Page 40 - aug53

๓๘
ในตอนแรกน้องๆ ได้พยายามเปรียบเที ยบแนวดนตรี ๒ ชนิด
ที่ เป็นดนตรีข้างถนนเหมือนกัน แต่เมื่อมาถึ งวันตัดต่ อ ภาพต่างๆ ที่
ได้ ถ่ายมาไม่สามารถที่จะนำ�มาใช้เพื่อการตัดต่ อได้ จึงต้องออกไป
ถ่ายเพิ่ม และจำ �เป็นที่จะต้ องเปลี่ยนโครงเรื่ องทั้งหมด ซึ่งส่งผลให้
นักดนตรีสากลกลายเป็นผู้ที่ เป็นเจ้าของวัฒนธรรม (subject) เพียง
คนเดี ยว จึงส่งผลให้สารคดีต้องถ่ายทอดเรื่องราวของผู้ชายที่เป็น
นั กดนตรีข้างถนน ที่มีความฝั นที่ยิ่งใหญ่ และต้องการแสดงความ
สามารถทางดนตรี ให้ผู้คนได้ รับรู้แทน
กลุ่ มซอโซ่อาสาเดิมทีต้องการทำ �เรื่องราวของเยาวชนที่
ไปช่ วยกันปลูกป่าชายเลน “อ๋อ” ซึ่งเป็นสมาชิกในกลุ่มได้บอกกับ
พวกเราถึงสาเหตุและมุมมองที่กลุ่มต้องการจะนำ�เสนอ อ๋อบอกกับ
พวกเราว่า
“อ๋ อมี ความรู้ สึ กว่ าทุกๆคนจะเสนอความเป็ นมิ ติ ของ
วั ฒนธรรมของภู มิภาค แต่ ของกรุงเทพมันไม่ มีค่ ะ กรุ งเทพมี
อะไรที่หายไป ความมี น้ำ �ใจ ความเอื้อเฟื้ อเผื่ อแพร่มั นหายไป
เราก็หยิบขึ้นมาเล่น”
น้องจึงเลื อกทำ�สารคดีที่เกี่ ยวกับการช่วยเหลื อสังคมของคน
กรุ งเทพ แต่น้องๆ บอกว่า แค่ปลูกป่าชายเลนมันยังตอบโจทย์ไม่พอ
พวกเขาต้องการอะไรที่เห็นชั ดและสื่อได้ง่ายกว่านี้ เขาจึงเลือกที่จะ
ทำ �เรื่องราวของกลุ่มซอโซ่อาสา เพราะเป็ นกลุ่มคนที่เพื่ อนของเขา
เป็นสมาชิกอยู่จริง และตัวพวกเขาเองก็ได้ลงไปร่วมสอนเด็ก ร่วม
ช่วยเหลือคนเหล่านั้นเองกับมื อ
“หนั งเรื่องนี้จะบอกอยู่ว่า สังคมไทยน้ำ �ใจมันไม่ได้หมดไป
แต่ มันมีมากขึ้ น สังคมไทยจริ งๆไม่ได้แย่ลงหรอก คนที่เขาคิ ดอย่าง
นี้ มองผิดไปเอง คิดพลาดไปเองมากกว่า”
อ๋อ ได้บอกกั บเราว่า อ๋อเองก็เป็นหนึ่งคนในนั้นที่ คิดพลาดไป
เขาได้ไปพบความจริ งเมื่อเขาลงสนามเพื่ อถ่ายทำ�หนังเรื่องนี้ ทำ �ให้
เขารู้ว่ากลุ่มคนในกรุงเทพที่คอยช่วยเหลือผู้ด้อยโอกาสต่างๆ กำ �ลัง
ขยายตั วมากขึ้นเรื่อยๆ และเขาได้ถ่ายทอดมันออกมาในหนังเรื่องนี้
เพื่ อให้คนอื่นรับรู้และเห็ นความเป็นจริงที่ เกิดขึ้นในสังคมเช่นเดียว
กับเขา
กลุ่มเยาวชนจากนครปฐมก็ ได้เปลี่ยนหัวเรื่ องไปเช่นกัน จาก
เดิ มที่พวกเขาต้องการทำ�เรื่องราวของกลุ่มคนไทยโซ่ งในจังหวัด
นครปฐม แต่เมื่อไปสำ�รวจจริงๆ พวกเขาคิดว่าเรื่องนี้ ไม่น่าสนใจพอ
แล้ วพวกเขาก็ ได้พบเรื่องราวโดยบังเอิญระหว่างทางการลงสนาม
คือบ้านพักคนชราหญิงในจังหวั ดนครปฐมนั้นเอง น้องๆ บอกกับพวก
