Page 33 - may52

วารสารวัฒนธรรมไทย 31
(Grand Prince Agasaka) ซึ่งเป็นโรงแรมใหญ่ระดับห้าดาว กลางกรุง
โตเกี ยว เมื่อถึ งโรงแรม ผู้บริ หารและเจ้ าหน้ าที่จากไจ้ ซ์ ได้ให้
การต้อนรับ และจัดพิธีเลี้ยงรับทุกคณะที่ชั้น ๔๕ ของโรงแรม ซึ่งสู งจน
มองเห็นทิ วทัศน์ที่สวยงามได้โดยรอบ พร้อมกันนั้ นก็ได้มีการแจกอุปกรณ์
กันหนาวต่าง ๆ ให้ เนื่องจากพวกเราไปในเดื อนมกราคม ซึ่งยังเป็ น
ฤดูหนาวของเขาอยู่ อุ ปกรณ์ที่ว่ านี้มี ทั้งถุงมื อ ถุงเท้า เสื้อยืดทีเชิ้ ต
เสื้อลองจอห์นไว้ใส่ข้างใน รวมถึงเสื้ อกันหนาวสีส้ มแช้ด (ที่เห็นเด่ นชัด
แต่ไกล คงเผื่อว่า หากใครหลงออกจากกลุ่มไปจะสังเกตเห็นได้ง่าย
กระมัง) หลังจากงานเลี้ยงรับแล้ว ในช่วงเย็นวั นเดียวกัน คณะทั้งหมด
ทุกประเทศก็ได้ไปเยี่ ยมคารวะนายมิโนริ กาวา โนบุฮิ เดะ รัฐมนตรี
ช่วยว่าการกระทรวงการต่างประเทศ ซึ่งท่านก็ได้กล่าวปราศรัยและให้
การต้อนรั บในฐานะเจ้าภาพ จากนั้ นก็ให้หั วหน้าคณะแต่ละประเทศ
กล่าวแนะนำการแสดงและคณะนั กแสดงจากประเทศของตนเป็น
ภาษาอังกฤษสั้น ๆ หลังจากช่ วงพิธีการเสร็จสิ้น เจ้าหน้าที่ ประสานงาน
แต่ละคณะก็พาคณะของตนไปที่ “โอไดบะ” (Odaiba) อันแหล่ง
ช้อปปิ้งแห่งใหม่ที่เกิดจากการถมทะเลในอ่าวโตเกียวขึ้นมา ที่แปลกคือ
จะมีรู ปปั้นเทพี สั นติภาพยื นเด่นเป็นสง่ าอยู่ด้วย ได้ ถ่ ายรูปมาให้ ดู
ปรากฏว่าหลายคนคิ ดว่าเป็ นอเมริกา ที่นี่มี ของให้เลือกซื้ อมากพอ
สมควร แต่ราคาก็ ไม่ ถู กนั ก ถึ งกระนั้ นก็ยั งเห็ นเยาวชนของ
แต่ละประเทศหิ้วกั นมาคนละสองสามถุ ง ส่วนใหญ่ก็ ซื้อมาจากร้ าน
๑๐๐ เยน (คือร้ านที่ของทุ กอย่างในร้ านราคา ๑๐๐ เยน) ตอนที่
คณะเราไป อัตราแลกเปลี่ยนเงินเยนค่อนข้ างจะแข็ง คื อ ๑๐๐ เยน
ประมาณ ๓๘-๓๙ บาท หลังจากกินอาหารเย็นที่ แห่งเดียวกันนี้ แล้ว
ทุกคณะก็กลับไปพั กผ่อนที่โรงแรม เพื่อเตรี ยมตัวแยกย้ ายไปแสดง
ตามแต่ละเมืองที่ เจ้าภาพได้กำหนดในวันต่อไป ซึ่งบางคณะอย่างลาว
และเวียดนามก็ไปโดยรถไฟชินคังเซน แต่ไทย กัมพูชา และพม่าต้อง
เดินทางไปโดยสารการบินภายในประเทศ เพราะสถานที่ ที่จะไปแสดง
อยู่ไกลกว่า
วันที่สองในประเทศญี่ปุ่น คือ วันที่ ๑๖ มกราคม คณะของเรา
ได้เดิ นทางไปที่ สนามบิ นฮาเนดะ (Haneda) ซึ่ งเป็ นสนามบิ น
ภายในประเทศ เพื่อขึ้นเครื่องไปยั งจังหวัดชิมาเนะ (Shimane) ซึ่งใช้
เวลาบินประมาณ ๑ ชม. ๒๐ นาทีก็ ถึง และก่ อนที่เครื่องจะร่ อนลง
