Page 32 - fab53

ในอดีตด้วยแนวคิ ดซึ่งซั บซ้อนย้อนแย้งซึ่ งกันและกัน
กลาย เป็นความร่ วมสมัยหรือนำ �สมัยอันมี บรรทัดฐาน
แนวคิดจากวั ฒนธรรมตะวั นตกที่ ใช้ เป็ นเครื่ องมือ
อธิบายความเป็นไปหรือปรากฏการณ์ทางศิลปะงานช่าง
แห่งห้วงเวลาสถานการณ์บริบทขอบเขตของพื้นที่และ
สถานภาพบุคคล ภายใต้ กรอบของความเป็นปัจจุ บัน
แห่งห้วงเวลานั้นๆ เป็นสำ�คัญ ทั้ งนี้ในเกณฑ์แนวคิดของ
ตะวั นตกได้ วางกรอบแนวคิดทฤษฎี ดังกล่ าวอยู่ ที่
๒๐ – ๕๐ ปี หรือในราว พ.ศ. ๒๔๘๔ - ๒๔๙๓ เป็น
จุดเริ่มต้นของการนับว่าเป็นศิ ลปะร่วมสมัย ทั้ งหมดนั้น
คือกรอบแนวคิดนำ�เข้าจากตะวันตก แท้ที่จริ งแล้วก็
คือความเป็นปั จจุบันสมัยในห้วงขณะเวลานั้นๆ นั่นเอง
ส่วนคำ�ว่า นำ�สมัย ก็หมายความถึงการแสดงออกที่ ก้าว
ล้ำ�นำ�หน้าความร่วมสมัย โดยทั้งหมดได้ทำ�หน้าที่เสมือน
หนึ่งกระจกเงาสะท้อนความเป็นไปในทางศิลปะงานช่าง
หรือที่ใช้คำ�ว่า สังคมเป็นอย่างไร ศิลปะก็เป็นอย่างนั้ น
นั่นเอง และโดยเฉพาะงานช่างทางคติ ความเชื่อทาง
ศาสนาที่มี โครงสร้างแบบแผนแห่ งจารีตที่เคร่งครั ดใน
รูปแบบฉันทลักษณ์
โดยเฉพาใน กลุ่ มช่ างหลวง จะพบว่ามี การ
เปลี่ยนแปลงน้ อยมากส่วนใหญ่มั กปรั บเปลี่ ยนในส่วน
วัสดุที่สอดคล้องกั บเทคโนโลยีร่ วมสมั ยเช่น การใช้
คอนกรีตแทนไม้ หรือในส่วนประณี ตศิลป์ ก็จะมี การ
ผู กลายใหม่ตามสายสกุ ลช่ างจากสำ�นั กคิ ดต่างๆ ที่
ทรงอิ ทธิพลในห่วงเวลานั้นๆ แต่ทั้งหมดยั งคงเคารพ
แบบแผนในโครงสร้างเดิมหรื อที่เรียกว่า ฉันทรลักษณ์
ในเชิงช่างอย่างเข้มงวด ส่ วนงานช่างชาวบ้านที่ อยู่นอก
ราชการจะมี การเคลื่อนไหวเปลี่ ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา
ทั้งรายละเอียดและในภาพรวม ต่างจากสังคมศักดินาที่
ต้องสงวนรักษาแบบแผนแห่ งจารีตเพื่อรักษาสถานภาพ
ทางสั งคม
ในวิ ถีปัจจุบันที่เป็นยุ คแห่งเสรี นิยม (ทั้งความ
คิดและการกระทำ �) ที่ทุกคนต่ างมีสิ ทธิ ในการสถาปนา
ความเป็ นตัวตนได้ อย่ างไม่ ยากในระบบโครงสร้ าง
สั งคมใหม่ เห็นได้ จากเรื่องฐานานุศักดิ์หรือการกำ�หนด
ใช้องค์ประกอบส่วนประดับตกแต่งศาสนาคาร ในอดีต
จะสร้ างสำ�นึกร่วมกั นของคนในสังคมว่าอะไรใช้ กับใคร
และควรมี รูปแบบลักษณะอย่างไร อาทิเช่น รูปแบบของ
สถาปั ตยกรรมแบบวัดกับวั ง โดยสามัญชนคนธรรมดา
จะไม่นำ�องค์ประกอบรูปแบบสถาปัตยกรรมเหล่ านั้นมา
ใช้ โดยไม่ ต้องมี กฎหมายมาบังคับใช้ แต่เป็นมโนสำ�นึก
ที่ ทุกคนเข้าใจในเรื่องกาละเทศะความเหมาะสมว่ า
สิ่ งไหนเหมาะสมกับสถานภาพของตน กับสถานภาพทาง
สั งคมความเชื่อ แตกต่างจากในยุ คนี้ที่ไม่เข้ าใจ เรื่อง
กาละเทศะในระบบความเชื่ อทางสังคม โดยอาศั ย
เพี ยงกรอบแนวคิ ดเชิ งปัจเจกดั งที่มี การนำ �รูปแบบ
สถาปั ตยกรรมอย่างวัดและวังมาทำ�เป็นโรงแรม อาคาร
โบสถ์เจดีย์ขนบนิยมนอกรีต
๓๐