Page 24 - sep52

วารสารวัฒนธรรมไทย
22
ในส่วนของการทำงาน อ.ยรรยง มี แนวทางที่ท่ านยึดมั่ น
และปฏิบัติมาตลอดว่ า “ผมจะไม่นำงานไปเทียบกับคนอื่ น เว้นแต่ว่ า
เราส่งภาพประกวด เพื่ อให้กรรมการตัดสิ นเท่ านั้น ส่วนใครจะว่าเราเก่ง
อย่างมี หนังสือพิมพ์มาสั มภาษณ์ แล้ วตั้ งฉายาให้ว่าผมเป็น เจ้าพ่อ
ขาว-ดำ ผมก็งง! เพราะความภาคภูมิใจของผมอยู่ที่นี่ต่างหากครับ...
สมมุติว่าผมมี มุมมองนี้ซึ่ งผมประทับใจมากเลย แล้วผมใช้กล้องเป็นสื่อ
ถ่ายประสบการณ์นั้นด้วยเทคนิคต่ าง ๆ เช่น อาจจะถ่ายให้แสงอ่อน
หน่อย หรือแสง over หน่ อย เพื่อล้ างหรือใช้ เทคนิ คในห้ องมื ด
เมื่ อเสร็จแล้ วภาพออกมาได้ ผลอย่ างที่ใจเราเห็ นสภาพเป็นจริ ง
เราถือว่าเราประสบความสำเร็จขั้นหนึ่ง เราพอใจมีความสุข แต่ ถ้าเกิด
เราส่งประกวด หรือนำไปจัดแสดงแล้วมี คนเห็ นคล้อยตามเรา นี่สิ !
ผมถือว่าผมมี ความสุขมาก ผมถือว่าอย่ างนี้แล้วภาพนั้นควรมีคุณค่า
ทางศิลปะ หรือว่าศิลปะภาพถ่าย ผมคิ ดอย่างนั้น”
สำหรับวงการถ่ายภาพในอนาคต อ.ยรรยงมองว่า “ในส่วนภาพ
ขาว-ดำที่ใช้ฟิล์ ม คงกำลังจะหมดไปแล้ว เพราะระบบกล้ องดิจิตอล
จะมาแทน แม้ปัจจุบันจะมีเด็กรุ่นใหม่ หันกลั บมาใช้ฟิล์ ม ก็มีปัญหา
เกิดขึ้ นแล้ว คื อ ฟิล์มแพง กระดาษขยายรูปแพง น้ำยาแพง ที่สำคัญ
บางบริษั ทเลิกผลิตไปแล้ว แต่ว่ าตอนนี้บางมหาวิทยาลัยที่เรียนสื่ อสาร
มวลชนยังบังคั บให้เรียนอยู่ ถ้าเลิกสอนเมื่ อไหร่ก็จบเลย ร้านค้ าขายไม่ได้
…สำหรับในส่วนของภาพสี ระบบกล้ องดิ จิตอลมี การพั ฒนาทาง
ด้านเทคโนโลยีไปไกลกว่าฟิล์ มแล้ว”
ปัจจุบัน อ.ยรรยง พักอยู่บ้านที่ อ.พระประแดง จ.สมุทรปราการ
กับภรรยา ลูกชาย ๒ คน ลูกสาว ๑ คน และลู กสะใภ้ สลับกันไปอยู่ บ้าน
ที่ จ.เพชรบุรี เพราะที่โน่นมีธรรมชาติที่สวยงาม อากาศบริสุทธิ์เหมาะกับ
การดูแลสุขภาพ และท่านยังคงสร้างสรรค์ผลงานภาพถ่ายอย่ างต่อเนื่อง
ท่านบอกว่า “เวลาถ่ ายฟิล์ มขาว-ดำ จะเอาไปล้างที่เพชรบุรี บางที
ก็โหลดฟิล์ มในตู้เสื้ อผ้า ให้ภรรยาปิ ดประตู แต่ ให้ยืนอยู่ด้วยนะไม่ ใช่
ปิดประตู แล้ วหนีไปเลย (หัวเราะ) หรือบางทีก็ มุดในผ้าห่ม แล้วค่อย
นำกลับมาทำต่อที่ พระประแดง โดยเฉพาะขาว-ดำ ต้องทำอีกเยอะเลย
