Page 23 - sep53

๒๑
เส้นน้ อยก็จะแบ่งเป็น ๓ ส่วนเอาเป็นของพระเจ้ าส่วนหนึ่ง
เหลือ ๒ ส่วนนำ�มาแบ่ งให้พระภิกษุสามเณร ถ้าพระภิกษุได้
๑๐ เส้น สามเณรก็จะได้ ๕ เส้น
เมื่อจัดเรื่องเส้นสลากเรียบร้ อยแล้ว จะนิมนต์พระ
ภิกษุสามเณรขึ้ นไปบนวิหาร ทำ�พิธี ไหว้พระรับศีลแล้วจึ งมี
การเทศน์จากธรรมหรือคัมภีร์ ใบลานเรื่อง อานิสงส์เข้าสลาก
โดยสามเณรที่เป็นองค์ ธรรมกถึกหรือผู้เทศน์นั้น เจ้าอาวาส
จะให้สามเณรที่พ่อแม่ยากจนกว่ าองค์อื่นเป็นผู้เทศน์ ถ้าเป็น
สามเณรองค์เล็กๆก็จะยิ่งดี สามเณรจะขึ้นเทศน์ ธรรมบน
ธรรมาสน์รูปทรงปราสาทเรียกว่า ปราสาทธัมมาสน์ ธรรม
อานิสงส์จะกล่าวถึงอานิ สงส์หรือผลดีในการได้ทำ �บุญเข้ า
สลาก เพื่อเป็นการเพิ่มพูนศรัทธาความเชื่อของศรัทธาชาว
บ้านได้เป็นอย่ างดี เมื่อการเทศน์จบแล้วสามเณรผู้ แสดง
ธรรมเทศนาจะได้รับกัณฑ์เทศน์จากก๋วยที่ศรัทธาทั้ งบ้านนำ �
มาถวายพระธรรมทั้งหมด แต่จะไม่ได้รับการแจกเส้นสลากอีก
จากนั้นเป็นหน้ าที่ของอาจารย์ วัดที่กล่าวคำ�โอกาส
เวนทานเป็นคำ �ประพันธ์แบบร่ายยาว ซึ่งจะมีการวานอินทร์
วานพรหม ให้ลงมาเป็นสักขีพยานในการทำ�บุญครั้งนี้ บอก
ประวัติความเป็นมาของการกินก๋วยสลากและกล่าวถึงความ
พร้อมเพรียงของศรัทธาชาวบ้านสุดท้ ายก็แบ่งบุญให้ กับ
เทวดา อินทร์ พรหม แก่สัตว์ แก่ เปรต แก่ผีทั้งหลาย ให้ มา
รับเอาของทานในวันนี้อาจารย์จะโอกาสยาวเป็นพิเศษ เพราะ
ได้รับก๋วยสลากเท่ากับพระที่เป็นเจ้าอาวาสไปแล้ว เมื่ อจบ
การโอกาสเวนทาน ทางคณะกรรมการจะนิมนต์พระภิกษุ
จำ�นวน ๔ รูป มากล่าวคำ�อุปโลกน์ โดยพระสงฆ์นั่ งล้อมกอง
เส้นสลากหรื อนั่ง ๔ มุม ศรัทธาจะเอาเส้นสลากใส่ในภาชนะ
ยกขึ้นให้พระภิกษุจับทั้ ง ๔ รูป พระภิกษุรูปหนึ่งจะเป็นผู้กล่าว
คำ�อุ ปโลกน์ว่า “อยํ ปฐมภาโค สงฺฆเถรสฺส ปาปุนฺนติ สงฺโฆ
รุจฺจติ สงฺโฆรุจฺจติ ” ถือกันว่าถ้าพระสงฆ์ ได้อุปโลกน์สิ่งของ
เครื่องทานแล้ว อาหารที่เหลือชาวบ้ านนำ�ไปกินไปใช้จะไม่