เราว่าคนในสังคมส่วนใหญ่มักจะมองบ้านพักคนชราว่าเป็ นสถานที่ที่
มีแต่ ความเศร้า มีแต่ความทุ กข์ แต่น้องๆ กลุ่มนี้ ได้ค้นพบมุมมอง
ใหม่ๆ และพยายามที่ จะนำ�เสนอภาพของความสุขในบ้านพักคนชรา
ซึ่งเป็นแง่มุมที่คนทั่วไปอาจไม่มีวันรับรู้ ในเรื่องราวเหล่านี้
“เราเลือกที่จะเสนอรอยยิ้ม เพราะที่นั้นมันสวยมาก สถานที่
สร้างใหม่มันสวย คุณยายบอกว่าแขกมานึกว่ารีสอร์ท”
นอกจากความสวยของตัวอาคารสถานที่แล้ ว ยังมีความงาม
ในรอยยิ้ มของคุณยายที่อยู่ในสถานที่สวยนั้นๆ ด้ วย
ส่ วนกลุ่มที่มาจากจังหวัดกระบี่ ได้ นำ�เสนอในสิ่ งที่ตั วเอง
คลุกคลีกันมา คือ การรำ�มโนราห์ เพราะต้องการนำ�เสนอวัฒนธรรม
ที่ ตัวเองได้เข้าไปมีส่วนร่วมและ ต้ องการเสนอภาพของเยาวชนที่ได้
ใช้เวลาว่ างให้เป็นประโยชน์
“เรารำ�มโนราห์กันอยู่ อยากเสนอมโนราห์ อยากเผยแพร่
เพราะรำ �ๆ เต้นๆ อยู่ อยากให้คนรู้จักมโนราห์ เราเคยรำ� เคยคลุกคลี
อยู่กับมโนราห์”
แต่น้องเยาวชนกลับประสบสถานการณ์ที่ คาดไม่ถึงก่อนลง
ภาคสนาม
“ตอนแรกคิ ดไว้ ซึ่งจะเป็นว่า ไปบ้านคุณยานแขที่รำ�มโนราห์
และถ้ ามีโอกาสจะไปไหว้และถ่ายคุณยายฉลวยซึ่งเป็นอาจารย์ของ
คุณยายแขอีกทีหนึ่ง แล้วก็ไปติดตามกลุ่ มเด็กเยาวชนที่ รำ �มโนราห์ด้วย”
หลั งจากที่ทางกลุ่ มได้วางแผนการถ่ายทำ�เรียบร้อยแล้ว เมื่อ
เวลาการอบรมได้ สิ้นสุดลง น้องๆ กลุ่มกระบี่ก็ได้รับทราบข่าวว่า คุณ
ยายฉลวยซึ่ งเป็นบุ คคลหนึ่งที่กลุ่มจะทำ�การสัมภาษณ์ได้เสียชีวิตลง
น้ องๆบอกกับพวกเราว่า น้องๆ ตกใจที่คุณยายเสียชีวิต และเครียด
กับเรื่ องของงานสารคดีที่เตรี ยมมา จนต้องแก้ไข ต้องปรับเปลี่ยน
ใหม่ ทั้งหมด และทำ�ให้น้องๆต้ องรีบลงไปเก็บภาพงานศพกันอย่าง
รีบเร่ งเพื่อให้ทันกับช่ วงเวลาอันจำ�กั ดของงาน
“พออบรมเสร็ จปั๊บ ก็ ลงไปถ่ายเลย พากล้องไปถ่ายเลย
เราไปถ่ ายในงานศพ เพราะคนที่เราคิ ดว่าจะไปสัมภาษณ์ตายก่อน
เหมือนเราไปเป็นคนในงาน เหมื อนเราไปงานศพ มีภาพอะไรสวยๆ
ก็ ไปเก็บ เพราะตอนแรกที่เราตั้งไว้มันผิดไป เลยปล่อยไป เหนื่อย
ด้ วย นั่งรถเหนื่อย และก็ ได้ไปสัมภาษณ์ยายแข ที่เป็นลูกศิษย์ ให้
เล่ าเรื่องมโนราห์ ให้เป็น subject แล้วก็ ในงานจะมีมโนราห์รำ� ไป
หาน้องๆ ที่เป็นลูกศิษย์ แล้วสัมภาษณ์เด็ก ดูวิถีชีวิตของเด็กมโนราห์
แต่ มันก็มีที่ เราคิดไม่ถึงว่ามีมโนราห์มารำ�ในงานเป็นจำ�นวนมาก”
หนั งเรื่องนี้ของน้องๆ จึงได้ถ่ายทอดความรู้สึกของมโนราห์
ออกมาอี กรูปแบบหนึ่ง ซึ่งแตกต่างจากที่คิดไว้ โดยสิ้นเชิง