Page 56 - sep53

๕๔
สำ�หรับอาจารย์ที่เข้ าร่วมโครงการฯ นายเอกพงษ์ คงฉาน
ซึ่งเป็ นอาจารย์จากมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย
กล่าวว่า “โครงการฯ นี้ ทำ �ให้เด็ กที่เรียนทางด้ านศิลปะ ได้เห็น
รูปแบบของการสร้างสรรค์งานศิลปะแนวใหม่ๆ ได้ชมงานศิลปะ
ที่ไม่เคยเห็น จะช่วยให้ เด็กได้ เข้าใจและมีมุมมองใหม่ๆ มาพัฒนา
งานของตนเอง ส่วนตนเองนั้น ก็จะนำ�ความรู้ที่ได้จากศิลปินแห่ง
ชาติทุกท่าน และศิลปินจากต่ างประเทศ มาถ่ายทอดให้ แก่เด็ก
เพื่อพัฒนางานด้ านศิลปะต่อไป”
นอกจากการจัดกิจกรรมที่จังหวัดพั ทลุงแล้ว สำ �นักงาน
คณะกรรมการวัฒนธรรมแห่ งชาติ ยังได้ นำ�ศิลปิ นแห่งชาติ
เดินทางไปทั ศนศึกษาดู งานด้านศิลปะ ณ ประเทศสิ งคโปร์
เพื่อแลกเปลี่ ยนเรียนรู้ศิ ลปวัฒนธรรมกับศิ ลปินแห่ งชาติของ
สิงคโปร์ เพื่อพัฒนาต่อยอดการสร้างสรรค์งานศิลป์ของไทยให้
เป็นที่ยอมรั บในระดับสากลต่อไป อาทิ พิพิธภัณฑ์เปรานากัน
เป็นพิพิ ธภัณฑ์ที่รวบรวมศิ ลปวัตถุและจัดแสดงวัฒนธรรมเปรา
นากัน, พิพิธภัณฑ์ Black Earth Museum เป็นพิ พิธภัณฑ์ที่
เจ้าของธุรกิจทำ�ซาลาเปา คือ นายอึ ง อิม เทียน สร้างขึ้น โดย
เขาให้เหตุ ผลของการจัดตั้งว่า “เนื่ องจากตนเองมีความชอบ
ในงานศิลปะทุกชนิด และมีความตั้งใจจริงที่อยากจะช่ วยเหลือ
ศิลปินท้องถิ่ นของสิ งคโปร์ที่ มีการสร้างสรรค์ ผลงานแต่ ไม่มี
พื้นที่จัดแสดง ให้ได้มีพื้นที่จัดแสดง เพราะค่าใช้จ่ายในการเช่ า
หอศิลป์ในสิงคโปร์ นั้นมีราคาแพงมาก และต้ องการประกาศให้
คนทั่วโลกได้รู้ ว่าศิ ลปินของสิงคโปร์ นั้นมีความสามารถทัดเทียม
กับนานาประเทศ นอกจากนี้ เค้ายังชื่ นชอบศิลปะของไทยมาก
พร้อมทั้งยังเปิดโอกาสให้ศิลปินของไทยสามารถนำ�ผลงานมาจั ด
แสดงในพิพิธภัณฑ์ของเค้าได้ ซึ่งถือเป็ นการแลกเปลี่ยนเรี ยนรู้
งานศิลปะซึ่งกันและกั น”
ดร.ถวัลย์ ดัชนี ได้เป็นตัวแทนของศิลปิ นแห่งชาติ กล่าว
ถึงการจัดตั้งพิ พิธภัณฑ์ของนายอึง อิม เทียน ว่า “นั บเป็นเรื่อง
ที่น่ายกย่อง ที่เขามีความตั้งใจที่จะให้พิ พิธภัณฑ์แห่งนี้เป็นพื้ นที่
แสดงผลงานของศิลปิ นท้องถิ่นที่ไม่มีทุนทรัพย์ได้มีโอกาสมีพื้ นที่
จัดแสดงผลงาน ทำ�ให้เราได้เห็ นว่าสิ่งที่ ยิ่งใหญ่ของสิงค์ โปร์คือ
ทรัพยากรบุคคล เพราะคนของเขามีการช่วยเหลือกัน ซึ่งจริงๆ
แล้วสิงคโปร์ถือว่าเป็นประเทศที่มีวัฒนธรรมที่หลากหลายด้วยซ้ำ�
เพราะเต็มไปด้วยคนนหลายเชื้อชาติ แต่ทำ�ไมเขาถึ งรวมความ
เป็นชาติได้ เพราะประชาชนของเขามีความช่ วยเหลือกัน ดั งนั้น
จึงอยากให้เรามองเขาเป็นตัวอย่ างแล้ วนำ�มาปรับใช้ เพราะ
ประเทศของเรายังขาดเรื่องพวกนี้อยู่”
จากนั้ นได้เข้าเยี่ยมชม Telok Kurau Studios หรือ
สมาคมศิ ลปิ นแห่ งชาติสิงคโปร์ ซึ่งก็ ได้รั บการต้ อนรับเป็น
อย่างดีจากคณะศิลปิ นแห่งชาติ ของสิงคโปร์ สมาคมศิลปิ นแห่ง
ชาติ นั้น เป็นสถานที่ที่รั ฐบาลสิงคโปร์จัดหาและออกค่าใช้จ่าย