เป็นบาป หลั งจากนั้นคณะกรรมการจะเอาเส้นสลากใส่ ใน
ภาชนะยกไปถวายพระภิกษุ สามเณรเป็นผู้หยิ บยกเอาเอง
พระสงฆ์ให้พร ศรั ทธากล่าวคำ�กรวดน้ำ� กล่าวคำ�ลาพระพุทธ
พระธรรม พระสงฆ์ เป็นอันเสร็จพิธี บนวิหาร
ถ้าเป็นวิ ธีที่ให้ ศรัทธานำ�ก๋ วยไปหาเอาเส้น พระภิกษุ
สามเณรจะยื นเรียงกั นรอบฐานวิ หารเอาเส้นสลากวางไว้
ศรัทธาชาวบ้ านจะถือก๋วยซองเดินหาเส้นสลากของตัวเอง
รอบไปมาหลายเที่ยว คนหนุ่ มก็จะถือโอกาสทำ�การคุ้นเคย
หยอกล้อสาวบางคนก็พูดเกี้ยวด้วยค่าว เช่ น กล่าวว่า “บุ ญ
เพิ่นนักเพิ่นได้ ทานก๋วย อ้ ายขอทานทวย มอกก๋วยขี้เปี้ย”
ก๋วยขี้เปี้ย คือก๋วยขนาดเล็ก พวกขะโยมหรือศรัทธาที่ ไปกับ
พระก็จะอ่าน เส้นสลากด้วยเสี ยงอันดัง เพื่ อให้เจ้าของสลาก
ได้ยินและจะได้นำ�ก๋ วยมาประเคน เรียกว่าฮ้ องเส้น สลากดัง
ตัวอย่างอ่านว่า “หมายทานสลากเข้าซองนี้เป็นของพ่อแก้ว
แม่คำ� ทานไปหาพ่อสุก บ่เอาเทื่อค่ าหา” เมื่อเส้นสลากที่
เป็นก๋วยซองหมดแล้วพระรูปใดที่ได้เส้นก๋วยโชคนั้น ศรัทธา
ที่เป็นเจ้าของจะนิมนต์ ให้ไปรับและให้พร ณ ที่ตั้งต้นสลาก
ก่อนที่ จะให้พรก็จะให้เด็กวัดหรือขะโยม อ่านเส้นให้ฟังอีก
ครั้งหนึ่งว่าถูกต้องหรือไม่ และเพื่อให้ดวงวิญญาณของคน
ตายได้ยิน จะได้มารับเอาเครื่องไทยทานนั้ น เมื่อศรัทธาพา
กันหาจนทั่วแล้วไม่ พบเส้นสลากของตนก็จะเข้าใจว่าสลาก
ของตนนั้นได้จัดไปถวายพระเจ้ าหรือถวายพระ ก็จะนำ�เอา
ก๋วยขึ้นไปหาเอาก๋ วยบนวิหารที่ เป็นเส้นพระเจ้า สมั ยก่อน
เส้นสลากไม่ มากนัก จำ�นวนคนก็ ไม่มาก จึงสะดวกสบายใน
การหาเส้นของพระเจ้า ปัจจุ บันคนมากขึ้น ถ้าจะให้ ศรัทธา
ยกก๋วยขึ้นไปหาเส้นในวิหารเป็นสิ่งที่ยุ่งยากวุ่นวาย จึงใช้วิธี
ว่าถ้าหาเส้นสลากจากพระเณรไม่พบ ถือว่าเส้นจะต้ องตกอยู่
เป็นของพระเจ้าไม่จำ�เป็ นต้องหาเส้นสลากกันอีก เมื่ อเสร็จ
แล้วจึ งนิมนต์ ให้เจ้าอาวาสของวัดนั้นไปให้พรเป็นกลุ่ม ๆ ไป
ก๋วยสลากทั้งหมดจะตกเป็นของวัดนั้น