Page 29 - june53

Basic HTML Version

๒๗
กอและ
เป็
นภาษามลายู
มี
ความหมายว่
การโยนตั
โคลงเคลง
ซึ่
งเป็
นลั
กษณะการเคลื่
อนไหวของเรื
อเมื่
อยาม
อยู่
บนผื
นน้ำ
� เรื
อกอและเป็
นเรื
อที่
นิ
ยมใช้
กั
นในท้
องถิ่
นภาคใต้
โดยเฉพาะอย่
างยิ่
งจั
งหวั
ดทางฝั่
งทะเลด้
านตะวั
นออก ของ
คาบสมุ
ทรภาคใต้
นั
บตั้
งแต่
จั
งหวั
ดนครศรี
ธรรมราช สงขลา
ปั
ตตานี
จนถึ
งนราธิ
วาส และเป็
นเรื
อที่
ใช้
กั
นมากแถบชายฝั่
ด้
านตะวั
นออกของอ่
าวไทย ตั้
งแต่
อำ
�เภอหั
วไทร จั
งหวั
นครศรี
ธรรมราช จนถึ
งอำ
�เภอเทพา จั
งหวั
ดสงขลา อำ
�เภอ
สายบุ
รี
อำ
�เภอปะนาเระ อำ
�เภอยะหริ่
ง จั
งหวั
ดปั
ตตานี
ตลอด
ไปถึ
งหลายอำ
�เภอในเขตจั
งหวั
ดนราธิ
วาส ด้
วยลั
กษณะของ
ลำ
�เรื
อที่
โดดเด่
นได้
กลายมาเป็
นเอกลั
กษณ์
อย่
างหนึ่
งของ
ศิ
ลปวั
ฒนธรรมจั
งหวั
ดชายแดนภาคใต้
ชาวพื้
นเมื
องรู้
จั
กใช้
เรื
อกอและเป็
นยานพาหนะในการเดิ
นทาง และทำ
�การประมง
มาเป็
นเวลาช้
านาน
เอกลั
กษณ์
ที่
โดดเด่
นของเรื
อกอและนอกจากลั
กษณะ
ของลำ
�เรื
อแล้
ว ลวดลายที่
ตกแต่
งอยู่
ด้
านข้
างลำ
�เรื
อก็
เป็
นอี
สิ่
งหนึ่
งที่
ได้
สร้
างความสะดุ
ดตาให้
กั
บผู้
พบเห็
น ซึ่
งในสมั
ก่
อนเรื
อกอและจะไม่
มี
การวาดลวดลายอย่
างที่
พบในปั
จจุ
บั
แต่
เนื่
องจากในสมั
ยสงคราม ๙ ทั
พ ทั
พเรื
อจากปั
ตตานี
ได้
ไป
ช่
วยรบกั
บพม่
าที่
อยุ
ธยา ทำ
�ให้
ได้
มี
โอกาสเห็
นเรื
อพระที่
นั่
ซึ่
งมี
การแกะสลั
กลวดลายอย่
างงดงาม หลั
งจากนั้
นจึ
งได้
มี
การแกะสลั
กเรื
อกอและด้
วยลวดลายแบบมลายู
เพื่
อเพิ่
ความสวยงามขึ้
นแต่
เนื่
องจากการแกะสลั
กลำ
�เรื
อเป็
นสิ่
งที่
ต้
องใช้
เวลาในการประดิ
ษฐ์
เป็
นอย่
างมาก ภายหลั
งจึ
งกลาย
เป็
นการวาดภาพลงบนลำ
�เรื
อด้
วยสี
สั
นที่
สดและฉู
ดฉาดแทน
เรื
อกอและเป็
นงานช่
างฝี
มื
อพื้
นบ้
านของชาวใต้
ที่
มี
คุ
ณค่
าทาง
สุ
นทรี
ยศาสตร์
กอปรด้
วยความงามวิ
จิ
ตรทางด้
านจิ
ตรกรรม
ที่
มี
การเขี
ยนลวดลายและระบายสี
อย่
างสวยงามตลอดทั้
ลำ
�เรื
อ เรื
อกอและ จึ
งมิ
ได้
เป็
นเพี
ยงเรื
อประมงธรรมดา
เท่
านั้
น แต่
เป็
นเสมื
อนหนึ่
งศิ
ลปกรรมที่
มี
คุ
ณค่
า ซึ่
งสะท้
อนถึ
จิ
ตวิ
ญญาณของกลุ่
มชนในจั
งหวั
ดชายแดนภาคใต้
ที่
ประดิ
ษฐ์
และสร้
างสรรค์
ขึ้
เรื
อกอและ เป็
นเรื
อประมงที่
ต่
อด้
วยไม้
ตะเคี
ยน ซึ่
เป็
นไม้
ที่
มี
คุ
ณสมบั
ติ
ไม่
ผุ
ง่
ายและทนต่
อการแช่
อยู่
ในน้ำ
�เค็
ได้
เป็
นอย่
างดี
ลั
กษณะของลำ
�เรื
อจะทำ
�ส่
วนหั
วและส่
วน
ท้
ายสู
งขึ้
นจากลำ
�เรื
อ แต่
ปั
จจุ
บั
นเพื่
อให้
เข้
ากั
บสภาพการ
ทำ
�ประมงที่
เปลี่
ยนไป เรื
อกอและจึ
งมี
การติ
ดตั้
งเครื่
องเรื
หางยาวไว้
ที่
ท้
ายเรื
อทำ
�ให้
ต้
องมี
การปรั
บรู
ปแบบของท้
าย
เรื
อเป็
นเรื
อท้
ายตั
ด ซึ่
งเรี
ยกเรื
อลั
กษณะนี้
ว่
“ปาตากื
อตะ”
สำ
�หรั
บส่
วนประกอบของเรื
อกอและ ได้
แก่
ปาแปทู
วอ
คื
ขอบเรื
อที่
นู
นออกมาข้
างนอก เป็
นลั
กษณะกั
นชนยาวตลอด
ลำ
�เรื
อ ต่
อมา คื
อ ส่
วนล่
างของปาแปทู
วอ ซึ่
งทำ
�รอยแซะ
เนื้
อไม้
และเจาะรู
ไว้
สำ
�หรั
บผู
กสิ่
งของ เช่
น เชื
อกเสาตะเกี
ยง
เชื
อกของใบเรื
อ และโอ่
งใส่
น้ำ
จาปิ้
คื
อ ส่
วนของหั
วเรื
ซึ่
งในสมั
ยก่
อนถื
อว่
าเป็
นที่
สิ
งสถิ
ตของสิ่
งศั
กดิ์
สิ
ทธิ์
ที่
ให้
ความ
คุ้
มครองลู
กเรื
อู
แว
คื
อ ส่
วนของหั
วเรื
อ มี
2 ด้
าน คื