Page 30 - fab53

Basic HTML Version

จริ
งอยู่
ที่
เ รา ไม่
อาจต้
านทานปรากฏการณ์
ของการเปลี่
ยนแปลงอั
นเป็
นสั
จจะธรรม เฉกเช่
ในยุ
คหนึ่
งอิ
ทธิ
พลทางการเมื
องได้
ครอบงำ
�วิ
ธี
คิ
แบบเผด็
จการที่
ต้
องการรวมใจไทยเป็
นหนึ
งเดี
ยวโดย
ปฏิ
เสธความหลากหลายของวั
ฒนธรรมอื่
นๆ ดั
งที่
ท่
าน
ติ๊
ก แสนบุ
ญ.....เรื่
องและภาพ
คึ
กฤทธิ์
ปราโมช
ได้
แสดงทั
ศนะ
ในเรื่
องนี้
ไว้
อย่
าง
น่
าสนใจว่
“...
การสร้
างวั
ดใน
สมั
ยนี้
ก็
ไม่
มี
อะไร
ก้
าวหน้
าออกไป
ถ้
า จ ะ ดู
โ บ ส ถ์
วิ
หารที่
สร้
างกั
อยู่
ทุ
กวั
นนี้
ก็
เห็
ได้
ว่
า เป็
นแบบ
เดี
ยวกั
นทั้
งนั้
ไม่
มี
ใครคิ
ดแบบ
แตกต่
างออกไป
จ า กแบบที่
คน
โบราณท่
านเคย
ทำ
�มาสร้
างวั
ดขึ้
มาใหม่
ก็
ต้
องคิ
แบบออกไปใหม่
ทำ
�ให้
เกิ
ดความ
สวยงามความ
ก้
าวหน้
าออกไป
ทุ
กวั
นนี้
การสร้
าง
๒๘
กุ
ฏิ
กุ
ฏิ
รสนิ
ยมใหม่
...การล้
มล้
างของเก่
า เพื่
อสร้
างขึ้
นใหม่
นั้
นอาจ
ทำ
�ให้
สิ่
งดี
ที่
มี
อยู่
แล้
วต้
องถู
กทำ
�ลายไปด้
วยและทำ
�ให้
ความเจริ
ญต่
าง ๆ ต้
องหยุ
ดชะงั
กลง การสร้
างสรรค์
ควรจะกระทำ
�ได้
ด้
วยวิ
ธี
การที่
แยบคายกว่
านั้
น โดยร่
วม
กั
นคิ
ดแก้
ไขปรั
บปรุ
งสิ่
งที่
มี
อยู่
แล้
วให้
ดี
ขึ้
น และสร้
าง
สิ่
งที่
ยั
งขาดอยู่
ให้
สมบู
รณ์
ขึ้
นมา...
พ ร ะ บ ร ม ร า โ ช ว า ท พ ร ะ บ า ท ส ม เ ด็
พระเจ้
าอยู่
หั
ในพิ
ธี
พระราชทานปริ
ญญาบั
ตรของ
มหาวิ
ทยาลั
ยธรรมศาสตร์
๑๘ สิ
งหาคม ๒๕๑๕ เป็
พระบรมราโชวาทที่
แสดงให้
เห็
นแนวทางของการพั
ฒนา
อย่
างมี
รากเหง้
าและสติ
ปั
ญญาและในเมื
องแห่
งพระพุ
ทธ
ศาสนาเช่
นเมื
องไทย “วั
ด” ในอดี
ตถื
อได้
ว่
าเป็
นศู
นย์
กลาง
ของชุ
มชนที่
ซึ่
งผู้
คนทุ
กเพศทุ
กวั
ยล้
วนต้
องเข้
าไปมี
ส่
วน
เกี่
ยวข้
องกั
บกิ
จกรรมของศาสนพิ
ธี
ต่
างๆ ตามขนบแห่
จารี
ตประเพณี
ตั้
งแต่
เกิ
ดจนตาย แต่
ในวิ
ถี
สั
งคมใหม่
ศาสนาคารงานช่
างต่
างๆ เหล่
านั้
นกำ
�ลั
งถู
ก “ท้
าทาย”
หรื
อ “ทดลอง” ภายใต้
โครงสร้
างสั
งคมใหม่
ที่
มี
ความ
ซั
บซ้
อนมากกว่
าในอดี
ต ในแบบฉบั
“คิ
ดใหม่
ทำ
�ใหม่
หรื
อคิ
ดใหม่
ทำ
�มั่
ว”
ซึ่
งปรากฏการณ์
ดั
งกล่
าวจั
กเป็
ประเด็
นที่
มาของการทั
กท้
วงถกเถี
ยง ในเชิ
งสร้
างสรรค์
ในการหาทางออกร่
วมกั
นเพื่
อกำ
�หนดทิ
ศทางความเป็
นไป
แห่
งศิ
ลปะงานช่
างที่
แสดงตั
วตนที่
แตกต่
างหรื
อสั
มพั
นธ์
กั
บบริ
บททางวั
ฒนธรรมทั้
งในระดั
บวั
ฒนธรรมราษฎร์
และในวั
ฒนธรรมหลวงซึ่
งต่
างเกี่
ยวข้
องสั
มพั
นธ์
กั
นอย่
าง
แยกไม่
ออก
วั
ฒนธรรมวิ
พากษ์