Page 23 - may52

วารสารวัฒนธรรมไทย 21
พาเข้าบ้านเลย เพราะตระกู ลนี้สนิทกับพ่อตั้งแต่ครั้งยังเล่ นดนตรี
พอมาเป็นหมอ พ่อก็รักษาหมด ทั้งบางลำพู ทั้งกรมศิลป์ ครู โชติ
ถามว่า “อยากร้องกับคนไหนล่ ะ” ก็บอกว่ าชอบครูเหนี่ยวมาก ๆ
ชอบมาก ก ก ก็พาไปหา ครู เหนี่ยว ดุ ริยพั นธุ์ บอกนี่ลูกฟุ้ง
ครูเหนี่ยวก็ ดีใจฝึกให้โดยที่พ่อไม่รู้สักนิดเดียว ไปฝึกเกื อบทุกวัน
พอฝึ กได้ ๓ เดือน ครู เหนี่ยวก็ ถูกรถชนเสียชี วิต คณะของ
ครูเหนี่ยวก็ขาดนักร้องชาย ครูจึงไปช่วยร้ อง พ่อก็ไม่รู้ แต่พ่อฟัง
ทางวิทยุ “ตับจูล่ง” ก็ ชม อื้อหือ! นายเหนี่ ยวนี่เสียงดี ฟังจบโฆษก
ก็ประกาศผู้ ที่ ร้องจบไปนั้นคือ ศิ ริ วิ ชเวช พ่อตกตะลึง ไปต่อว่ า
ถึงที่สถานีเลย เอาลูกผมมาทำอะไร แต่ ก็ช้ าไปซะแล้ว ห้ามไม่ ได้
จากนั้นก็เลยต้องยอม เพราะว่ าพ่อนิยมเสียงครูเหนี่ยวเหลือเกิ น…
ด้วยความที่เป็นลูกของพ่อฟุ้ง ซึ่งเป็นผู้กว้างขวาง เคารพรัก
ของคนในวงการดนตรีไทย บวกกับความมี พรสวรรค์ทางด้าน
ดนตรีของครูศิริ จึงทำให้ ครู ได้รั บการถ่ายทอดวิ ชาการดนตรี
ทั้งขับร้องและบรรเลงครูบาอาจารย์จากหลายสำนัก และที่พิเศษ
คือ ครูศิริ บอกกับพ่ อว่าอยากเรียนกรับ พ่อจึ งพาไปหา ครูเจื อ
นาคมาลัย หลาน หมื่นขั บคำหวาน และได้เรียนตั้งแต่ขั้นพื้นฐาน
จนจบขั้นสูงสุด พร้อมทั้งยังได้รับมอบกรับคู่มือของหมื่ นขับคำหวาน
จากครูเจือด้ วย เพราะหมื่นขับฯ สั่งไว้ว่า “ถึ งลู กก็ไม่ ให้ ถ้าตี
ไม่เป็น ไม่ใช่ลูก ถ้าเป็ นลูกศิษย์ รับวิชาได้ ให้เขาไปเลย”
เมื่ อเรียนจบเริ่ มทำงานเมื่ อปี ๒๕๐๖ ครูศิ ริ ก็หยุ ด
และแทบจะหายไปจากวงการดนตรีเลย ทำแต่งานบัญชีอย่างเดี ยว
จนเมื่อปี ๒๕๒๘ ได้พบกับหมอพูนพิศ (ศ.เกียรติคุณ น.พ.พูนพิ ศ
อมาตยกุล) ในงานวันระลึกถึงครูเหนี่ ยวที่ช่ อง ๔ บางขุนพรหม
ก็สนิ ทกัน ครูก็เลยสอนกรับให้หมอเป็นคนแรก
ไม่นานต่ อมา สมเด็ จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยาม
บรมราชกุ มารี ได้ รับสั่ งกั บหมอพู นพิ ศว่า “ในประเทศไทยมี
ครูแจ้ งกับนฤพลหลานครู เหนี่ยวเท่ านั้ นที่ตี กรั บ แล้วมี ใคร
อีกมั้ย?” หมอก็ทูลว่ า “มีอีกคนนึง ชื่อ ศิริ” พระองค์อาจเห็นว่า
ครูศิริอาวุ โสกว่าเพื่อน” จึงรับสั่งให้เข้ าเฝ้า พอหมอโทรมาบอกครู
ก็ตกใจใหญ่ มะรืนนี้เข้าเฝ้าที่หัวหิน นอนไม่ หลับ ๓ วัน แต่พอไป
เฝ้ าแล้วกลับดี ได้ ตีกรั บถวาย พระองค์ก็โปรดเรี ยกครู เลย
ตรัสว่ า “ถ้ าครูตายก็ สู ญซิ งั้นสอนได้ มั้ย” ครู จึงรั บว่า “สอนได้
พุทธเจ้าค่ะ” พอถวายงานเสร็จเรียบร้ อย ด้วยความที่อดนอนมา
หลายวัน เลยเป็นลม คลานออกมานอกห้องเป็นลมหงายท้องเลย
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หั วทรงเสวยพระกระยาหารว่ างอยู่
ก็ทรงทราบ จึ งให้ ตามหมอ แป๊บเดี ยวมากันเป็นกระบวนเลย
เครื่องช่วยหายใจอะไรต่อมิอะไรพร้ อม ครูนอนเป็นลมอยู่ พอเห็น
รถมาหายเป็นปลิดทิ้งเลย (หัวเราะ) เป็นความรู้สึกที่ ประทับใจ
ทรงโปรดผลงานของเรา ทรงทราบว่าเราเป็ นกรับจริง จึ งทรงมี
พระเมตตา”
หลังจากนั้นครู จึงได้เป็นอาจารย์พิเศษสอนวิชาขยับกรับ
ขับเสภา ตามพระราชดำริ ในสมเด็ จพระเทพรัตนราชสุ ดาฯ
สยามบรมราชกุมารี ที่จุฬาลงกรณ์มหาวิ ทยาลัย นานถึง ๑๗ ปี
พร้อมกั นนี้ครูก็ได้ใช้ เวลานานถึง ๑๐ ปี ในการค้นพบความลับ
ของวิ ธีขยั บกรั บให้ เป็ นแบบแผน พร้ อมทั้งประดิ ษฐ์ วิธี การ
ขยับกรับเสภาขั้นพื้นฐานสำหรับผู้ฝึ กหัดเบื้ องต้นชื่อ “ชมธรรมชาติ”
ทำให้การฝึกหั ดตีได้ ง่ายขึ้น อี กทั้งคิดค้ นวิธีทำไม้กรั บให้มีเสี ยง
ไพเราะด้วย