ให้ศิลปินแห่งชาติของสิงคโปร์ เพื่อสร้างสรรค์ผลงานและเก็บ
ผลงาน สำ�หรับหลั กเกณฑ์ การคัดเลื อกศิลปินแห่ งชาติของ
สิงคโปร์ นั้น จะใกล้เคียงกับของไทย โดยจะมีการคั ดเลือกจาก
คณะกรรมการผู้ ทรงคุณวุฒิทั้ง ๖ สาขา ทำ �การคัดเลือกปีละ
หนึ่งครั้งทั้ง ๖ สาขา จากรายชื่อและผลงานที่มีผู้นำ�เสนอเข้า
มา ด้ านการแสดงผลงานของศิลปินแห่งชาติของสิงคโปร์นั้น
รั ฐบาลสิงคโปร์ยังได้ ให้งบประมาณสนับสนุนการจัดแสดงครั้งละ
ห้าหมื่นเหรียญหรือประมาณหนึ่งล้านหนึ่งแสนห้าหมื่นบาท หลัง
จากเยี่ยมชมแล้ ว ดร.ถวัลย์ ดัชนี ยั งได้แสดงฝีมือสร้างสรรค์
ผลงานศิลปะโดยใช้ชื่อว่ าภาพ “Horse in the wind” เพื่อมอบ
ให้ เป็นที่ระลึกแก่ สมาคมศิลปินแห่ งชาติสิงคโปร์ ในโอกาสที่ได้มา
เยือนเพื่อนศิลปิ นแห่งชาติ อีกด้วย
ต่อมา ได้เข้าเยี่ ยมชม The Singapore Tyler Print
ซึ่ งเป็นสถานที่ สำ�หรั บสร้างสรรค์ภาพพิ มพ์ จากการออกแบบ
ลวดลายของศิ ลปินชั้นนำ�ของสิ งคโปร์ที่นับมามีความร่วมสมัย
เป็ นอย่างมาก สำ�หรับสถานที่ สุดท้ายของการศึ กษาดูงาน คือ
The National Museum of Singapore หรือพิ พิธภัณฑ์
แห่งชาติสิงคโปร์ นับเป็นพิพิธภัณฑ์ที่ เก่าแก่ที่ สุดของสิงคโปร์ มีอายุ
ถึ ง ๑๙๙ ปี พิพิธภัณฑ์แห่งนี้จะเป็นที่รวมศิลปะและวัฒนธรรม
ต่างๆ ในสิงคโปร์ และจากการที่ ได้เยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์แห่งชาติ
สิงคโปร์ที่มีการพัฒนาไปมากกว่าประเทศไทยของเรา ทำ �ให้
ศิลปิ นแห่งชาติของไทยทุกท่ านต่างก็ให้ความคิดเห็นตรงกั นถึง
เรื่ องมุมมองปั ญหาของพิพิธภัณฑ์ของไทยที่ไม่ มีการพัฒนา
ว่า “เหตุที่พิ พิ ธภัณฑ์ของไทยเราไม่พั ฒนาเหมือนสิ งคโปร์นั้น
เนื่ องจาก ๑. เรามีปัญหาเรื่องงบประมาณที่น้อยมากต่อการจัด
กิ จกรรมของพิพิ ธภัณฑ์ ๒. ปัญหาเรื่ องของบุคลากรที่ยังไม่มี
ความเชี่ ยวชาญในงานพิพิ ธภัณฑ์ที่ มากพอ และ ๓. สำ�คัญ
ที่ สุดรัฐบาลควรสนับสนุ นให้มี การจัดตั้ งพิพิ ธภัณฑ์ ให้ทั่วทุ ก
จั งหวัดของประเทศ เพราะพื้นที่ ของประเทศไทยเต็มไปด้วย
ประวัติศาสตร์ วัฒนธรรมและภูมิปัญญาท้องถิ่นที่เป็นเอกลักษณ์
มากกว่าสิ งคโปร์ด้วยซ้ำ � แต่ ทำ�ไมสิงคโปร์กลั บมีวัฒนธรรมที่
เข้มแข็งได้ นั่นด้วยเพราะรัฐบาลและประชาชนของเค้ามีความ
ช่วยเหลื อกัน เช่น พ่อค้าขายซาลาเปา ยั งมีความตั้งใจจริงที่
จะช่วยเหลือศิลปินท้องถิ่นของเค้าให้มีพื้ นที่แสดงผลงาน แต่
ประเทศของเราทั้งๆ ที่มีประวัติศาสตร์อยู่ทุกพื้นที่แต่กลับละเลย
จึงทำ �ให้เรามีพิ พิธภัณฑ์น้อยมากและไม่มีการพัฒนา”
อย่ างไรก็ตาม สำ�นั กงานคณะกรรมการวัฒนธรรม
แห่งชาติ มุ่งหวังเป็นอย่างยิ่ งว่า โครงการศิลปินแห่งชาติ สัญจร
“ศิ ลปวัฒนธรรมนานาชาติไทย มาเลเซีย สิงคโปร์” จะเป็ นตัว
เชื่อมความสั มพันธ์อันดีระหว่างไทย มาเลเซีย และสิงคโปร์ ให้
มีการแลกเปลี่ยนเรียนรู้วัฒนธรรมร่วมกัน จนนำ�ไปสู่การพัฒนา
ประเทศร่ วมกั นทั้งในด้านสังคมและเศรษฐกิ จเชิ งสร้างสรรค์
ต่อไป