Page 35 - may52

วารสารวัฒนธรรมไทย 33
ตัวอาคารไม่ว่ าที่ใดก็ ตาม และแม้กระทั่งในรถบั สที่นั่ง เขาจะมีฮีทเตอร์
ที่ปล่อยความร้ อนออกมา คล้ ายกับแอร์ ที่ปล่อยความเย็ น เราจึง
อุ่นสบาย
เช้าวั นที่ ๒๐ มกราคม อั นเป็นวันเริ่ มพิธี เปิ ดโครงการฯ
เขาได้พาทุ กคณะทุกประเทศที่ กลับมาเจอกันอีกครั้ งที่ โรงแรมเดิ ม
ไปทัศนศึ กษาที่พิ พิธภัณฑ์เอโดะโตเกียว ซึ่ งมีห้าหกชั้น แต่ละชั้ นก็ได้
แสดงให้เห็ นถึงการพัฒนาการต่าง ๆ ของประเทศญี่ปุ่น ตอนพวกเราไป
เราจะเห็นครูพานั กเรียนระดับประถมศึ กษามาเดินดู และจดกันยิ ก ๆ
คงต้องกลับไปทำรายงานส่งครูเหมือนบ้ านเรา หลังจากชมพิพิธภัณฑ์แล้ว
ทุกคณะก็กลับโรงแรมไปดูสถานที่ที่จะต้ องซ้อม และแสดงในพิธี เปิด
ที่ห้อง Royal Hall ของโรงแรมซึ่งทางเจ้าภาพได้ ทำด้านหน้ าให้เป็น
เวทีใหญ่สำหรับพิธี ดังกล่าวแล้ว
งานได้เริ่ มขึ้ นประมาณเวลา ๑๘.๓๐ น. เป็นการ
เลี้ยงค็อกเทลก่อน และเมื่อประธานในพิธีมาถึงก็ ได้มีพิธีเปิดโครงการ
ด้วยการบรรเลงกลองญี่ปุ่ น จากนั้นเป็ นการกล่าวปราศรัยเปิดงาน
โดย นายฮิโรฟู มิ นากาโซเนะ รั ฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศญี่ปุ่น
ตามด้วยการมอบรางวั ลแก่ผู้ชนะการประกวดสัญลักษณ์ และคำขวัญ
ของโครงการฯ จากนั้นนายสุวิ ทย์ สิ มะสกุ ล เอกอั ครราชทูตไทย
ประจำญี่ ปุ่น ซึ่ งเป็ นทูตที่ มี อาวุโสสู งสุ ดกล่าวปราศรั ยในฐานะ
ตัวแทนฝ่ ายผู้มาร่วมงานทั้ ง ๕ ประเทศ แล้วการแสดงของแต่ละ
ประเทศก็เริ่ มขึ้นตามลำดั บตัวอั กษรภาษาอังกฤษ คือ พม่ า ลาว
กัมพูชา ไทย และเวียดนาม ประเทศละ ๗ นาที แล้วปิดท้ายรายการ
ด้วยการกล่าวปิดงานของนายฮิโรฟูมิ นากาโซเนะ อีกครั้ งหนึ่ง
กันยายน และพฤศจิ กายน ดังนั้ น หากเราไปญี่ ปุ่นไม่ตรงช่ วงเวลา
และสถานที่ เราก็จะไม่มีโอกาสได้ ชม จึ งต้องบอกว่าพวกเราโชคดี
ที่ได้ไปชม เพราะตรงกับเดือนมกราคมที่ เขาจัดในกรุงโตเกี ยวพอดี
ซึ่งการแข่งขันของเขาแต่ละครั้งจะใช้เวลาเพียง ๑๕ วั น และบัตรเข้าชม
ค่อนข้างแพงมาก เท่าที่ ทราบที่นั่งแถวใกล้ ๆ เวที ราคาเป็นหมื่นบาท
เลยทีเดี ยว เพราะขนาดที่นั่งของพวกเราที่อยู่บนอัฒจั นทร์ห่างจากเวที
