Page 23 - sep52

วารสารวัฒนธรรมไทย 21
ผมเลยได้ไปเกือบทุกจั งหวัดทั่วประเทศ ทั้ งในหน้าที่และไปส่วนตัว
จุดนี้เองที่ ทำให้ผมได้มีโอกาสถ่ายภาพสวย ๆ มากมาย ไม่ ว่าจะเป็น
ภาพสี ภาพขาว-ดำ และสไลด์สี เพื่อส่งประกวดทั้งในประเทศและ
ต่างประเทศ. . . โดยมี ROLLEI FLEX HASSELBLAD กั บ Nikon
เป็นกล้องคู่ใจคู่มือ ใช้ Wide Angle Lens ๑๔ ม.ม. Zoom Lens ๒๘-๗๐
และ ๘๐-๒๐๐ เท่านั้นแหละ เว้นแต่ถ้ ามีอย่างอื่น ก็จะมี Macro Lens
และ ๕๐๐ Reflex Lens ผมเน้นถ่ ายภาพขาว-ดำเป็นหลัก มีสไลด์สี
บ้าง ”
อ.ยรรยง มีคำแนะนำถึงหลักใหญ่ ๆ ที่ช่างภาพควรจะคำนึง
ในการถ่ายภาพศิลปะว่า “สำหรับหลักสำคัญที่ ช่างภาพควรคำนึงถึง
ประกอบด้วย ๑. เรื่องราวที่ คนดูแล้ วทราบเลยว่าภาพนี้ให้อารมณ์ว่า
ทะเลเงียบ หรือว่ าตื่นเต้นเร้าใจ โบราณสถานที่น่าท่องเที่ยว ๒. การจัด
องค์ประกอบ หรือด้าน Composition และ ๓. เทคนิคการใช้อุปกรณ์
ในการถ่ายทำ การใช้ วัสดุ แม้กระทั่ งความเรียบร้ อยในการติดภาพ
หรือภาพขาว-ดำที่ถ่ ายมามีจุ ดบกพร่อง เราก็ ต้องมานั่งแต่งเก็ บ
รายละเอียด”
และหากช่างภาพรุ่นใหม่ หรือช่างภาพมือสมัครเล่นที่ต้ องการ
พัฒนาทั กษะไปสู่การเป็นช่างภาพมืออาชีพ อ.ยรรยงก็มีข้ อคิดที่น่าสนใจ
มาฝากว่า “มุมมองของน้ อง ๆ รุ่นใหม่ผมถือว่าใช้ได้ นะ เพียงแต่ ว่า
ต้องให้ มีความรู้ในด้านการจัดองค์ ประกอบภาพ หรือ Composition
เป็นพื้นฐานสำคัญเพื่อสื่อเรื่องราวของความงามที่ เกิ ดขึ้นได้ แต่ส่ วน
จะถ่ายทำอย่างไร ก็สามารถทำได้เต็มที่ตามแนวคิดสร้างสรรค์ของตัวเอง
อย่าลอกเลียนแบบ หากมี พรสวรรค์อยู่แล้ วก็ยิ่ งดี แต่หากว่ าไม่มี
ก็ไม่ ต้องท้อแท้ เราก็อาศัย พรแสวง ผมยกตัวอย่างนะ เขาทราย เค้ามี
พรสวรรค์คื อหมั ดหนัก ใช่มั้ ย! ถ้าต่ อยโดนก็น็ อกนะ แต่ ถ้ าคุณ
หมัดไม่หนัก แต่มีพรแสวง คือมีการศึกษา มีการฝึกฝน คุณก็แย็บเอา
คะแนนไป ก็ชนะได้ ไม่จำเป็ นต้องน็ อก ใช่ป่ะ!...ต้ องมีความขยั น
อดทน แล้วมุ่งมั่นฝึกฝนก็ จะมีผลดีได้ นอกจากนี้ต้องอ่านหนังสื อบ้าง
อบรมบ้าง เข้าสมาคมถ่ายภาพบ้าง เพราะแต่ละสมาคมก็จะมีวิทยากร
ที่มีประสบการณ์ ต้ องมีเพื่ อน โดดเดี่ ยวไม่ได้ ยิ่งมี พี่เลี้ยงยิ่ งดี เรา
จะเก่งขึ้น ที่ สำคัญหากมีโอกาสก็ควรจะส่งภาพถ่ายเข้ าประกวดด้วย
เพราะจะเป็นการประเมิ นผลงานของตัวเอง ซึ่ งถ้าผลงานของเรา
ออกไปแล้วกรรมการผู้ ทรงคุ ณวุฒิหรื อผู้ชมคนอื่น ๆ เค้ าเห็นด้ วย
นั่นคือ เราประสบความสำเร็จ และอีกอย่างหากได้ รางวัลมาก็จะเกิด
กำลังใจในการทำงาน และยั งเป็นทุนให้ เราได้นำไปซื้ ออุปกรณ์ มา
เพื่อสร้างสรรค์งานให้ดีขึ้นต่อไปด้วย...”
