Page 36 - july53

๓๔
แสดง ๑ รอบ แต่ว่าพอของเราแสดง มีคนอยากจะดูเยอะ
ขอร้องให้เราเล่นต่ออีกรอบ แล้วก็มีผู้ชมมาเขี ยนไว้เป็นภาษา
เยอรมัน พร้อมกับรูปที่เขาถ่ายขณะผมแสดงเกี้ยวนาง แปล
แล้วได้ ใจความว่า “โขนของประเทศไทย มาแสดงที่ นี่
สะกดจิตคนดู สงบนิ่ งอยู่กับที่ จนกระทั่ งเข็มหมุดตกกับ
พื้นยังได้ยินเสียง” โอ้ โห! เขียนอะไรจะขนาดนั้น (หัวเราะ) ...
... ก็อยากจะฝากถึงเยาวชนว่า เมื องนอกเขายัง
นิยมนาฏศิลป์ไทยเลย เราเป็ นคนไทยด้วยกันไม่คิ ดอยากจะ
ศึกษา หรือ นิยมไว้บ้างหรือ... เรื่องของศิลปวัฒนธรรม ซึ่ง
บรรพบุรุษของเราได้สั่งสมมา เราควรจะธำ�รงรักษาไว้ เพราะ
เมืองไทยถ้ าขาดเรื่องของศิลปวัฒนธรรมแล้วความเป็นไทย
ก็จะน้ อยลงไปนะ ...
นอกจากจะมีผลงานทางด้านการแสดงอันทรงคุณค่า
ต่อสาธารณชนทั้งในประเทศและต่างประเทศแล้ว อาจารย์
จตุพรยังเห็ นความสำ�คัญในงานวิชาการ ได้นำ �วิชาความรู้
ทางด้านนาฏศิลป์มารวบรวมให้ เป็นตำ�ราวิชาการ เพราะโดย
ทั่วไปวิชาความรู้ ทางด้านนาฏศิลป์ จะไม่นิ ยมบันทึกไว้ เป็น
ลายลักษณ์อักษร ส่วนใหญ่ มักจะเป็นการถ่ายทอดความรู้
ความทรงจำ� จากบุ คคลหนึ่งไปสู่ อีกบุคคลหนึ่ง เพราะท่าน
เกรงว่าระยะเวลาอาจจะทำ�ให้ความทรงจำ �คลาดเคลื่อนได้
เช่น หนังสือคู่มือการฝึกหัดโขนเบื้องต้น หนังสื อเพลงหน้าพาทย์
คู่มือการสอนนาฏศิลป์ โขนยักษ์ เป็นต้น
ว่าที่ร.ต.เสกสม พานทอง ศิ ษย์รักคนหนึ่งของท่าน
เล่าว่า “เรียนกับครูมาหลายปีแล้ว เวลาครูสอนบางครั้งก็ดุ
บางครั้งก็ใจดี ผมเองครูก็เลือกให้เป็นยักษ์ เผอิญผมไม่สูง
เลยเป็ นยักษ์เล็ก (อินทรชิต) ครู สอนตั้งแต่แม่ ท่ายักษ์ นั่ง
คุ กเข่า นั่งไหว้ จนกระทั่งถึงท่าเชิด ซึ่งเป็นท่ าที่ต่ อจากแม่ท่า
ท่ าปฐม จากนั้นก็เป็นพวกเพลงหน้าพาทย์ต่างๆ ส่วนในเรื่อง
ของลีลา การตี บท แสดงอารมณ์ ครูจะสอนเป็ นแนวทาง
ไว้ ก่อน พอเรารำ�ไปมากๆ ก็จะเกิ ดความชำ�นาญเกิดเป็ น
ลี ลาบุคลิ กของเราเอง ทำ�ให้ศิ ลปะแตกแขนงออกไปได้...
สมั ยเรียนก็ ได้มี โอกาสดูครูท่านแสดงในโรงละครแห่งชาติ
แล้ วก็จดจำ�ท่ารำ� ท่านรำ�สวยครับ แล้วก็มีลีลาไม่เหมือนใคร
ประทั บใจครับ
ครูหรื อพวกเราชอบเรียกพ่อต้อย เป็ นแรงบันดาลใจ
เป็ นแบบอย่างในด้ านการเป็นคนรักและเอาใจใส่ ลูกศิ ษย์
คื อ ท่านไม่ ได้สอนโขนอย่ างเดียว ท่ านสอนการใช้ชีวิ ต
การคิดในแง่ บวก ประสบการณ์ชีวิ ตที่ท่ านได้ถ่ายทอดจาก
ประสบการณ์ จริง การให้อภัยผู้อื่น การเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ การ
ระลึกถึงบุญคุ ณครูอาจารย์ บุญคุ ณพ่อแม่ สิ่งนี้พ่อต้อยเน้น
ย้ำ� ผมอยากจะบอกพ่อต้อยว่า ลูกศิษย์ ทุกคนที่กรมศิลปากร
มีความรั ก เคารพ และห่วงใยท่านมาก อยากจะให้พ่อต้อยอยู่
กับเราตลอดไปนานๆ ตราบเท่าที่จะเป็นไปได้ครับ”
“การสื บสานมรดกนาฏศิ ลป์ของชาติ จากรุ่นสู่รุ่น”
อย่างเข้มแข็งและเข้มข้นของ ครูจตุพร รัตนวราหะ ตาม
เจตนารมณ์ ที่ว่า “มุ่ งมั่นตั้งใจใฝ่หาความรู้ และทำ�หน้าที่
ของตนเองให้ ดีที่สุ ด” นี้ ย่อมแสดงให้ประจักษ์แล้วในความ
เป็น ครูของแผ่นดิน : ศิลปินแห่งชาติ แบบอย่างอันงดงาม
ยิ่งของศิษย์ ทั่วแผ่นดิน