Basic HTML Version
วารสารวั
ฒนธรรมไทย
35
เป็
นเลขานุ
การของคณะกรรมการ ต่
อมาหมายเลข ๔ คื
อ ตั
วแทน
จากภาคเอกชนที่
มี
ตำแหน่
งอยู่
ในสมาคมสมาพั
นธ์
ผู้
สร้
าง
ภาพยนตร์
แห่
งประเทศไทย หมายเลข ๕ คื
อ ผมเอง ซึ่
งเคยมี
ส่
วน
ช่
วยราชการอยู่
กั
บงานหนั
งในเมื
องไทยมาทุ
กรู
ปแบบตั้
งแต่
สมั
ย
ที่
ยั
งใช้
กฎหมายเก่
าอยู่
(แต่
ช่
วยในฐานะที่
เป็
นเอกชน ไม่
ใช่
ข้
าราชการ) ส่
วนหมายเลข ๖ เป็
นข้
าราชการบำนาญจาก
กองบั
ญชาการทหารสู
งสุ
ด ซึ่
งดู
เหมื
อนจะเป็
นนายทหารระดั
บสู
ง
คนเดี
ยวที่
ใกล้
ชิ
ดกั
บวงการบั
นเทิ
งไทยมาตลอด ทั้
งสามรายหลั
งนี้
นั
ยว่
าเป็
นตั
วแทนจากภาคเอกชน ตามที่
กฎหมายระบุ
มา
พวกเรา ๗ คนนี้
แหละครั
บที่
มี
หน้
าที่
ต้
องมานั่
งดู
หนั
ง
ที่
จะฉายหรื
อที่
จะขาย (รวมทั้
งให้
เช่
า แลกเปลี่
ยน จำหน่
าย
สารพั
ดรู
ปแบบ) กั
นทุ
กเรื่
องและทุ
กวั
น (ในกรณี
ที่
มี
หนั
งมาให้
ตรวจชุ
กและทุ
กวั
น)
และพวกเราก็
ต้
องใช้
ทั้
งความรู้
และประสบการณ์
จากพื้
นฐาน
วิ
ชาชี
พที่
ตนเองสั
นทั
ดมาช่
วยกั
นดู
ช่
วยกั
นคิ
ด และช่
วยกั
นวิ
พากษ์
วิ
จารณ์
หนั
งที่
ถู
กนำมาให้
ตรวจก่
อนที่
จะตั
ดสิ
นใจ
“กระทำการ”
ตามที่
กฎหมายกำหนด คื
อ
๑) กำหนดประเภทหนั
ง
๒) อนุ
ญาต หรื
อไม่
อนุ
ญาตให้
เขานำออกฉาย และ
วิ
ธี
การต่
าง ๆ ตามที่
กฎหมายกำหนด
ครั
บ นั่
งดู
หนั
งแล้
วก็
มากำหนดประเภทหนั
ง ฟั
งดู
แล้
ว
น่
าจะสนุ
ก!
แต่
ถ้
าจะพิ
จารณากั
นให้
ถี่
ถ้
วนจริ
ง ๆ แล้
ว ความสนุ
ก
ไม่
ได้
เกิ
ดขึ้
นง่
าย ๆ แน่
นอน เพราะในกฎหมายหนั
งฉบั
บล่
าสุ
ดนั้
น
เขี
ยนระบุ
มาชั
ดเจนว่
า ที่
เขาให้
กรรมการต้
องทำหน้
าที่
กำหนด
ประเภทหนั
งนั้
น ไม่
ใช่
ให้
กำหนดได้
ตามใจชอบ แต่
ต้
องกำหนด
ตามลายลั
กษณ์
อั
กษรที่
กฎหมายระบุ
ไว้
ในมาตรา ๒๖ ซึ่
งกำหนด
ไว้
เข้
มแข็
งจริ
งจั
งดั
งข้
อความนี้
มาตรา ๒๖ ในการตรวจพิ
จารณาภาพยนตร์
ตามมาตรา ๒๕ ให้
คณะกรรมการพิ
จารณาภาพยนตร์
และวี
ดิ
ทั
ศน์
กำหนดด้
วยว่
า ภาพยนตร์
ดั
งกล่
าวจั
ดอยู่
ในประเภทใดดั
งต่
อไปนี้
(๑) ภาพยนตร์
ที่
ส่
งเสริ
มการเรี
ยนรู้
และควรส่
งเสริ
มให้
มี
การดู
(๒) ภาพยนตร์
ที่
เหมาะสมกั
บผู้
ดู
ทั่
วไป
(๓) ภาพยนตร์
ที่
เหมาะสมกั
บผู้
มี
อายุ
ตั้
งแต่
สิ
บสามปี
ขึ้
นไป
(๔) ภาพยนตร์
ที่
เหมาะสมกั
บผู้
มี
อายุ
ตั้
งแต่
สิ
บห้
าปี
ขึ้
นไป
(๕) ภาพยนตร์
ที่
เหมาะสมกั
บผู้
มี
อายุ
ตั้
งแต่
สิ
บแปดปี
ขึ้
นไป
(๖) ภาพยนตร์
ที่
ห้
ามผู้
มี
อายุ
ต่
ำกว่
ายี่
สิ
บปี
ดู
(๗) ภาพยนตร์
ที่
ห้
ามเผยแพร่
ในราชอาณาจั
กร
ความใน (๖) มี
ให้
ใช้
บั
งคั
บแก่
ผู้
ดู
ซึ่
งบรรลุ
นิ
ติ
ภาวะโดยการสมรส
หลั
กเกณฑ์
ที่
ใช้
ในการกำหนดว่
า ภาพยนตร์
ลั
กษณะใดควรจั
ดอยู่
ในภาพยนตร์
ประเภทใด ให้
เป็
นไปตามที่
กำหนดในกฎกระทรวง