เป็นโยชน์ ยังราคาเกือบสองพันบาท ทั้งนี้ อาจจะเป็นเพราะเป็นช่วงเย็น
ซึ่งเป็นช่วงไฮไลท์ของแต่ละวั นก็ได้ เพราะการแข่งขันซู โม่นี้ ในแต่ ละวัน
ตลอดระยะเวลา ๑๕ วัน นักมวยปล้ำจะต้องแข่ งขั นกันไปเรื่ อย ๆ
คณะของเราก็ ร่ ำลาเจ้าภาพ แล้ วเดิ นทางกลับกรุงโตเกียวเมืองหลวง
ด้ วยสายการบินภายในประเทศด้ วยเส้ นทางเดิ ม ซึ่งตอนที่เราอยู่
ที่ชิมาเนะนี้ อากาศก็ยังคงหนาวเย็น แต่ไม่ มีหิมะตก ดั งนั้น พอวันบิน
กลับ หิมะส่วนใหญ่ที่เราเห็นตอนวันมา จึงเริ่มละลายแทบจะหมดแล้ว
อ้ อ ! พอพูดถึงอากาศ หลายคนอาจสงสัยว่า อากาศหนาวมากขนาด
นั้ น เวลาแต่งชุดรำไทยซึ่งเนื้อผ้ าไม่หนาสักเท่าไร เยาวชนเรามิหนาว
แย่ หรือ ก็ต้องเรียนว่า ตรงเวทีในสวน “English Garden” ที่เราไป
แสดงนั้ น อยู่ ในตัวอาคารอย่างที่ บอกตอนต้น ดังนั้ น จึ งมีฮี ทเตอร์
ให้ความอบอุ่ น ทำให้ใส่ชุดรำปกติได้ และตลอดทริปที่ไปญี่ปุ่นครั้ งนี้
หากอยู่ นอกอาคารจะหนาวจนเย็นยะเยือกทุ กแห่ ง แต่เมื่ อเข้าใน
ในวันที่ ๒๑ มกราคม ช่วงเช้าทางเจ้าภาพได้จัดให้เยาวชน
จากทุกประเทศทั้ ง ๕ ประเทศเดินทางไปแลกเปลี่ ยนวัฒนธรรม
กับเยาวชนญี่ ปุ่นที่มหาวิทยาลั ยพลศึกษาในกรุงโตเกียว โดยเยาวชน
ของแต่ละประเทศได้สาธิตการแสดงของตนให้นักศึ กษาญี่ปุ่นได้ชม
ขณะเดียวกันเยาวชนจากคณะนาฏศิลป์ และคณะศิลปะการป้องกันตัว
ของเขาที่โน่ น ก็ได้สอนการร่ายรำและแสดงศิลปป้องกันตัวแบบญี่ปุ่น
ให้เยาวชนจากประเทศอื่ นได้ ลองทำดูบ้าง เป็นการแลกเปลี่ ยน
ซึ่งกันและกั น ซึ่งดูแล้ วเยาวชนทั้งหมดก็สนุ กสนานกันดี แม้จะสื่ อสาร
กันไม่สะดวกนั ก และต้องใช้ภาษามือกันบ้างก็ตาม
สำหรับในเย็ นวันเดี ยวกัน เขาได้พาคณะทั้ งหมดไปชม
การแข่งขัน “ซูโม่” หรื อ “มวยปล้ำญี่ปุ่น” ซึ่งนับเป็นความโชคดีอย่างยิ่ง
เพราะการแข่งขันซู โม่นี้ มิใช่จะหาจั งหวะเวลาดูกันง่าย ๆ เพราะเขา
จะจัดเพียงปีละ ๖ ครั้งเท่ านั้น โดยจัดที่โตเกียวเมืองหลวง ๓ ครั้ ง ส่วนอีก
๓ ครั้งที่ เหลื อจะจั ดที่เมื องโอซาก้ า เมืองนาโกย่ า และเมืองคิ วชู
ซึ่งแต่ละปีเขาจะจัดในเดือนมกราคม มี นาคม พฤษภาคม กรกฎาคม