Page 17 - sep53

๑๕
เพี ยงแต่มีจุดมุ่งหมายอนุรักษ์ลำ�น้ำ�หรือเพื่อให้ฝนฟ้าตกต้อง
ตามฤดูกาล อันเป็นเรื่องเกี่ ยวกับชี วิตความเป็นอยู่โดยตรง
เท่านั้น ยังเอื้ อให้เกิดความมั่นใจในชีวิ ต รวมทั้งมีการปลูก
ฝังตอกย้ำ �ทัสนคติที่เคารพธรรมชาติ และจิตสำ�นึกต่อชุมชน
ซึ่งล้วนเป็นคติที่สำ�คัญในการดำ�เนินชีวิ ต
ละบาปก่อนทำ�บุญ
เมื่อเราไปทำ �บุญที่วั ดไม่ว่าจะเป็น ทอดกฐิน ทอด
ผ้าป่า ถวายสังฆทาน ถวายพระพุทธรูป หรือแม้ แต่นิมนต์
พระมาทำ�บุญที่บ้ าน รวมทั้งงานพิธี กรรมต่างๆ ก็ ต้องเริ่ม
ด้วยการสมาทานศี ล ๕ เสียก่อนทุกครั้งนั้นเป็นเครื่องหมาย
อย่างหนึ่งว่า จะทำ �บุญทั้ งทีก็ต้องเริ่มต้ นละบาปกันก่อน คือ
การเข้ามาอยู่ในศี ลในธรรม เพื่อว่าการทำ�บุ ญนั้นจะได้เกิ ด
อานิสงฆ์สูง
การสมาทานศีลก่อนทำ�บุญทุ กครั้ง ก็เปรียบได้กับการ
เตือนสติคนทำ�บุญให้ระมัดระวังการทำ �ชั่วทำ �บาป เมื่อตั้งใจ
ทำ �บุญแล้วก็ มิควรพลัดหลงกลับไปทำ�บาปเบียดเบี ยนใคร
อีก หรืออีกนัยหนึ่ งคือละบาปก่อนทำ�บุญนั้นเอง โดยเฉพาะ
อย่างยิ่งการฆ่าสัตว์ตัดชี วิตมาทำ�บุญ หรือหนทางใดๆ ที่จะ
เป็นการเบียดเบียนผู้ อื่น ทำ�ความเดือดร้อนให้ ผู้อื่น เพียง
เพื่อจะนำ�เหตุ ปัจจั ยเหล่านั้นไปทำ�บุญ ก็เป็นสิ่ งที่ไม่เหมาะ
อย่างยิ่ง เพราะจะกลายเป็นการทำ�บุญที่ขาดทุนคือได้บาป
มากกว่าได้บุญ
แม้แต่ โอวาทปาฏิโมกข์ ซึ่งเป็นคำ�สอนอั นเป็นหัวใจ
ของพระพุทธศาสนาในการปฏิ บัติตนไปสู่ พระนิพพาน ส่วน
ที่รู้จักกันกว้างขวางมี ใจความ ๓ ประการ ว่า
๑. การไม่ทำ�ความชั่วทั้ งปวง
๒. การบำ�เพ็ ญแต่ความดี
๓. การทำ�จิตของตนให้ ผ่องใส
คำ�สอนดังกล่าวนี้ยังต้องเริ่มต้นด้วยการละเลิกทำ�ชั่ว
ก่อนเช่นกัน หาไม่ แล้วการทำ�บุญไปด้วยทำ�บาปไปด้ วยก็คง
ไม่มีความหมายอะไรแก่ชีวิต
โดยสรุปแล้ว ปุถุชนคนเราทำ�บุญก็เพื่ อ “ตัวเอง”
แต่ คงดีกว่าถ้าเราทำ�บุญเพื่อ “พัฒนาจิต”
และคงดียิ่ งขึ้ นไปอีก ถ้ าเราทำ �บุญเพื่ อพั ฒนา
“สติปัญญา” ไปด้วย
และคงดี ที่ สุ ด ถ้ าเราช่วยกั นทำ �บุญทุ กรู ปแบบ
(บุญกิริยาวัตถุ ๑๐)
เพื่อช่ วยเหลื อสั งคมให้สงบสุ ข และดี ไปด้ วย
พร้อมๆ กั น