’ กะซอน ‘กระชอน’ กะเสด ‘ตะไกร, กรรไกร’ กะตอ้ ‘ตะกรอ้ ’ กะตดุ ‘ตะกรดุ ’ สาด ‘เสอ่ื ’
‘กระเฉด’ ซัง ‘ชงั ’ ใซ้ ‘ใช’้
เฮือน ‘บา้ น’ เสี่ยว ‘เพอ่ื น’ มะหุ่ง, หม่าหุ่ง ‘มะละกอ’ มะทัน,
เสียง [ร] ในภาษาไทยออกเป็นเสียง [ฮ] ในภาษาไทย หม่าทัน, มะกะทัน, หม่ากะทัน ‘พทุ รา’ มะเขียบ, หม่าเขียบ
พวนเช่นเฮือน‘เรอืน’ฮัก‘รกั’ฮู้‘ร’ู้ฮ้อง‘รอ้ง’ภาษาพวน ‘นอ้ ยหนา่ ’ เข้าล้อมแล้ม ‘ขนมบวั ลอย’ เข้าล่องซ่อง ‘ขนม
ไม่มีเสียงควบกล้ําา [ร] และ [ล] เช่น คําาว่า ปลา ในภาษาไทย ลอดช่อง’ สายดือ, สายบือ, สายแห่ ‘สะดือ’ ซวย ‘กรวย’
เปน็‘ปา’คําาว่าพลูในภาษาไทยเป็น‘พ’ูในภาษาพวนและ ต่อน ‘ชน้ิ ’ คันได ‘บนั ได’ ไล ‘กลอนประต’ู คุ ‘กระปอ๋ ง, ถงั ’
กระด้ง เป็น กรน เป็น เกลือ เป็น งวง ขี่เข็บ พ้า เหมย
‘กะดง้ , ดง้ ’ ‘กน’ ‘เกอื ’
‘แมงกว่าง’ ‘ตะขาบ’ ‘มีด’ ‘หมอก’
เสยี ง[ตร]ในภาษาไทยเปน็ เสยี ง[ก]ในภาษาพวนเชน่ นา้ํา เหมาะ ‘นาํา้ คา้ ง’ สะเดดิ ‘สะดงุ้ ’ ซมื ‘กระซบิ ’ ญู่ ‘ดนั ’ แญง
กา ‘ตรา’ กอก ‘ตรอก’ กวด ‘ตรวจ’ กวดกา ‘ตรวจตรา’
‘สอ่ งกระจก’ เทิง ‘บน’ ฮอด ‘ถงึ ’
คาํา ทอี่ อกเสยี งสระตา่ งจากภาษาไทย เชน่ เผงิ้ ‘ผง้ึ ’ เถงิ โครงสร้างภาษาพวนโดยทั่วไปมีลักษณะคล้ายคลึง
‘ถงึ ’ เบอ ‘ใบ’ เต้อ ‘ใต’้ เภ้อ ‘สะใภ’้ ปั่ว ‘ปลวก’ แอว ‘เอว’
กับภาษาไทย กล่าวคือ เป็นภาษาคําาโดด เช่น อ้าย ‘พช่ี าย’
76