เพราะผมตั้งใจว่าจะสะสมภาพขาว-ดำ ให้ได้ไม่ต่ำกว่า ๒๐๐ ภาพ
เพื่อไว้เป็นประโยชน์ในวงการศึ กษาการถ่ายภาพต่อไป และผมกำลั ง
วางแผนจะทำหนังสืออีกเล่ม สำหรับเป็นเกียรติประวัติวิ ถีชีวิ ตในการ
เป็นช่างภาพของผมตั้ งแต่ต้นจนถึ งปั จจุบั น แล้วก็มีผลงานซึ่ งเป็น
ผลงานใหม่ ๆ แต่ตอนนี้ขอสะสมเงินก่อน เพราะเรามีเงินแล้วนี่ เดื อนละ
๒๐,๐๐๐ บาท ในฐานะเป็นศิ ลปินแห่งชาติ ก็สะสมไป (หั วเราะ)
และที่กำลังทำอยู่ในขณะนี้อีกอย่าง คือ การไปเป็นพี่เลี้ยงให้กับน้อง ๆ
ที่ชมรมถ่ายภาพของธนาคารทหารไทยในฐานะศิษย์ เก่า อย่างเมื่ อต้น
ปีผมพาไปถ่ายภาพนางนวลที่บางปู ผมเป็ นคนโยนเหยื่อนะ (หัวเราะ)
ทั้งที่ในชีวิ ตผมไม่ค่อยได้ โยน มีแต่เขาโยนให้ผม คอยแนะนำเทคนิค
จังหวะ แล้วมาดูภาพกั น ถ้าไม่ดีไปแก้ไข และในบางโอกาสก็ ไปเป็น
วิทยากรให้สมาคมต่ าง ๆ เช่น สมาคมถ่ายภาพกรุงเทพ ซึ่งก็จะมีการนำ
ผลงานมาให้ผมวิจารณ์ด้ วย เป็นการแลกเปลี่ยนความรู้กัน ผมก็จะบอกว่า
ถ้าเป็ นผมจะมีมุ มมองอย่างนี้ จะแก้ไขอย่างนี้ มีอะไรสงสัยก็ คุยกั น
นอกจากนี้ผมก็หาโอกาสส่ วนตัวไปเที่ยวถ่ายรูปตามที่ต่าง ๆ นี่ก็เพิ่งไป
บาหลีมา ก็ ถือว่าบั้นปลายชีวิ ตมีความสุขดี แล้ วก็เหลือหน้าที่ตอนนี้
เป็นศิลปินแห่ งชาติ ที่ผมถือว่าเป็นสุดยอดในชีวิ ตแล้ว เพราะไม่เคย
คิดมาก่อนว่าจะได้ หลังจากที่ได้ ก็มีอาจารย์ และกรรมการหลายท่าน
มาแสดงความยินดี บอกว่ า “ผลงานของคุณผมรู้ นะ ผมเห็ น
ผมยอมรับ แล้วก็ชื่นชม คุณได้มาด้วยตั วคุณเองนะ” ตรงนี้ที่ทำให้ผม
ภาคภูมิใจมาก ซึ่งกรรมการบางท่านผมไม่รู้ จักเลย”
การสร้างสรรค์ภาพถ่ ายศิ ลปะของ อ.ยรรยง จึงไม่ เพียง
ถ่ายทอดเรื่องราวอันสุนทรีย์ สู่สายตาผู้ชม แต่ยังคงสะท้อนจิตวิญญาณ
ของนักถ่ ายภาพที่ ล้ างฟิ ล์ ม อั ดขยายภาพ ทำเทคนิคในห้ องมื ด
ด้วยตนเอง ผ่ านความตั้งใจ วิริ ยะ อุตสาหะ และนำไปสู่ แนวความคิด
สร้างสรรค์ อย่างต่อเนื่อง จนกระทั่งกลายเป็นบทพิ สูจน์ความสำเร็จของ
วิชาชีพในที่สุด พร้อมกันนี้ท่านยังได้นำองค์ความรู้และประสบการณ์ ตรง
ดังกล่ าวถ่ายทอดสู่ช่างภาพรุ่นใหม่เสมอม จึงนับเป็นแบบอย่ าง
อั นดียิ่ ง สำหรั บผู้ที่มุ่ งมั่ นไปสู่การเป็ นช่างภาพมื ออาชีพ
ในฐานะ “ครูของแผ่นดิน ศิลปินแห่ งชาติ” ...
บินเดี่ ยว ธารน้ำใส