ทุกคนก็ได้เห็ นทั้งเมืองขาวโพลนไปด้ วยหิ มะ มองดูงดงามเหมือน
ภาพวาด ทำให้ตื่นเต้ นกันมาก เพราะตอนไปถึงกรุงโตเกียว แม้อากาศ
จะหนาวเย็นแต่กลับไม่เห็ นหิมะสักก้อน ดังนั้น พอมาเห็นที่นี่ เราจึง
รู้สึ กประทับใจ ยิ่งไปกว่านั้น เจ้าภาพยังพาคณะของเราไปกินอาหาร
กลางวั นที่ Yuushien ซึ่ งเป็ นร้ านอาหารท่ ามกลางสวนดอกไม้
ที่สวยงาม แถมยั งมีหิ มะที่จับตัวแข็ งอยู่บริเวณรอบ ๆ สวน ทำให้
เยาวชนของเราเพลิดเพลิ นกับการแอ๊กชั่ นถ่ายรู ปตามมุมโน้นมุ มนี้
จนล่วงเลยเวลานัดหมายไปเกือบ ๑๐ นาที ด้วยเหตุนี้ โปรแกรมต่อไป
ซึ่งเขาจัดให้พวกเราไปเยี่ยมชม “ปราสาทมัตซิเอะ” (Matsue) อันเป็น
ปราสาทเก่าแก่ของเมืองนี้ เราจึงต้องวิ่ งดูอย่างรีบเร่ ง เพราะมีเวลา
ไม่ถึง ๑๕ นาที ในการดู ปราสาทให้ครบทั้ง ๕ ชั้น และผู้ประสานงาน
ไม่ยอมให้เราได้โอ้เอ้ เหมือนตอนอยู่ ที่สวนอีกแล้ว เพราะรายการต่อไป
คือ การเยี่ยมคารวะนายอิ โต ทาดาชิ รองนายกเทศบาลเมืองมัตซิเอะ
ซึ่งเป็นเจ้าภาพรับรองคณะของเรา ณ จังหวั ดนี้ และตรงนี้เองที่ ทำให้
พวกเราได้ประจักษ์ ถึงความตรงต่ อเวลาของคนญี่ ปุ่น เพราะไม่ว่ า
โปรแกรมจะเป็นพิธี การหรือไม่ก็ตาม เขาจะพยายามให้ ตรงตามเวลา
ที่กำหนดเสมอ ดั งนั้น พวกเราที่ เคยตามสบาย คิ ดว่าสายนิ ด
สายหน่อยไม่เป็ นไร จึงต้องปรั บตัว และต้องรู้จักบริหารเวลาใหม่ กล่าวคือ
ถ้าเขาพาไปไหน ๆ ก็จะต้องกะเวลาในการดูสถานที่ นั้น ๆ พร้อมกั บ
ถ่ายรูป ซื้อของ เข้าห้ องน้ำ หรือทำอย่างอื่น ๆ ไปด้วยให้เสร็จทันเวลา
ทั้งนี้ เพื่อมิให้ เสียชื่ อ เพราะไปแบบนี้ก็ ถื อว่ าไปในฐานะตั วแทน
ประเทศด้วยเช่นกัน
การไปเยี่ยมคารวะท่ านรองนายกเทศบาลเมืองมั ตซิเอะ
ครั้งนี้ ท่ านได้สรุปให้ฟั งถึงเมืองมั ตซิเอะ และได้พู ดถึง “ดอกโบตั๋น”
ว่าเป็ นสัญลักษณ์ ของที่นี่ ทั้ งยังเป็นสินค้าที่ลู กค้าสามารถกำหนดเวลา
ที่จะให้บาน ตอนไปส่ งตอนไหนก็ ได้ เพราะที่ นี่เขามี เทคนิคพิเศษ
ในการควบคุมให้บานได้ในเวลาที่ ต้องการ ซึ่งก็น่าทึ่งดี นอกจากนี้
เขายังมี “เทศกาลแห่เรือโฮรันเอนยะ” ซึ่งเป็นการแห่เรือบวงสรวง
เทพเจ้าที่จัดขึ้นทุ ก ๑๒ ปี ซึ่งครั้งต่ อไปจะมีขึ้ นในเดือนพฤษภาคม
ปี ๒๕๕๓ และเทศกาลนี้ ถื อเป็ นหนึ่ งในสามเทศกาลสำคั ญ
ของประเทศญี่ปุ่น แต่ที่เยาวชนบ่นเสียดาย คือ ที่จังหวัดชิ มาเนะนี้
มีศาลเจ้าแห่ งหนึ่งมีชื่อเสียงในด้านการขอให้ “ความรัก” สมปรารถนา