Page 36 - apr53

๓๔
๑.แรงบันดาลใจ ๒.การได้คิด ๓. ได้ความรู้สึ ก ๔. ความคิด
๕. รู ปแบบ ๖. เทคนิควิธีการ ๗. สื่ อต่ างๆ และ
๘. เนื้อหาสาระ
ทั้ง ๘ จุด เหมือนวงล้อวิ่งรอบตัวเรา ตัวศิลปินอยู่
ตรงกลางจะหยิบจุดไหนมาทำ�ก็ ได้ …
...การทำ�งานศิ ลปะต้องมี ใจที่มุ่งมั่น ถึงจะไปถึงยัง
จุดหมายที่หวังไว้ได้ เอาประเด็นทั้ง ๘ ประเด็นเข้ามาหา
ตัวเรา แล้ววิเคราะห์ว่าประเด็นไหนมันถูกกับจริตของเรา
ก็มุ่งไปทางนั้น
...อย่างงานของผมในแต่ละยุคที่ได้ทำ�มา ผมแบ่ง
ออกเป็น ๓ ยุค คือ
ยุคที่ ๑ ตั้ งแต่ปี พศ. ๒๕๑๓ – ๒๕๑๖ ผมแบ่ง
หลังจากที่ทำ�ไปแล้ว ถึงปี พ.ศ. ๒๕๕๐ กว่ า ๆ รูปแบบ
ผลงานสร้างสรรค์เป็นแบบนามธรรม เป็นการนำ�เสนอ
สาระรูปทรงความงาม (ไม่ ใช่ความสวย) แสดงความงาม
ที่ประสานสั มพั นธ์กั นของรู ปทรง (รูปทรงแสงเงา)
น้ำ�หนั กแสงเงา ความงาม มีถึง ๙๙ % ส่วนที่เหลือ
๑ เปอร์เซ็ น เป็นการแสดงศิลป์ สาระของรูปทรงแบบ
ฟอร์มอล
ยุคที่ ๒ ปี พ.ศ. ๒๕๑๗ – ๒๕๔๖ รู ปแบบผล
งานสร้างสรรค์ เป็นแบบกึ่ งรู ปธรรม คื อเหมือนจริ ง
กึ่งเหมือนจริง กึ่งนามธรรม เมื่อกี้เป็ นนามธรรม (ยุ ค
ที่หนึ่งเป็นนามธรรม) เป็นการนำ �เสนอ สาระรู ปทรง
ทางความงามจากการใช้ทัศนะธาตุ แสดงความงามที่
ประสานสัมพันธ์ กันของรูปทรงน้ำ�หนั กแสงเงา
และงานในช่วงที่ ๓ ในช่วง ๒๕๔๖ – ปัจจุบัน
รูปแบบผลงานสร้ างสรรค์ เป็นแบบคอนเซปอาร์ ทที่
เป็นเรื่องภายนอกภายใน เป็นการนำ�เสนอสาระรูปทรง
ความงาม จากการใช้ทัศนะธาตุ มีความงามที่ ประสาน
สัมพันธ์กันระหว่ างรูปทรง น้ำ �หนัก แสง เงา
และเมื่อวันนี้ ได้มีโอกาสมาเยื อนหอศิลป์ ท่านได้
เล่าถึงความตั้งใจในการสร้ างว่า “เริ่ มมาเกือบ ๒๐ ปีแล้ว
เป็นความฝันของเรา เพราะเมื่ อตอนเรียนเพาะช่าง ก็
ออกไปเป็นครูฝึกสอน คนเขาดูถู กมาก ครูศิลปะกับครู
พละถูกให้ไปนั่งอยู่โน่น แถวข้างตึก ส่วนครูคณิตศาสตร์
ภาษาอังกฤษให้ ไปอยู่ห้องแอร์กับผอ. คำ�ถามว่า เกิดอะไร
ขึ้น? เกิดจากการที่เขาไม่รู้ ค่าอาชีพศิลปะสำ�คัญอย่ างไร
เกิดอุดมการณ์ว่าต้องเข้าศิลปากรให้ได้ ต้องเรี ยนให้สู ง
ขึ้ น จบปริญญาตรี ต้องเป็นอาจารย์สอนศิลปะ ต้องสร้าง
ผลงานขึ้นมาให้เป็ นที่ยอมรับ แนวทางสร้ างสรรค์ผลงาน
