Page 34 - apr53

๓๒
สืบสานงานศิลป์
การสร้างสรรค์งาน
ศิ ลปะ นอกจากจะ
มี คุณค่ าอันแสดงให้
เห็ นถึ งพุ ทธิ ปั ญญา
ของมนุ ษย์ แล้ว ยั ง
สะท้อนภาพลั กษณะ
ทางวัฒนธรรมเชื่อม
วิถีชี วิตของคนแต่ละ
ยุคสมั ย รวมทั้งแสดง
อั ตลักษณ์ของศิลปิ น
ชุมชน สั งคม
ศาสตราจารย์ปรีชา เถาทอง ศิลปินแห่งชาติ
สาขาทัศนศิลป์ (จิตรกรรม) พุทธศักราช ๒๕๕๒ เป็ น
ครูของแผ่นดินที่ สำ �คัญยิ่งอีกผู้หนึ่งที่มี แนวคิดทั นสมัย
มี ความสามารถในการสร้างสรรค์ผลงานศิลปะให้ เกิ ด
ดุลยภาพ ระหว่างการอนุ รั กษ์กั บการพัฒนาศิลปะให้
เป็นแนวทางสร้างสรรค์ได้อย่างมีอัตลักษณ์ โดยเฉพาะ
อย่างยิ่งด้านศิลปกรรมไทยร่วมสมัย อีกทั้งยังได้ค้นพบ
ทฤษฎีแสง-เงา และนำ �มาใช้เป็ นสื่อสร้างสรรค์ผลงาน
ศิลปะที่มี เอกลักษณ์เป็ นของตนเองได้อย่ างสมดุล
ซึ่งในวั นนี้นับเป็นเกียรติ อย่างสูงที่ท่านได้นำ�เรา
มาเยือน “หอศิ ลป์” สำ�หรั บเก็บสะสมผลงานส่วนตั ว
ของท่าน เพื่อถ่ ายทอดแนวคิดและประสบการณ์ในการ
สร้างสรรค์ผลงาน อันสะท้อนถึงแนวคิดถึงความเป็นไทย
ได้อย่ างลึกซึ้ง
ท่านได้ เล่าถึงที่มาของความสนใจในศิลปะไทยว่า
“ตระกูลผมเมื่อก่อนอยู่หลังวัดสุวรรณาราม ย่ามีที่แถวนี้
เยาวนิศ เต็งไตรรัตน์...เรื่อง
ชุมศักด์ หรั่งฉายา...ภาพ
มาก แต่ พ่อถู กตัดออกจากกองมรดกและถู กไล่ออก
จากบ้าน เพราะมาแต่งงานกับแม่ ที่เป็ นแม่ค้าดอกไม้
ยากจน พ่ อแม่ก็เลยมาขายก๋วยเตี๋ยวหลังวัดสุวรรณาราม
นามสกุ ลเดิมของผม เถาทองทิพย์ พ่อก็เลยตัดทิพย์
ตัวหลั งออก เหลือแต่เถาทอง ตอนเด็กๆ ผมก็เลยเป็น
เด็กวั ดช่วยพ่ อแม่ขายก๋วยเตี๋ยว พออยู่ ใกล้ ชิดกั บวัด
สุ วรรณาราม มีจิตรกรรมฝาผนังที่งดงาม และลุงก็คือ
เหม เวชกร นี่จึงเป็นเหตุผลให้ผมชอบศิลปะ ทั้งตระกูล
เถาทอง ๔ พี่น้อง “ปรีชา สุชาติ สมชาย สุวิชาญ” อยู่
ด้วยกันก็ชอบศิลปะทั้งตระกูล...
. . .ดั งนั้ น ศิ ลปะของผมจึงเริ่ มต้ นมาจากสิ่ ง
แวดล้อมที่ เป็นชาวสวนและแรงบันดาลใจทางสายเลือด
ของครอบครั ว รักในวัฒนธรรมไทยจากวัดวาอาราม โดย
เฉพาะวั ดสุวรรณารามที่มี ภาพผลงานจิตรกรรมฝาผนั ง
ชั้ นครู จาก ๒ ช่างฝีมื อเป็นเอกแห่งกรุงรั ตนโกสินทร์ คือ
ครู คงแป๊ะ และครูทองอยู่ จึงเป็นเสมือนแรงบันดาลใจ
ผลั กดันให้ ผมเข้าศึกษาที่เพาะช่ าง แล้วเข้ าศึกษาต่อ
ที่มหาวิทยาลั ยศิ ลปากร จนกระทั่งได้ทุนไปศึกษา ณ
ประเทศอิ ตาลี