ท่านเล่าต่อว่า “...ในช่วงประมาณปี พ.ศ. ๒๕๑๔ เป็นจุดสำคัญ
ของวงการถ่ายภาพ เพราะการประกวดภาพถ่ายของสมาคมแต่ละครั้ง
ในหลวงท่านจะเสด็จทอดพระเนตร ทรงเปิดนิทรรศการ และพระราชทาน
ถ้วยรางวัลด้วยพระองค์เอง ซึ่งถื อว่าเป็นสุดยอดของประเทศไทย ไม่มี
ประเทศอื่นที่มีพระเจ้าอยู่หัวมาตัดสินภาพเช่นนี้ แล้วไม่ใช่ว่าพระองค์ท่าน
ตัดสิ นว่ารูปนี้ แล้ วจบ ไม่ใช่ พระองค์จะทรงมี พระราชวินิจฉั ยด้ วย
อย่างภาพคนแก่ของผม พระองค์ท่านทรงมีพระราชวินิจฉัยว่า “อะไร ๆ
ก็ดีนะ ดี หมดเลย ขอติงนิดเดียว ทำไมไปใช้บุหรี่สมัยใหม่ คนลักษณะนี้
ต้องใช้บุหรี่มวนเอง” ...โอ้โห! ผมฟังแล้ วจำใส่ใจไว้เลย ต่อไปนี้ผมต้อง
ละเอียดให้มาก...“ภาพนี้ ขอเป็นรองนางงามก่ อนละกันนะ...” แล้ว
หลังจากนั้ นอี ก ๒ ปี ผมถึงได้ ถ้ วยพระราชทาน ถือเป็ นสุดยอด
มหามงคลในชีวิ ตและการถ่ายภาพแล้ว”
เมื่อถามถึ งภาพที่ภาคภูมิใจ อ.ยรรยงตอบทันทีว่า “ชื่อภาพ
บินเดี่ยว และธารน้ ำใส ซึ่งได้รั บรางวัลยอดเยี่ ยมถ้วยพระราชทาน
ทั้ งคู่ ที่ สำคั ญที่ สุ ดคื อพระบาทสมเด็ จพระเจ้ าอยู่หั วทรง
พระมหากรุณาธิคุณคั ดเลือกภาพด้ วยพระองค์เอง อ.ยรรยงเล่ าถึ ง
ความยากในการถ่ายภาพทั้ง ๒ รูปนี้ว่ า “...กว่าจะได้ภาพ บิ นเดี่ยวมา
ต้องเสียเวลารอเป็นชั่วโมงเพื่อให้ได้นกนางนวลบินมาในตำแหน่ ง
ที่ต้องการ ซึ่ งผมไปถ่ายที่บางปู และผมคิดว่าการถ่ ายภาพนกนางนวล
นี่ยากที่สุดนะ เพราะต้องให้ได้ จังหวะที่เหมาะสมและเข้ ากับบรรยากาศด้วย
ต้องรู้ทิศทางของพระอาทิ ตย์ เมฆเป็ นยังไง ถ้าจะให้ ดีไม่ควรไปถ่ าย
วันหยุด เพราะคนให้ อาหารเยอะ นกกินอิ่ม ก็ จะขี้เกียจละ” ส่วนภาพ
ธารน้ำใส นั้น ท่ านเล่าว่ าถ่ ายรูปคนถ่อแพมาก่ อน หลังจากนั้ น
ก็เพียรพยายามมองฟ้ าหาเมฆสวย ๆ อยู่นานถึง-๘ เดื อน จนได้ก้อนนี้มา
ถูกใจ แล้วจึงนำมาซ้อนโดยการใช้เทคนิ คในห้องมืด ซึ่งฝีมือและความ
ละเอียดในการใช้เทคนิคนั้น แม้แต่ อ.จิ ตต์ จงมั่นคง ศิลปิ นแห่งชาติ
สาขาทัศนศิ ลป์ (ถ่ายภาพศิลปะ) ปี พุทธศักราช ๒๕๓๘ ยั งเอ่ยปากชมว่า
“เป็นการซ้อนภาพก็จริง แต่ติเค้ าไม่ได้เลย”