Page 25 - aug53

๒๓
ญวนอยู่ ค่อนข้างมาก ตามหัวเมืองสำ �คัญตั้งแต่หนองคาย
สกลนคร นครพนม มุ กดาหาร อุบล เช่นตั วอย่างของสิม
วั ดบ้านเซเป็ด หรือจะเป็นสิ มที่บ้านกระเดี ยน เมืองอุบล
ล้วนแล้วแต่เป็นศิลปะแบบญวนเป็นส่ วนมากทั้งรูปทรงโดย
รวมและส่วนประดั บตกแต่ง งานช่างญวนเป็นช่ างอาชีพที่
มี เอกลักษณ์เฉพาะตนด้ วยความต่างของสกุลช่าง รูปแบบ
ที่ เป็นส่ วนผสมระหว่างจีน ญวน ฝรั่งเศสและลาวอีสาน
ก่ อเกิดเป็ นรูปแบบเฉพาะที่ ไม่ มี ในเวี ยดนาม แต่ พบใน
สปป.ลาวและไทยอี สาน ซึ่งควรค่าแก่การอนุรักษ์และถือเป็น
ศิ ลปะพื้นถิ่นของอีสานด้ วยเช่นกัน
โดยเฉพาะตั้ งแต่พุทธศตวรรษที่ ๒๐ ลงมา ผู้คน
สองฝากฝั่ งแม่น้ำ �โขงโยงใยเป็ นเครือญาติทางวัฒนธรรม
โดยเฉพาะงานช่าง กล่ าวได้ว่า “ศิลปะลาวในประเทศไทย”
เป็นเพียงศิลปกรรมในช่วงเวลาหนึ่งของช่วงเวลาที่ยาวนาน
หลายพันปี ในดินแดนอีสาน โดยมีทั้งความต่ อเนื่องและการ
ปรั บเปลี่ยน จนกลายเป็นว่าศิลปะอี สานได้ย้อนเข้าไปแพร่
หลายสู่ลาว รวมทั้งกระจายออกไปอยู่ ในพื้นที่ต่ างๆ ของ
ดิ นแดนไทยบางส่วนที่มีสายสัมพันธ์ทางวั ฒนธรรม ดังนั้น
การเรี ยก “ศิลปะลาวในประเทศไทย” ต้องมีบริบทด้าน
สั งคม ระยะเวลาและพื้นที่กำ�กับอยู่ด้วย ๘ การปรับเปลี่ยน
โครงสร้างทางสังคมใหม่ทำ�ให้งานช่างเหล่านี้หยุดชะงักขาด
ช่ วงการสืบสานพั ฒนา อีกทั้งปั จจัยภายนอกเช่ นการเข้ามา
ของคนเวี ยดนามที่หนีภั ยสงครามเข้ามามีส่วนสร้างสีสรรค์
ให้กับงานช่างอีสานในอีกรู ปแบบหนึ่งและโดยเฉพาะที่มีการ
ส่ งพระสงฆ์เข้าไปศึกษาพระปริยั ติธรรมในกรุงเทพรวมถึ ง
ปั จจัยด้านการเมืองสมัย จอมพลป. พิบูลยสงคราม ที่สร้าง
กระแสปฎิรูปวัฒนธรรมไทยฉบับแห่งชาติที่ เป็นการหยิบยื ม
สิมสกุลช่างญวณวาริ ชภูมิสกลนคร
โหง่วหรื อช่อฟ้าวัดเกษมเมืองอุบล หางหงส์สกุลช่างพื้นเมืองที่หอแจกวัดศรีอุ บลเมืองอุบล
หอแจกวัดศรีมลฑามุดกาหาร
ศิลปะพื้นบ้านอีสานผสมศิลปะกุลาหรือไทยใหญ่พม่า