Page 34 - june53

๓๒
สืบสานงานศิลป์
เยาวนิศ เต็งไตรรัตน์…เรื่อง
ชุมศักดิ์ หรั่ งฉายา...ภาพ
ดนตรี ไทย ถือเป็นมรดกทางศิลปวัฒนธรรมซึ่ งบ่งบอก
ถึ งความเป็ นไทยแขนงหนึ่ง เพราะมี คุ ณค่าทั้ งทางด้ าน
ภู มิ ปั ญญาของบรรพชนแล้ว ยั งก่อให้ เกิ ดความสุนทรี ยะ
และจรรโลงจิตใจ ดั งนั้นการจะธำ �รงรักษา เพื่อให้ ดนตรีไทย
สื บสานไปยั งลูกหลานท่ ามกลางกระแสที่ วั ฒนธรรมจาก
ต่ างชาติถาโถมเข้ามาในปัจจุบั นนี้ จึงเป็นภาระที่ หนักหน่ วง
และสำ �คัญยิ่ง หากแต่ ครู อุทัย แก้วละเอียด ศิลปินแห่งชาติ
สาขาศิ ลปะการแสดง (ดนตรีไทย) พุ ทธศักราช ๒๕๕๒
ผู้ ซึ่งเป็นศิษย์ ที่ หลวงประดิ ษฐ์ไพเราะ (ศร ศิ ลปบรรเลง)
รักมากที่ สุดคนหนึ่งและได้รับการถ่ายทอดชั้นเชิ งการบรรเลง
เดี่ยวระนาด เพลงหน้าพาทย์ การปรับวง การขั บร้อง และการ
ประชันวงอย่างลึกซึ้ง อีกทั้งมีความรู้แตกฉานทั้งทางระนาดเอก
และระนาดทุ้ม
จึ งทำ�ให้ท่ านสามารถสื บสานดนตรีไทยอย่างมุ่ งมั่นสู่
ลูกศิษย์ รุ่นแล้ วรุ่นเล่าทั่วประเทศ มากว่า ๖๕ ปี
วั นนี้เราจึงเดินทางมาเยื อนท่ านถึงบ้านพักย่านนนทบุ รี
ซึ่งเต็มไปด้ วยเครื่องดนตรี ไทยที่งดงามสำ�หรับไว้ ให้ลูกศิษย์ ได้
ศึ กษา เพื่อเรี ยนรู้ประสบการณ์อันทรงคุณค่า ซึ่งครูอุทัยและ
ครูอัจฉรา (ภรรยา) รอรั บเราอย่างอบอุ่น...
ครูอุทัยเล่าให้ฟังถึงวิธี ที่คุณครูหลวงประดิษฐ์สอนท่านว่า
“คุณครูท่ านจะสอนคนเป็นดนตรีมาแล้ว เก่งแล้วด้ วย ถ้าไม่เก่ง
ครูจะไม่สอน แล้วก็จะสอนละเอียด เช่น มาใหม่ๆ เรานั่งหลังโก่ง