Page 30 - june53

๒๘
ด้านแม่ จะอยู่ทางซ้ายมือ เรียกว่า ลู แวอีบู และด้านลูกจะ
อยู่ทางขวา เรียกว่า ลูแวอาเนาะ บูเระแต คือ ส่วนท้าย
ของเรือ สำ�หรับติดตั้ งหางเสือ และเครื่องยนต์ เรือกอและ
นิ ยมทาสีพื้นตลอดลำ�เรือ แล้ วเขียนลวดลายด้ วยสีฉูดฉาด
ซึ่ งลวดลายอันวิจิ ตรนี้เองที่ เป็นเอกลักษณ์ของเรือกอและ
ที่ ผสมผสานระหว่างศิลปะไทย อิ สลาม จีน และศิลปะอื่น ๆ
ประกอบกับอิ ทธิพลที่ ได้รับมาจากสภาพแวดล้ อมอันได้ แก่
ภูมิ ประเทศ ภูมิอากาศ สั งคมความเป็นอยู่ของชายแดนใต้
จิ ตรกรรมที่ศิลปิ นไทยมุสลิมวาดตกแต่งเรือกอและ
มี ข้อจำ �กัดในด้านหลักความเชื่อทางศาสนาอิสลาม จึ งไม่มี
ภาพคนร้องรำ�ทำ�เพลง หรือลักษณะที่ยั่วยุกามารมณ์ ภาพ
ส่วนใหญ่ เป็นภาพสั ตว์ น้ำ� สัตว์ ในจินตนาการจากประเพณี
สัตว์หิ มพานต์ ศาสนา วรรณคดี ศิลปะการแสดงต่าง ๆ และ
ภาพทิวทั ศน์
การตกแต่งลวดลายบนเรือกอและ ประเภทปาตากือตะ
ส่วนใหญ่ตกแต่งด้วยลวดลายพรรณไม้แบบเถาเลื้อย ซึ่งเป็ น
อิทธิพลศิลปะอิสลาม รองลงมาคือลวดลายหน้ากระดาน
สำ �หรับการตกแต่ งจิตรกรรมบนเรือกอและส่วนใหญ่จะ
ตกแต่ งด้วยภาพสัตว์ ในจินตนาการ ได้แก่ มั งกร มังกร
สกุณี นกกาเฆาะซูรอ สั ตว์น้ำ�และภาพทิวทัศน์ และมีการจั ด
องค์ประกอบของลวดลายจิ ตรกรรมแบบสมดุลเหมือนกั น
ทั้ งสองข้าง โดยมีจุดเด่นคื อลวดลายจิตรกรรมบนกราบเรือ
ด้ านล่าง รองลงมาคือลวดลายจิ ตรกรรมบนดาวะปาลอ
มี ทิศทางการเคลื่อนของสายตา ส่วนใหญ่ เคลื่อนที่โดยมี
ทิ ศทางในแนวนอน กลุ่มลวดลายจิ ตรกรรมมีความเป็ น
เอกภาพ เพราะมีความกลมกลืนกันของเส้น รูปร่าง ขนาด
และสี ในปัจจุบั นการต่อเรือกอและมี ลดน้อยลงเนื่องจาก
ชาวประมงนิ ยมใช้ เรือประมงลำ�ใหญ่ และติดเครื่องยนต์
เพื่ อความสะดวกในการทำ�ประมง เรือกอและจึงถูกใช้เป็น
เรื อประมงชายฝั่ง และเป็นเรื อที่ ถูกนำ �ไปจัดแสดงตาม
พิพิ ธภัณฑ์ หรือแหล่งท่องเที่ยวต่ างๆ นอกจากนั้นแล้วยัง
ได้มี การประดิษฐ์เป็นเรื อกอและจำ�ลอง เพื่อเป็นของที่ระลึก
ซึ่ งสามารถสร้างรายได้ ให้กับผู้ ผลิตได้เป็นอย่างดี โดยเรือ
ลำ�เล็ กขนาดประมาณ ๒ – ๓ นิ้วครึ่ง ราคาประมาณ ๒๐๐
บาท และลำ �ใหญ่ ขนาดประมาณ ๑ เมตร ราคาประมาณ
๑๐,๐๐๐ บาท ส่วนเรือกอและที่ใช้ ในการทำ�ประมงจริงๆ จะ
ใช้เวลาในการต่อเรือประมาณ ๑ - ๒ ปี โดยมีราคาลำ�ละ
๒๐๐,๐๐๐ – ๕๐๐,๐๐๐ บาท แล้วแต่ความยากง่ายของการผลิต
ชาวไทยมุสลิมได้ ใช้ประโยชน์ จากเรือกอและมาเป็น
เวลานาน เช่ น เป็นเรือลาดตระเวน เป็นเรื อขนสินค้า เรือ
เพื่ อติดต่อค้าขาย เรื อเพื่อนันทนาการ และเป็นเรื อประมง
เพื่ อการยั งชีพ นั บว่าเป็นเรือที่ ควบคู่กับน่านน้ำ �ในเขต
ชายแดนภาคใต้ แม้ว่าในปัจจุบันการต่ อเรือกอและจะลด
น้ อยลงตามสภาพสังคมที่เปลี่ ยนแปลงไป แต่ก็ ได้มีความ
พยายามที่จะฟื้นฟูงานช่างฝีมือทางด้านนี้ ให้คงอยู่ต่อไป โดย
ในหลั กสูตรมัธยมศึกษาตอนต้น มีหมวดหัตถกรรมวิชาการ
ประดิษฐ์เรื อกอและจำ�ลอง การเรียนการสอนเหล่านี้นอกจาก
จะทำ �ให้เด็กนักเรียนมีความรู้เกี่ยวกับประวัติที่มา วัฒนธรรม
การตกแต่ งลวดลายบนเรือกอและแล้ว ยังได้สร้างความ
ภาคภูมิใจให้เกิ ดขึ้นในใจยุวชนคนปักษ์ ใต้ ซึ่งจะเป็นกำ�ลัง
สำ �คัญในการร่วมอนุรักษ์ และฟื้นฟูเรื อกอและ ศิลปะแห่ ง
ท้ องทะเลใต้ให้คงอยู่ตลอดไป