ของผมเริ่ มจาก เรี ยลลิสติก แล้ วก็ ค่อยพัฒนาเป็น
นามธรรม จากนั้นกลั บเป็นรูปธรรมใหม่แต่เป็ นอุดมคติ
ไทย แต่ไทยแบบเป็นโมเดิร์น งานของผมจะเดินในแนวนี้
จุดมุ่งหมายของการพัฒนางานคือ เพื่อให้งานนั้นสอนคน
นี่คือประเด็นที่ ๑ ส่วนประเด็นที่ ๒ เพื่อลดช่องว่างให้
คนเห็นคุ ณค่าของศิลปะว่าสำ�คัญอย่างไร และประเด็น
ที่ ๓ ก็ต้องการสร้างหอศิลป์ขึ้นมาเพื่อเก็บผลงานตัวเอง
เพื่อเป็ นแหล่งการเรียนรู้ ใครมาก็จะได้บรรยายให้ เขาฟัง
งานหลายชุ ดก็จะไม่ขายเก็บไว้ ที่นี่ ไม่ได้หวงงานหรอก
ขายได้ ก็ขาย ขายไม่ได้ก็ จะเก็บไว้ เราไม่ ได้เดื อดร้อน
เรามี เงินเดือนหลวงกิ น มีแบบพอเพียงก็อยู่ได้ เมื่อไม่
ถึ ง ๕ ปีที่ผ่านมารั ฐบาลญี่ปุ่น เกาหลี เขาจะซื้อทั้งหมด
ให้ ๕๐๐ กว่าล้ าน ถ้าขายก็คงได้เงินมาก้อนหนึ่ง แต่งาน
ก็ จะไปอยู่ต่างประเทศ เราก็ ไม่เอา...
...สำ�หรับใครที่จะมาดู ต้ องนัดกันก่อน ที่ นี่ผมไม่
ได้ เปิดทุ กวัน เพราะค่าใช้จ่ายสู ง ค่าดูแลก็หลายบาท
แล้ ว เดี๋ยวปลวกขึ้ น ซ่อมสี ทำ �เองหมด ไม่มีใครมาช่วย
ต้องต่อสู้กั บกำ�ลังเงินที่ต่างประเทศเขายื่ นมาให้ ต้อง
มี อุ ดมการณ์ คิดเสี ยว่าถ้ าปล่ อยงานไปได้เงิ นมาแป๊บ
เดี ยวก็หมด เราต้ องพยายามกั ดฟันเก็บเอาไว้และผม
ก็ คิดว่านี่ คือปัญหาหนึ่งในวงการศิลปะของบ้านเรา
คือ เขาไม่รู้ค่า ไม่เห็ นความสำ�คัญ ให้ความสำ�คัญทาง
ด้านวั ตถุ เทคโนโลยีมากกว่า วงการศึกษาของชาติ ก็
ยั งเข้าไม่ถึง สอนไม่ถึงแก่ นของวิชาความเป็นมนุ ษย์
ไม่ใช่ สอนแต่คณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ ได้คะแนนเต็ ม
แต่ วิชาสุนทรี ยะศาสตร์ วิชาสมบัติผู้ดี วิ ชาค่านิยมไทย
วิชาหน้าที่พลเมือง ก็ต้องสอนกั นด้วย ถ้าไม่สอนเด็กก็
ไม่รู้ จะบอกเด็ กผิดได้ไง เด็กยุ คใหม่เจอแต่โน้ตบุ๊ค เข้า
แต่ ร้านเกมคอมพิวเตอร์ มี แต่โคโยตี้ ไปร้านหนังสือก็ มี
แต่ หนังสือโป๊เต็มแผง สังคมไทยเป็นอย่างนี้...
...ในส่วนของวงการศึกษาศิลปะผมพยายามผ่าตัด
พยายามต่ อสู้มาตั้งแต่เริ่มต้นในการสอน จนปัจจุบัน ไม่
เคยหยุ ดนิ่ง เพื่อจะให้ เห็นว่าสมองซี กขวาสำ�คั ญมาก
และผมจะใช้ระบบ Child Center เอาเด็กเป็นศู นย์กลาง