Page 24 - may52

Basic HTML Version

วารสารวั
ฒนธรรมไทย
22
ภายหลั
งออกจากจุ
ฬาฯ แล้
วครู
ก็
ได้
รั
บเชิ
ญไปสอน
ที่
สถาบั
นการศึ
กษาอื่
น ๆ ทั่
วประเทศตั้
งแต่
เหนื
อจรดใต้
อย่
าง
ประสานมิ
ตร ธรรมศาสตร์
บ้
านสมเด็
จฯ ขอนแก่
น ม.เชี
ยงใหม่
ม.สงขลา นครสวรรค์
ฯลฯ แต่
ส่
วนใหญ่
จะสอนแต่
ร้
อง ไม่
ได้
สอน
ตี
กรั
บ เมื่
อลู
กศิ
ษย์
บางคนรู้
ก็
แอบมาเรี
ยนต่
อที่
บ้
านนี่
แหละ...
ณ บ้
านหลั
งนี้
ครู
เล่
าว่
า “อยู่
มาตั้
งแต่
ปี
๒๕๑๘ หนี
พวก
ปี่
พาทย์
ไม่
ให้
ตามเจอ เพราะเมื่
อก่
อนที่
นี่
มั
นไกลไง แต่
พอไปเฝ้
สมเด็
จพระเทพฯ เท่
านั้
นเสร็
จเลย มากั
นใหญ่
เลยที
นี้
(หั
วเราะ)”
ติ
ดกั
บห้
องรั
บแขก เป็
นห้
องโล่
ง ๆ ที่
ครู
จั
ดไว้
สำหรั
บเป็
นที่
สอน
ในห้
องจะมี
ซอด้
วง ซออู้
จะเข้
และซอสามสาย ซึ่
งครู
ก็
ชำนาญ
เช่
นกั
น ปั
จจุ
บั
นลู
กศิ
ษย์
ส่
วนใหญ่
จะเป็
นอาจารย์
ทั้
งนั้
น ระดั
ปริ
ญญาโท ด็
อกเตอร์
เก่
ง ๆ กั
นแล้
วแต่
มาต่
อเพิ่
มเติ
ม รวมถึ
พลตรี
ประพาศ ศกุ
นตนาค
ที่
ได้
สื
บสานทั้
งการตี
และการทำกรั
บด้
วย
สำหรั
บศิ
ษย์
เอกฝี
มื
อเยี่
ยมที่
ครู
ภาคภู
มิ
ใจว่
าตี
ได้
ละเอี
ยดใกล้
เคี
ยง
กั
บครู
ก็
คื
อ คุ
ณวิ
รั
ช สงเคราะห์
หรื
อที่
ครู
เรี
ยกติ
ดปากว่
“เจ้
าเผื
อก”
นอกจากนี้
ความสามารถทางด้
านขั
บร้
องและดนตรี
แล้
ครู
ศิ
ริ
ยั
งเป็
นประธานพิ
ธี
ไหว้
ครู
มาตั้
งแต่
ปี
๒๕๒๖ ครู
ว่
า “ลู
กศิ
ษย์
มากั
นเยอะ ใคร ๆ ก็
อยากให้
ครู
เจิ
มให้
คงเห็
นความประพฤติ
ดี
(หั
วเราะ) บางแห่
งพิ
ธี
เริ่
มตั้
งแต่
เช้
าถึ
ง ๓ โมงเย็
นกว่
าจะเสร็
เดี๋
ยวนี้
เราชั
กแก่
ร่
างกายไม่
ไหว แต่
บางแห่
งก็
ต้
องไปให้
เขา”
ปั
จจุ
บั
นครู
มี
ความสุ
ขกั
บการสอนขั
บร้
อง ที่
ม.ธรรมศาสตร์
ครู
บอกว่
า “...เห็
นลู
กศิ
ษย์
ร้
องลาวดวงเดื
อน ร้
องช้
างประสานงา
ซึ่
งเป็
นเพลงพื้
นฐานได้
ก็
ชื่
นใจแล้
ว ล่
าสุ
ดในงานเลี้
ยงแสดงความ
ยิ
นดี
ที่
ได้
รั
ดุ
ษฎี
บั
ณฑิ
ตกิ
ตติ
มศั
กดิ์
จากมหาวิ
ทยาลั
ธรรมศาสตร์
ลู
กศิ
ษย์
วิ
ชาขั
บร้
องทั้
งภาคเช้
าและบ่
ายกว่
า ๕๐ คน
พร้
อมใจกั
นร้
องเพลงลาวดวงเดื
อนให้
ครู
ก็
ปลื้
มใจ เพราะไม่
ทราบว่
แอบไปซ้
อมกั
นตอนไหนและร้
องได้
ดี
บ้
านหลั
งนี้
แม้
จะพยายามแอบซ่
อนตั
วอย่
างเงี
ยบสงบ
แต่
เมื่
อศิ
ษย์
ทราบและประสงค์
จะแวะเวี
ยนมาสื
บสานดนตรี
ไทย
ครู
ศิ
ริ
ก็
พร้
อมเสมอที่
จะเปิ
ดประตู
ต้
อนรั
บตามปณิ
ธานที่
ตั้
งมั่
นว่
“ภู
มิ
ใจที่
ได้
สอนให้
เด็
กไทย รู้
จั
กร้
องและเล่
นดนตรี
ไทยได้
ปิ
ดท้
ายด้
วยตั
วอย่
างการขั
บเสภาประกอบกั
บลี
ลา
การตี
กรั
บของครู
ศิ
ริ
วิ
ชเวช ที่
แสนไพเราะจั
บใจ
กรั
บขยั
บพลิ้
วไหว คล้
ายดั่
งมี
ชี
วิ
ต เป็
นบุ
ญหู
ยิ่
งนั
. . .จนอยากจะให้
ความไพเราะอย่
างน่
ามหั
ศจรรย์
นี้
สามารถถ่
ายทอดผ่
านตั
วหนั
งสื
อไปถึ
งคุ
ณผู้
อ่
านได้
ค่
ะ...