Page 102 - Culture1-2016
P. 102
มองผา่ นหนามเตย
สมบตัิภกู่าญจน์ผทู้รงคณุวฒุิคณะกรรมการภาพยนตรฯ์แหง่ชาติ
ภาพยนตร์
การตรวจพจิ ารณา
ยา่นถนนเจริญกรงุ ใกล้ประตูสามยอด
ริเวณทตี่ ง้ั ของโรงลครอลังการ ที่ฉายภาพยนตร์แหง่ แรกของกรงุ สยาม
บ
มิี
ส่งิทีน่่ารูว้า่
ภาพยนตรเ์ กดิ ขนึ้ ในโลกไดไ้ มเ่ กนิ ๒ ปี คนไทยซงึ่ ในขณะนนั้ ยงั เรยี กชอื่ ประเทศวา่ ‘สยาม’ และมปี ระชากรอยใู่ น
กรุงรัตนโกสินทร์นา่จะไม่เกนิ ๔แสนคน(ตามข้อมูลการศกึษาของนักวิชาการรุ่นหลงั)กม็ีโอกาสได้ชม“ภาพยนตร์”
กนัแลว้ในประเทศไทย
หลักฐานเหล่านี้ระบุว่า “...ภาพยนตร์กําาเนิดขึ้นเป็น ครั้นถึงปี พ.ศ. ๒๔๔๐ ก็มีหลักฐานปรากฏในหน้า
ครั้งแรกในโลก ที่ประเทศฝรั่งเศส เมื่อวันที่ ๒๘ ธันวาคม หนังสือพิมพ์ ‘บางกอกไตมส์’ (Bangkok Times) ซึ่งออก
พ.ศ. ๒๔๓๘ โดยชายหนุ่มสองพี่น้อง ซึ่งมีนามว่า Auguste จําาหน่ายอยู่ในกรุงเทพฯขณะนั้น ฉบับประจําาวันพุธที่ ๙
และ Louis Lumiere ได้นําาผลงานของตน ที่เรียกชื่อว่า มถิ นุ ายน ๒๔๔๐ รายงานวา่ “...ขอแจง้ ความใหท้ า่ นทงั้ หลาย
Cinematograph ออก ‘ฉาย’ ใหผ้ คู้ นไดช้ มทรี่ า้ นกาแฟแหง่ หนงึ่ ทราบทั่วกันว่า การเล่น ซึ่งเรียกว่าซีเนมาโตแครฟ คือรูป
ในกรุงปารีส สิ่งที่ฉายเป็นหนังเรื่องสั้นๆ จําานวน ๑๒ เรื่อง ที่สามารถกระดิก แลทําาท่าต่างๆ ได้ โดยคําาขอของราษฎร
ความยาวเรื่องละประมาณ ๑ นาที...”
จะเล่น ๓ คืน ติดๆ กัน คือวันพฤหัสบดี วันศุกร แลวันเสาร์
100
