Page 26 - may53

๒๔
เริ่มจากวัดสวนดอกวิ่งไปตามถนนสุเทพ ผ่านวัดผาลาด
ไปยังพระธาตุดอยสุ เทพ ซึ่งในตอนแรกที่ ทำ�ถนนเป็น
ถนนดินลูกรั ง ต่อมามี การปรับปรุงเป็นถนนลาดยางใน
ปี ๒๕๒๔ เมื่อพระธาตุดอยสุเทพเป็ นเขตอุทยานแห่ ง
ชาติ ตามเส้นทางระหว่างถนนศรีวิชั ย ไปยังวัดพระธาตุ
ดอยสุเทพ พระครูบาศรีวิชั ยและชาวพุทธได้ ร่วมกั น
สร้างวัดขึ้นอีก ๓ วัด คือ วัดโสดาบรรณ หรือวัดศรีโสดา
วัดสักกินาคา ปัจจุบันเป็นที่ตั้งของโครงการควบคุมไฟป่า
ภูพิงค์ และวัดอนาคามี โดยวัดสักกินาคาและวัดอนาคามี
ถูกทำ�ลายไปแล้ว
พระครูบาศรีวิชั ยได้เปรี ยบการเดิ นทางขึ้ นวัด
พระธาตุดอยสุเทพไว้ว่าเป็นเสมือนการเดินทางไปสู่การ
ตรัสรู้เป็นพระอรหันต์ของพระสัมมาสั มพุทธเจ้ า โดย
เปรียบเที ยบวัดพระธาตุดอยสุเทพ คื อวัดอรหันต์
จากการที่มี ถนนศรีวิชั ยแล้วนั้ น เส้นทางตั้งแต่
อดีตที่พระเจ้ากือนาได้ ใช้เดินขึ้ นไปนมัสการพระธาตุ
ดอยสุเทพ จึ งไม่มีใครใช้ ทุกคนจึงหันมาใช้เส้นทางถนน
ศรีวิชั ยแทน แต่ประเพณีการเดิ นขึ้นนมัสการพระธาตุ
ดอยสุเทพในวันวิสาขบูชายังคงมีอยู่ แต่ได้เปลี่ยนแปลง
ไปจากเดิมที่ เคยเดิ นขึ้นไปตามถนนที่พระเจ้ ากือนาได้
เสี่ยงทายช้ าง เปลี่ยนมาเป็นทางถนน เริ่ มที่ตอนเย็ น
ของวันขึ้น ๑๔ ค่ำ� เดือน ๖ เรื่อยไปจนถึงเช้าของวันขึ้น
๑๕ ค่ำ� เดือน ๖ พุทธศาสนิกชนที่เปี่ยมด้ วยศรัทธาจาก
ทั่วทุกสารทิ ศจะทยอยกันมาอย่างมาก
พระธาตุ ดอยสุ เทพเป็ นสถานที่ ประดิษฐาน
พระบรมสารี ริกธาตุ เจดี ย์ทุกปีในคื นก่อนวันวิ สาขบูชา
(เย็นวั นที่ ๒๗ พฤษภาคม ๒๕๕๓ เวลาตั้งแต่ ๑๘.๐๐ น.
เป็ นต้ นไป) ซึ่ งในปีนี้ วันวิสาขบู ชาจะตรงกั บ วันที่
๒๘ พฤษภาคม ๒๕๕๓ ชาวจั งหวั ดเชียงใหม่ และ
จังหวัดใกล้เคียง รวมถึ งนักท่ องเที่ยว ก็จะรวมตัวกัน
เพื่ อตั้งขบวนเดินทาง ระยะทางประมาณ ๑๔ กิโลเมตร
ลั กษณะการเดิ นทางจะเดิ นด้ วยเท้ า ถื อประที ป
ธู ปเที ยน เป็นริ้ วขบวนประกอบด้ วย พระสงฆ์ เดิน
นำ �หน้ าสวดมนต์ และประชาชนเดินตามหลั ง โดย
เริ่ มขบวน ณ วัดโสดาบรรณ หรือ วัดศรีโสดา และ
นมั สการวัดสักกินาคม และวัดอนาคามี และเดินทางขึ้น
ไปนมั สการวัดพระธาตุดอยสุเทพหลังจากนั้นก็ บำ�เพ็ญ
ศี ลวิปัสสนา ทำ �บุญตักบาตรในเช้าวั นรุ่งขึ้น แล้ วจึ ง
เดิ นทางกลับ จึงถือว่าได้อานิสงส์ แรง หรือได้ทำ�บุญมาก
ในสมัยก่อนที่มีการเดินขึ้นดอยสุ เทพกัน อาจจะ
เป็นเฉพาะผู้ที่ต้องการจะขึ้นไปทำ�บุญ ยกเว้นชาวเขา
เชื่ อว่ าสมัยก่ อนคนเชี ยงใหม่ คงจะไม่มี ใครเดิ นขึ้น
ดอยสุเทพไปเพื่อเที่ยวหรือพักผ่อน จะขึ้ นไปก็ต่อเมื่อไป
ทำ�บุญเท่านั้น จนกระทั่งมี การตั้งเป็ นอุทยานแห่งชาติ
มี การอำ�นวยความสะดวกและมีการประชาสัมพันธ์ จึง
ทำ�ให้คนเชียงใหม่โดยเฉพาะวั ยรุ่นหนุ่มสาว นิ ยมขึ้นไป
วั ดพระธาตุ ดอยสุ เ ทพ เพื่ อพั กผ่ อนตามน้ำ �ตก
จุดชมวิวต่างๆ โดยใช้รถยนต์ และรถจักรยานยนต์เป็น
พาหนะแทนการเดินเท้ า ซึ่งก็ถื อว่ายั งมีศรัทธาอยู่ แต่
สิ่ งที่ ไม่สมควรคื อ บรรดาวั ยรุ่นบางคนกลั บขึ้ นดอย
ด้วยความสนุกสนานเฮฮา
ดื่มสุรา ส่ งเสียงดัง เล่น
ดนตรี ก่ อความเดื อดร้อน
รำ �คาญให้กั บผู้ อื่ น ไม่ ได้
ขึ้นไปเพื่ อทำ�บุ ญเหมือนใน
สมัยก่อน จึ งเป็นเรื่ องที่น่ า
เสียดาย หากคนเชียงใหม่ไม่
ช่วยกันธำ�รงรักษาประเพณีที่
แสดงออกถึงความศรัทธาใน
พระพุทธศาสนา และความ
งดงามที่คนรุ่นก่อนได้สืบทอด
กันมา